Vanochtend kwamen we om half zeven aan op het busstation. Leonie en Peter zagen hoe we de verlichte stad La Paz in reden terwijl Jantien haar ogen nog dicht had. Onze grote bagage hadden we met de groep meegegeven dus hadden we alleen onze kleine rugzakken. We gingen nadat we uitgestapt waren direct op zoek naar een taxi, die ons naar het hotel kon brengen. Martijn had gezegd dat de rit niet meer dan 10 bolivianos mocht kosten en de eerste taxi ging met deze prijs akkoord. Om ca. 7.10 liepen we het hotel in, waar het ontbijt nog niet eens begonnen was. Wel zaten er al een aantal mensen en die vertelden over hun avontuur met de bus.
Het was al goed begonnen, want Martijn had zich verslapen en die kwamen ze om iets voor zessen pas wakker maken. Toen hij er aan kwam waren ze nog bezig met de tassen in laden, dus echt te laat was hij niet. Onderweg hebben ze ook nog enig oponthoud gehad, want er moest een band verwisseld worden en ze stonden ineens zonder diesel. Zeker dit laatste scheen voor enige irritatie gezorgd te hebben. Rond negen uur ’s avonds zijn ze in het hotel aangekomen na een dag alleen maar in de bus gezeten te hebben. Wij vonden onze manier toch wel iets prettiger.
Peter en Leonie waren wel nog wat moe en vooral Peter had het best koud. Ze zijn op bed gaan liggen terwijl Jantien de web-log heeft bijgewerkt. Om een uur of 12.00 gingen we gezamenlijk op souvenirjacht en op zoek naar Martijn met wie we om 12.30 hadden afgesproken. Het was niet helemaal duidelijk waar we moesten zijn, dus zijn we met z’n vieren (inclusief Janine) een bord soep gaan eten terwijl we op Martijn wachtten. We bleken niet helemaal goed te zitten, maar gelukkig zag Peter Martijn lopen. Na de soep liepen we met z’n vieren (met Martijn, maar zonder Janine) naar Downhill Madness, de zaak waar we onze fietstocht voor morgen gingen regelen. Na betaald en wat formulieren ingevuld te hebben, gingen we dan met z’n driexc3xabn op souvenirjacht. Zeker Leonie was goed bezig, maar Jantien en Peter hebben dat wel weer ingehaald toen ze echte Alpaca truien kochten.
Tussen de souvenirjacht door hebben we ook nog even het coca-museum bezocht. Dit museum is ontzettend klein en er is weinig te zien. Bijna alle informatie staat in een boekje wat je meekrijgt en er is zelfs een Nederlandse editie, zij het niet dat er nogal wat fouten in staan.
Op de weg naar het hotel kwamen we langs een winkel wat op een (textiel)drukkerij leek. We hadden het er met elkaar al overgehad dat we Martijn iets wilden geven met xe2x80x9cgrupo de Martxc3xadnxe2x80x9d, omdat we altijd een voorkeursbehandeling krijgen als we dat roepen. Het bleek echter geen drukkerij te zijn, maar een winkel die de materialen ervoor verkoopt. Leonie besloot naar het hotel te gaan, terwijl Peter en Jantien op zoek gingen naar een echte drukkerij. We vonden vele winkeltjes waar je je eigen naam op een voetbalshirt kon laten zetten, maar niet iets waar wij iets aan hadden. Op eens zag Jantien xe2x80x9cplastificadoxe2x80x9d of zoiets staan en daar zijn we maar gaan kijken. Het bleek dat ze daar stempels maakte, dus werd het een stempel. We betaalden en we zouden de stempel anderhalf uur later op kunnen halen. Hierna gingen we nog even op zonnebrillenjacht. De fietstocht van morgen zou best stoffige kunnen worden en daarvoor hadden we dus afsluitende zonnebrillen voor nodig. Voor xe2x82xac2 per stuk kochten we drie zonnebrillen. Ondertussen was het tijd om te kijken of het gelukt was met de stempel. Dit bleek inderdaad het geval en het zag er goed uit.
Om 19.00 wilde Martijn de groep bij elkaar hebben voor een kort praatje. Een aantal hadden afgezegd, want die wisten al wat ze wilden gaan doen in de volgende stad. We waren nu maar met zxe2x80x99n achten, terwijl het hotel chips en wijn had neergezet voor een grotere groep. Nadat Martijn klaar was gingen we met zxe2x80x99n zessen eten. Het eerste restaurant was echter vol, dus gingen we naar het andere restaurant van dezelfde eigenaar. Karin en Janine vonden het alleen op den duur te ver lopen en zagen een leuk restaurant langs de route en gingen naar binnen. Het bleek een Nederlandse tent te zijn, waar je hutspot met gehaktballen, bitterballen en nasi met satxc3xa9saus kon krijgen. Dit was een welkome afwisseling. Na het hoofdgerecht zijn Leonie en Jantien alvast naar het hotel gelopen om goed uitgerust aan de fietstocht van morgen te kunnen beginnen.
Deze nacht sliepen we trouwens met zxe2x80x99n driexc3xabn op een kamer, want de kamer van Jantien kon je niet doortochten, terwijl het er ontzettend naar schoonmaakmiddel stonk. In de kamer van Leonie en Peter waren toch drie slaapplaatsen, dus dit was makkelijk opgelost.