Vandaag hebben we ander weer. Vannacht heeft het geregend en nu is het bewolkt. De hele dag blijft het druilerig met af en toe een miezerbui. Het wordt ook maar zo’n 20 graden, terwijl het steeds tegen de 30 liep. Om 8.15 lopen we naar het reisbureautje waar Jantien haar toer geboekt heeft. We zijn wel een kwartier te vroeg, maar de chauffeur, Dorjay, is er al. Jantien stapt in en gaat een toer van twee dagen maken, terwijl Jacqueline in Leh blijft. Ze heeft geen zin om weer twee dagen in een auto te moeten zitten. Vandaag rijden we eerst naar Mulbeck, dat ligt het meest westelijk en daarna stoppen we op de terugweg bij de kloosters van Lamayuru, Alchi en Likir. We hoeven dit keer geen hoge passen over en het grootste gedeelte van de weg is geasfalteerd. Hij is op sommige plekken zelfs zo breed dat het een tweebaansweg is met een stippellijn in het midden. Alleen in de dorpen is het vaak een grindweg. Om half twaalf stoppen we voor lunch bij Khaltse. De chauffeur neemt Jantien eerst mee naar een restaurant dat een beetje verscholen ligt. Er zit hier niemand, maar blijkbaar hebben ze een mooi toilet. Er is alleen iemand zich aan het wassen, dus wachten tot die vrij is is niet echt een optie. De chauffeur vraagt of ze hier wil eten of aan de straatkant. Ze kiest voor de straatkant, want er zaten bij het restaurant bij de auto meerdere toeristen en lokale mensen. Ze hebben grote pannen met eten en dat kon je krijgen. Ze hadden dal, de linzenprut, of groenteprut. Jantien koos voor rijst met groenteprut. Het smaakte goed, alleen was het voor haar iets te gekruid. Het eten van echte groente en hele aardappels deed haar echter goed. Rond twaaf uur reden we verder. We waren heel snel bij Lamayuru, maar dat was niet ons einddoel vandaag. We zullen er wel overnachten, maar we gaan door naar Mulbeck. Op de kaart is het niet zoveel verder, maar helaas zijn de kaarten bijna nooit op schaal hier. Het is een behoorlijk stuk verder. we moeten twee kleine passen over, de Foto La (la betekent pas) van 4090m (de hoogste pas op de weg van Leh naar Scrinigar) en de Namika La van 3780m. Om kwart over twee zijn we bij de grote steen met de rotsgravure van Boeddha. Het is een losstaande, rechtopstaande steen, die aan een kant plat is. Op die kant is een Boeddha ingekerfd. Het ziet er mooi uit, maar Jantien zou het niemand aanbevelen als je niet in de buurt bent. Het bezoeken van Mulbeck kost een dag en of het dat waard is, eigenlijk niet. De chauffeur gaat nog wat thee drinken voordat we weer naar Lamayuru rijden. Het gaat allemaal voorspoedig tot we de Foto La over zijn. Op de heenweg hadden we hier ook al even stil gestaan, maar nu staat alles stil. Ze zijn hier aan de weg bezig en er kan maar van een richting verkeer langs. Nu kan er helemaal geen verkeer langs, want ze zijn nu werkelijk met de weg bezig. Na 20 minuten mogen we weer rijden. er wordt trouwens veel aan de weg gewerkt en erg arbeidintensief. Er wordt veel met de hand gedaan. Als ze aan het scheppen zijn doen ze dat met z’n tweeën en een schep. De een heeft gewoon het handvat beet en de ander, die er tegenover staat, een touw. Het touw zit net boven het schepblad om de steel geknoopt. Nu kunnen ze met z’n tweeën de volle schep tillen. Rond zes uur zijn we in Lamayuru. We gaan bij een hostel kijken, maar daar hebben ze alleen een kamer voor 1000 RS (= 15 euro). Als het er is, wil Jantien iets goedkoper. We gaan naar een tweede hostel en daar laten ze een grote kamer met bank zien, die ook 1000 RS kost. Jantien vraagt goedkoper, maar met eigen badkamer. Nu is er ineens een kamer van 800 RS (= 12 euro). Ze besluit de kamer te nemen, want ze heeft geen zin meer om nog verder te zoeken. De kamer ruikt wel wat muf, dus besluit ze de wc door te spoelen. Die loopt bijna over. Jantien verhuisd daarom maar van kamer 1 naar kamer 2 die er tegenover zit en waar de wc wel gewoon doorspoelt. ’s Avonds blijft ze gewoon op de kamer. Je kan wel eten bij het hotel, maar dan moet je buiten zitten. Toen we aankwamen zat er een gezin te vernikkelen van de kou, daar heeft Jantien geen zin in. Ze eet een zakje chips en een notenreep, kijk een film op de laptop en gaat dan slapen. Jacqueline is na het uitzwaaien van Jantien maar weer naar de kamer gegaan. Veel winkels waren nog dicht, het was koud en was bijna niemand op straat. Later op de dag heeft ze de Shanti stupa bezocht. Het was een behoorlijke klim, omdat je met de trap omhoog moet en niet geleidelijk aan klimt. ’s Avonds wilde ze eigenlijk momo’s maken, maar dat blijkt morgen te zijn, dus eet ze maar haar favoriete momo’s in restaurant Lamayuru.