Vanochtend moesten we vroeg op, want om half acht moesten we al weg. Helaas is het ontbijt dan nog niet officieel begonnen, maar gelukkig konden we nog een broodje pakken voor we weg gingen. Deze dag gaan we met zxe2x80x99n vieren een fietstocht doen genaamd xe2x80x9cDead roadxe2x80x9d. De weg heeft deze naam inderdaad gekregen vanwege de vele dodelijke ongelukken die er hebben plaatsgevonden. Sinds zes maanden is echter de nieuwe weg open, zodat er over de oude weg nauwelijks nog verkeer rijdt.

Als eerste kregen we allemaal beschermde kleding aan, een overbroek, een hesje, handschoenen en een integraalhelm. We gingen met zxe2x80x99n zessen in de jeep, terwijl de rest van de groep met het busje ging. Na een uurtje rijden waren we bovenaan de berg en werden de fietsen van het dak gehaald. Iedereen kreeg een fiets toegewezen en werd het zadel op de juiste hoogte gezet. Na een gezamenlijke wave gingen we weg. Het eerste stuk gaat over de nieuwe weg en is compleet geasfalteerd. Op dit stuk hoef je je remmen maar sporadisch te gebruiken. Na een kort stukje kwam de eerste stop en werd er iets over de weg verteld. De volgende stop zou de drugscontrole zijn, hier moest iedereen afstappen en lopend langs. Nu was het weer hard naar beneden. Helaas is niet de hele route naar beneden, maar moet je ook zoxe2x80x99n drie kilometer omhoog. Jantien was al de langzaamste met dalen, dus toen bleek dat ze het klim lopend zou moeten doen besloot ze in het busje te stappen en haar fiets op het dak te laden. Op deze manier hoefde iedereen niet onnodig lang op haar te wachten. Na een klein stukje met de bus gereden te hebben kwamen we Leonie en Peter tegen, Leonie stapte ook het busje in, maar Peter wilde niet. Het op de bus laden van de fiets kostte zoveel tijd dat Peter het grootste stuk al lopend/fietsend had afgelegd toen het busje hem weer inhaalde.

Nu was het tijd voor wat water, een stuk chocolade en/of een banaan. Na een korte stop gingen we weer verder. Leonie besloot het volgende stuk zelf omhoog te fietsen terwijl Jantien geen enkel probleem had om in het busje te blijven zitten. Na dit kleine stukje omhoog waren we bij de oude Dead road aangekomen, maar helaas ook bij de mist. Alle zadels werden weer versteld (was ook al gedaan voor het stukje omhoog) en de remmen werden nagekeken en bijgesteld. Er werden twee groepen gemaakt, een snelle groep waar Martijn inzat, maar ja die ging al voor de vierde keer naar beneden. En een langzame groep waar wij inzaten. Jantien reed steeds als achterste, wat ze zelf ook erg prettig vindt voor het overzicht en startte dus ook in deze groep als laatste. Helaas is startte een groot woord, want toen ze op wilde stappen wiebelde het iets te veel en viel de fiets naar rechts. Helaas kon ze zo niet opstappen, dus van de fiets af, omlopen, weer recht opzetten en opstappen. Ondertussen was de groep al niet meer te zien, zeker met de mist niet. Er was net nog gezegd dat niemand alleen mocht fietsen, maar ja wat moet je anders. Het busje zat er trouwens nog achter. Na een stukje alleen gefietst te hebben stond de groep al te wachten. Arran (de gids van de langzame groep) kwam naar Jantien en zei dat ze lekker alleen naar beneden mocht met haar eigen privxc3xa9-gids Santos, tenminste als ze dat niet erg vond. Jantien vond het wel best, want die laat zich niet zo snel opjagen en dit leek een goede oplossing. Ze is dus de hele route xe2x80x98alleenxe2x80x99 naar beneden gegaan. Soms was ze ook echt alleen want dan bleef Santos helpen met lekke banden die bij het busje waren achtergebleven.

Bij de eerste stop bleken er een aantal xe2x80x98gewondenxe2x80x99 te zijn, waaronder Peter. Degene voor hem remde wat onverwacht en een noodstop maken op een grote steen lukte niet helemaal. Zijn hand had wat schaafwonden en zijn andere hand deed pijn. Die is waarschijnlijk tussen zijn stuur en rem blijven haken en heeft zo een aardige opdonder gehad. Hij was echter niet de brokkenpiloot van de groep, want er was een Chinese man die wel drie keer is gevallen omdat hij niet kan fietsen. Hij weigerde te remmen en snapte niet dat er ook anderen waren. Hij heeft toen een preek van Arran gehad en als hij nog een keer zoiets uit zou halen, mocht hij zijn fiets inleveren en in de bus stappen.

Er waren veel lekke banden en op het laatste stuk van zeven kilometer haalde de langzame groep de snelle groep ook om die reden in. Arran zei dat zij nu de snelle groep zouden zijn en dat je de laatste zeven kilometer je remmen niet meer nodig had. Ze kwamen inderdaad ook als eerste aan. De snelle groep kwam erna en weer iets later kwam Jantien met haar privxc3xa9-gids Santos aan. Het was een geweldige fietstocht.

Nu gingen we met het busje naar een hotel waar we wat konden eten en konden zwemmen alleen was het daar iets te koud voor. Na even op het terras gezeten te hebben ging Martijn rekenen. Normaal duurde de terugrit drie tot drie en een half uur, maar dat was met een jeep en niet met een langzaam afgeladen busje. Martijn stelde voor om een taxi te regelen en wij stemden in. Voor 400 bolivianos (xe2x82xac10 per persoon) gingen we met de taxi. De voordelen hiervan waren dat ie steeds stopte als Jantien baxc3xb1os (wc) riep, we veel beter zaten en we er ruim 2 uur eerder waren.

xe2x80x99s Avonds had Jantien het koud en is ze direct naar bed gegaan. Leonie en Peter gingen wel eten en toen Janine ze aan zag komen lopen zei ze xe2x80x9cOh, Jantien ligt in het ravijnxe2x80x9d. Gelukkig bleek het geen ravijn, maar een bed te zijn.