Vandaag moeten we om 6 uur klaar staan voor het kantoor van ons reisbureautje. We gaan naar Tso Pangong, een meer op 4246 m hoogte van 5 km bij 130 km. Het grootste gedeelte ligt in Tibet. We hebben dezelfde chauffeur als naar de Nubra vallei, Dorjay. Er waren wel twee mensen die met ons de taxi wilden delen, alleen hebben zij zich afgemeld met buikproblemen. Iets over 6 vertrekken we. Het eerste stuk is door de vallei van Leh dus dat gaat goed. Het is een geasfalteerde weg en het is rustig op de weg. Na een uur beginnen we te klimmen. We moeten een pas over, de Chang La. Deze bereiken we om 8.15 uur. Op het bord staat dat de pas 5360m hoog is, dat is 40m hoger dan er op mijn kaart staat. We houden er hier van om alles wat aan te dikken qua hoogtes. Het is hier best koud, want het is natuurlijk nog vroeg en we zitten behoorlijk hoog, maar 10 graden op je slippers is niet heel fijn. Jacqueline neemt instant noedels van Maggi als ontbijt. Maggi is hier trouwens overal te krijgen. Jantien neemt genoegen met een thee en een meegebrachte notenreep. Half negen gaan we weer verder. We rijden door de Changthang vallei. We vinden deze vallei beide mooier dan de Nubra. De bergen zijn grauw en in het dal loopt er als een rivier een groen lint. Iets voor 11 uur zijn we bij het meer. Het is erg blauw en de bergen er omheen hebben een warme kleur bruin. We lopen naar het meer en nemen wat foto’s. Jantien gaat er ook nog in staan, maar het is nogal koud. Na een tijdje lopen we terug en gaan we bij een restaurant wat eten. Er is niet veel keus, dus wordt het rijst. Iets na 12 uur gaan we al weer terug naar Leh. Het klinkt een heel eind voor ruim een uur aan het meer, maar samen met de route ernaar toe is het het waard. Onze chauffeur wil ook niet te laat terug, want hij is bang voor het smeltwater. Dat stroomt namelijk een aantal keer over de weg. Als er veel smeltwater is kan je vast komen te zitten. Gelukkig komen we er redelijk makkelijk doorheen. Soms staan er zelfs files voor die waterplaatsen. We rijden rustig verder tot er ineens een vrouw een sprintje trekt en een teil met water over auto gooit. De ramen stonden open, dus de chauffeur en wij worden nat. Het waarom van dit gebeuren ontgaat ons volkomen. In deze streek wonen marmotten. Jacqueline heeft er al drie gezien tijdens de busreis van Manali naar Leh en Jantien heeft er een gezien op weg naar de Nubra. We weten dat ze hier zitten en letten dus goed op. Op het moment dat Jacqueline zegt dat ze zich vandaag heel goed verstoppen ziet Jantien er twee vlak langs de weg in het gras. De auto stopt, maar voor we een foto hebben kunnen nemen, zijn ze helaas al weer weg. We hebben wel genoeg geiten gezien. Net nadat we een bocht naar links hebben genomen rijden we ongeveer in op een kudde geiten. De geiten lopen onverstoorbaar door, langs de auto of door de berm. Na een paar minuten kunnen we weer verder. Om half vijf zijn we al weer bij het kantoortje. We gaan naar binnen om te betalen, maar er is niemand. We leggen een briefje neer en komen vanavond wel weer terug. We kopen nog wat abrikozen, vullen ons water bij en regelen een taxi voor morgen. We lopen ook langs het bureau om na te vragen of er al iemand is waarmee Jacqueline een trekking kan lopen. Vlak voor ons gaat een Fransman naar binnen. Hij is op zoek naar een korte, makkelijk trekking en wil zo snel mogelijk weg. Dit is misschien wat voor Jacqueline. Ze luisteren naar het verhaal van de trekking en besluiten er allebei nog even over na te denken. We steken over en gaan zitten bij “Leh view”. We bestellen iets te eten. Jacqueline is wel tevreden, maar het eten van Jantien smaakt anders dan verwacht. Ze eet niet veel en besluit straks wat abrikozen te eten. Ondertussen is de stroom weer eens uitgevallen. Dit gebeurt voornamelijk overdag, maar helaas ook wel ’s avonds. Het internet ligt er ook uit, behalve bij één internetcafé. Hij maakt ook reclame dat hij altijd verbinding heeft, ook als het er overal uit ligt. Dit blijkt te kloppen. Jantien gaat in de rij zitten en heeft in een kwartier een computer. Als Jantien klaar is gaat Jacqueline nog even internetten. Op de kamer is het net een disco. De lichten gaan uit, aan, uit, aan, enz. De stroom weet niet wat ie wil. Uiteindelijk blijft de stroom aan, zodat we nog even kunnen lezen voor we gaan slapen.