’s Ochtends zouden we pas om 9.00 weg gaan, maar Leonie was zo gewend dat alles vroeg was, dat ze om 8.15 bij Jantien aan klopte en zei dat ze moest opschieten omdat ze nog maar 15 minuten had. Die viel dus reuze mee en om 9.00 gingen we twee aan twee in riska’s naar de kust. Het was een leuke optocht, maar je voelt je wel oppertoerist en eigenlijk behoorlijk belachelijk.
Het volgende vervoersmiddel van een boot. We moesten eerst allemaal binnen zitten voor ons college. Toen dit afgelopen was en er inderdaad gekeken of je wel oplette, mochten we naar boven. We moesten alleen wel een reddingvest aan, aangezien we nog in het zicht van de havenpolitie waren. Na een klein stukje varen kwamen we bij ons eerste drijvende eiland. Zodra je van de boot afstapte voelde je dat je nog steeds dreef. Je voeten zakte iets weg in het riet en je liep een beetje alsof je dronken bent, maar voor de rest is best grappig.
Er lag een ‘bank’ voor ons klaar, namelijk een grote ‘slang’ van riet die in een U-vorm lag. Hier moesten we op zitten en daar kregen we uitleg over de bouw van de eilanden. Alle uitlegmiddelen waren voor handen, het was echt een klaslokaal in de open lucht. Na de les mochten we even rondlopen en souvenirs kopen, waarna we met een rieten boot overstaken naar een ander eiland. Voor we weg voeren zongen de dames nog een lied voor ons, wat wij beantwoorden met ‘in de maneschijn’. Waar kinderliedjes al niet goed voor zijn. De rieten boot was vooral voor Jantien, die ver naar voren zat, erg comfortabel en net toen de ogen niet meer open bleven meerden we aan. Peter had onderweg nog even laten zien dat hij bij de meerverkenners (nee, niet de zeeverkenners, hij is nooit op zee geweest) had gezeten door een stukje te ‘roeien’.
Het tweede eiland was meer van hetzelfde en we hoefden dus ook niet nog een derde eiland te zien. Het is leuk om het gezien te hebben, maar als alles hetzelfde is, schiet het niet op. We gingen weer op onze echte boot en bij de haven stond dit keer een busje voor ons klaar, want nu was het berg op. Om 12.30 werden we bij het plein afgezet en hebben we met z’n vijven op een leuk binnenplaatjes gegeten.
Om 14.00 was het tijd voor de tweede excursie van vandaag, namelijk de grafheuvels van Sillustani waar belangrijke Colla’s begraven liggen. Archeologen beweren dat de afstammelingen van de Colla’s de werkelijke ambachtslieden waren van de latere Inca-bouwwerken. In de bus hiernaartoe begon onze nieuwe les. Jantien en Karin zaten achterin en waren nogal moe, maar toen ze nog in het zicht van de gids lagen te slapen werd en direct gevraagd of zij ook wel opletten, dus zorgden ze ervoor om niet in het zicht van de gids in slaap te vallen. Aangekomen bij de grafheuvels moet je moeite doen om te blijven staan, zo hard waait het bijna. Vooral de hoeveelheid stof die van de weg opwaait is vervelend. Dit maakt dat sommige mensen achterwaarts de helling op proberen te lopen, maar helaas is de weg daar weer net te oneffen voor. De grafheuvels zijn indrukwekkend en vooral het uitzicht helpt daarbij. Het is een geweldig plek om gewoon even te zitten.
Om 17.00 uur zijn we weer terug en hebben we ‘vrij’ tot 19.00. Leonie gaat even op bed liggen, Peter gaat internetten en Jantien loopt even langs de apotheek om bodylotion te halen, je huid droog extreem uit op hoogte, en voor wat pillen voor Leonie. Na een heerlijke douche, hij is zo warm als je zelf wilt en de straal is ook niet te missen, verzamelen we om 19.00 beneden om te gaan eten. Dit keer hebben we gereserveerd bij het restaurant wat gisteren vol zat en ook vandaag is dat het geval alleen wij hebben nu wel een tafel. Het eten is inderdaad goed, maar Leonie is voornamelijk gexc3xafnteresseerd in de sangria die hier op de kaart staat. Leonie en Jantien bestellen samen een kan, die wel erg groot blijkt te zijn en ook niet helemaal opgaat, maar hij was wel lekker.
Na het eten gaan Leonie en Peter naar bed, terwijl Martijn, Janine, Karin en Jantien nog wat gaan drinken. Het is best een leuke bar en we vinden een plek bij de bar. We kunnen nu zien dat er qua logistiek nog het een en ander geleerd kan worden achter de bar, want echt gestructureerd gaat het niet. De bar hangt verder vol met vlaggen, maar de Nederlandse kunnen we niet vinden en dat delen we de barkeepers toch enigszins teleurgesteld mee. Dit maken ze goed door een Nederlandstalig nummer te draaien. Na een tijd wordt door een andere Nederlandse groep wel een oranje voetbalvlag gevonden, dus er hangt toch iets.