donderdag 9 augustus – Delhi (dierentuin)

We stonden om 8.30 op en gingen om 9 uur ontbijten op het dakterras iets verderop. Na het ontbijt wilden we een tuktuk nemen naar de dierentuin. Dit ging echter nogal moeilijk. Hoewel al de tuktuks tegenwoordig meters hebben, weigeren de chauffeurs ze aan te zetten voor toeristen. We liepen Main Bazaar af op weg naar de grote weg. We hoopten hier wel een tuktuk met meter te kunnen krijgen. Aan het eind van de straat werden we aangesproken door een man die vroeg of wij een tuktuk wilden. We zeiden nee, want zo’n man kost alleen maar meer geld. Toen we iets later zelf een tuktuk aanspraken, kwam hij bood terug. We hadden gezegd dat we geen tuktuk wilden, dus mochten we van hem ook niet met een andere tuktuk praten. We zeiden dat we hem niet wilden en liepen weg. Zijn vriend in de tuktuk bleef ons echter volgen. Zelfs toen we afsloegen dook zijn vriend iets later weer op. We riepen dat hij door moest rijden, toen een andere Indiër ons vroeg of hij ons volgde. We zeiden van wel en hij Indiër stuurde hem in het Hindi weg. Hij vertelde waar we wel een tuktuk met meter konden krijgen en liep een klein stukje mee. Iets verder, aan de grote weg, moesten we wel even wachten tot er een lege tuktuk langs kwam, maar de eerste die stopte zette direct zijn meter aan.
Om 11 uur waren we bij de dierentuin. We liepen naar de kassa, maar zagen dat er een speciale kassa voor buitenlanders was. Buitenlanders moeten namelijk 100RS betalen en Indiërs 20RS. De man achter het loket had echter niet genoeg wisselgeld, dus moesten we een tijdje wachten voordat hij dat gehaald had. Hierna moesten we door een door de security check. De vrouw die erbij stond was erg ongeduldig. Ze stond al een tijd te roepen dat we moesten komen, terwijl wij een bord stonden te lezen. Er werd ook in de tassen gekeken en Jacqueline had een zakje nootjes bij zich. “Not allowed”, zei de mevrouw op een chagerijnige toon. De nootjes gingen dus de prullenbak in. Jantien haar tas werd wel goedgekeurd. Ze had ook eten bij zich, maar dat zat in de kleine vakjes, die de vrouw niet open had gemaakt. Daarnaast zijn wij niet van plan de dieren te voeren, want daarom mag je geen eten meenemen. Je kan trouwens in de dierentuin wel gewoon eten kopen.
De dierentuin is vrij groot en erg groen. Het heeft grote wandelpaden en aan weerskanten zijn er dierenverblijven. Op een paar hokken na, zijn die verblijven erg groot. Ze hebben olifanten, een witte tijger, nijlpaarden en veel soorten herten. Om de paar meter staan er borden die melden dat je de dieren niet mag pesten en niet mag voederen op last van 2000RS boeten en/of 6 maanden gevangenisstraf. We vonden het aantal borden nogal overdreven totdat we de Indiase bezoekers bezig zagen. We schreeuwen naar de dieren en de witte tijger werd bekogeld met stenen zodat hij zich zou bewegen. Bij de krokodil was er zelfs een bord waarop stond “Gooi geen stenen, de krokodil leeft”.
Rond één uur gingen we de dierentuin uit en liepen naar het zelfbedieningsrestaurant bij de ingang. We namen allebei een dosa. Het smaakte erg goed alleen er waren helaas nogal veel vliegen in de buurt. Kwart over twee liepen we naar de Purana Qila, een oud fort. Het is net naast de ingang van de dierentuin. Het is voor de Indiërs eigenlijk gewoon een park. Zij hoeven ook maar 5RS entree betalen, terwijl het voor ons 100RS. Wij komen er ook om het fort te bekijken. Het ziet er wel mooi uit, maar heel indrukwekkend vond ik het niet. Na een half uur rondgelopen te hebben, besluiten we weer terug te gaan. Bij de ingang van Purana Qila staan heel veel tuktuks, maar het kost weer enige moeite om er een te vinden die de meter aan wil zetten. Als we er een hebben, zegt de chauffeur net voor we wegrijden, dat er wel 10RS op de meterprijs komt. We stappen direct uit en daarna besluit de chauffeur die 10RS toch niet te vragen. In Main Bazar is het druk en op sommige plaatsen wordt eten uitgedeeld. Bij sommige kraampjes krijg je het eten in een bakje van bladeren, maar bij andere kraampjes helaas is aluminium bakjes. Dat twee is vervelend, want als de Indiërs het eten op hebben, gooien ze de bakjes gewoon op de grond. De grond ligt dus bezaaid met lege bakjes.
Van drie tot zes heeft Jantien op bed gelegen. Haar rug en been doen al weken pijn en liggen is de enige manier om de pijn te verlichten. Jacqueline gaat inkopen doen.
Om zes uur gaan we weer op weg. We lopen eerst langs een winkel waar ze stempels verkopen. Leonie heeft gevraagd wat stempels mee te nemen. Een winkel verder kopen we allebei nog een sjaal. Jantien voor haar moeder en Jacqueline voor zichzelf. Terwijl we de winkel uitkomen valt ons de herrie en drukte direct op. Morgen blijkt Krishna jarig te zijn en dat wordt vandaag gevierd met een parade. We lopen langzaam tegen de parade in, op weg naar de metro. De meeste wagens zijn versierd met beelden, maar soms zitten er ook mensen op. Onze favoriete wagen is er een waar een hoop vrouwen in het roze op zitten die een verjaardagsliedje zingen.
Het gaat allemaal helaas niet zo snel, maar we proberen toch om voor 19.30 uur bij het Rode Fort te zijn. We hebben vier weken geleden een aankondiging gezien over een lichtshow en willen daar nu graag heen. Het is helaas ook bij de metro erg druk en pas de derde metro kunnen we in. We komen om 19.45 bij het Rode Fort aan, maar het is wel erg stil. We vragen het aan de bewaker en die zegt dat het fort sinds gisteren tot 15 augustus, Onafhankelijkheidsdag, dicht is. De viering vindt namelijk plaats in het Rode Fort. We gaan dus terug en eten wat bij de Mac op de weg terug.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *