Vanochtend moeten we om 8.40 verzamelen in de lobby. We lopen naar het metrostation iets verderop en kopen een dagkaart voor de metro/treinverbinding naar Nara. Nara was in de achtste eeuw de hoofdstad. We moeten halverwege overstappen op een andere metro/trein. Het is eenzelfde trein als de metro, maar volgens Ben heet het nu ineens trein. Het is te vergelijken met de RandstadRail in Nederland. Na ongeveer een uur stappen we uit en dan blijkt dat we verkeerd zitten. Ben hoefde vorige keer maar een keer over te stappen en nu blijkbaar twee keer. We lopen naar het perron aan de overkant en gaan drie haltes terug. Hier steken we het perron over en na een paar minuten, tegen elf uur, zijn we er. We lopen eerst naar een convini met een pinautomaat die buitenlandse bankpassen accepteert. Daarna lopen we via een winkelstraat naar de Kofukuji tempel. Het tempo is alleen te hoog voor ons, dus we laten de groep gaan. We zijn toch van plan om taxi’s te nemen i.p.v. alles te lopen. De Kofukuji tempel is echter dichtbij het station, dus dat lopen we. Behalve tempels staan er twee pagodes op het terrein. Er lopen ook, net als in heel Nara, veel herten rond. Ze zijn best brutaal en als je iets in je handen hebt moet je uitkijken dat ze het niet opeten. We lopen wat rond, maar besluiten niet in de tempels te gaan. Elke keer kost dat 4 euro en heel veel lijkt hier niet te zien.
We lopen terug richting het station naar de taxistandplaats. We nemen een taxi naar de Todaiji tempel. Dit is een groot houten complex en claimt het grootste houten gebouw ter wereld te zijn. Binnen is een 16 meter hoge Boeddha. Er staan nog een aantal grote beelden in de tempel. De taxichauffeur zet ons zo ongeveer voor de deur af. Hij is er via een achteringang naartoe gereden, de bordjes verboden inrijden negerend. Zodra we uitstappen zien we in de verte de groep weer lopen. De tempel is zeker de moeite waard, voornamelijk door zijn grote opzet. Ze zijn blijkbaar aan het renoveren en je kan voor 1000 yen (8 euro) een tegel kopen en dat levert dan “eternal fortune” op, best goedkoop.
Als de groep verder loopt staat de Belgische groep van Koning Aap, die we regelmatig tegenkomen nog te wachten. Jantien vraagt aan de reisbegeleider van de Belgische groep, waar Ben nu heen loopt en of dat de moeite waard is. Hij vindt het zeker de moeite waard, maar vraagt zich af of Janneke dat wel moet doen. Als we zeggen dat we een taxi willen, verandert hij van tactiek. Hij wijst op een bord aan waar we het makkelijkst een taxi kunnen krijgen en geeft nog meer handige tips, ook voor Tokio.
We volgen zijn advies op en lopen via de vlakke weg naar de uitgang. Net om de hoek is een taxistandplaats en daar nemen we een taxi naar de Kasuga Taisha Schrijn. Deze is bekend om zijn eindeloze stenen lantaarns. We gaan ergens halverwege de toegangsweg zitten en eten onze sandwiches op die we vanochtend in de convini gekocht hebben. We lopen daarna weer verder. De lantaarns maken de schrijn/heiligdom bijzonder. De schrijn zelf is wel mooi, maar niet heel kenmerkend. Janneke gaat bij de schrijn op een bankje zitten, terwijl Jantien binnen gaat kijken. Heel veel voegt dit niet toe, de buitenkant en de gebouwen eromheen zijn eigen wel genoeg om een goede indruk te krijgen. Als Jantien weer bij Janneke komt, komt ook net de groep aanlopen. Bijna iedereen besluit om niet naar binnen te gaan.
Wij gaan via een andere kant weg, omdat op de kaart dit de kortste route naar een weg lijkt. De schrijn ligt namelijk in een bos. Na vijf minuten lopen zijn we inderdaad ook bij de weg, maar zien nog geen taxi. We lopen iets verder en kijken eens om ons heen. Achter ons is een taxi gestopt, waarschijnlijk om iemand uit te laten stappen. Als de taxi weer verder rijdt, houden wij hem aan en stappen in. We zijn een uur te vroeg bij het station. We gaan naar een restaurant waar we een chocolade ijscoupe bestellen zonder chocoladesaus. Even later komt de serveerster vragen welke saus we dan wel willen. Ze blijken aardbeiensaus te hebben, dus die nemen we.
Hierna lopen we terug naar het station en zien dan de rest van de groep ook gearriveerd is. We nemen nu de exprestrein van 15.12 uur. We moeten nu maar een keer overstappen en ruim een uur later stappen we uit bij Kioto centraal station. Hier is namelijk een VVV en we willen graag een kaart van Kioto.
Tisa, Evi, Janneke en Jantien stappen hierna in een taxi richting de wijk Gion. Dit is de wijk waar de geisha’s zijn. Of je ze ziet is niet zeker, maar tussen vijf en zes uur schijnt wel de juiste tijd te zijn. Janneke positioneert zich op een hoek en wacht geduldig af. Tisa, Evi, Jantien en later ook Sjuul lopen rond en achter taxi’s aan. Veel geisha’s worden heel snel een taxi in gewerkt, maar soms lopen ze ook ineens voorbij. We zijn echte paparazzi zoals we daar rondlopen. Vooral Tisa en Sjuul voelen zich als paparazzi helemaal thuis. Ze rennen de straten door op zoek naar een goede foto.
Tegen zes uur gaan Janneke en Jantien met de taxi naar het hotel. Na een uurtje gaan we naar beneden om wat te eten in het hotel. Vandaag blijven we dichtbij huis. We krijgen twee lapjes kalfsvlees, wat brood, groente, aardappelen en een bakje salade, heerlijk.