De wekker gaat weer om 8 uur, want Cienfuegos is maar vijfkwartier rijden en we gaan pas om 12 uur weg. We nemen de tijd om de spullen in de pakken en te ontbijten. Het ontbijt is meer gespreid dan de andere maaltijden, dus het is redelijk te doen.
Om 11 uur is de computer in de lobby vrij en kopen we een prepaid internetkaart. Het is namelijk hoog tijd om alle verhalen die gisteren geschreven zijn op de weblog te zetten. Het internet is alleen zo langzaam hier dat we dat niet zelf doen, maar de verhalen en foto’s naar Leonie sturen, zodat zij het erop kan zetten. Het is bloedheet in de half open lobby. Zo heet dat Jantien er niet lekker door wordt er hulptroepen inzet in de vorm van een fles water, een klein handdoekje voor je gezicht en een waaier. Na een half uur hebben we alle berichten verzonden en gaan we nog wat drinken voor we de spullen naar de bus brengen.
Onderweg zien we een aantal auto’s met gele nummerborden, maar het gaat te snel om een foto te nemen. We rijden eerst naar het hotel dat bij Palacio de Valle ligt. Hier staat gelukkig een auto met ook een geel nummerbord geparkeerd. Die kan bij de collectie.
Het paleis is gebouwd in 1917 door de Spanjaard Alciscio Valle Blanco. Batista wilde er nog een casino van maken, maar dat is niet doorgegaan. Het hotel ligt ernaast en is regelmatig overboekt. Als dat gebeurt dan word je in een hotel 20 minuten bij de stad in een hotel ondergebracht. Alexis heeft alleen een methode ontwikkeld zodat hij bijna nooit weggestuurd wordt. We worden met z’n allen het paleis in de geloosd en naar het dak gestuurd voor ons welkomstdrankje, terwijl Alexis de kamers gaan regelen. Op deze manier ben je al binnen en sta je niet voor joker met al je spullen in de lobby. Al onze tassen laten we ook gewoon in de bus liggen. Na het drankje gaan we Cienfuegos in, terwijl het hotel onze kamers gaan klaarmaken. Cienfuegos is gebouwd toen Trinidad door de terugloop van de suikerriethandel minder aantrekkelijk werd. Ze wilden een havenstad die ook aantrekkelijk was voor de Fransen die uit Haïti/Dominicaanse republiek vertrokken.
We stoppen op het plein en zien direct een aantal grote gebouwen zoals een universiteitsgebouw, theater en kerk. We lopen eerst richting de boulevard langs wat kraampjes. Dit is de enige weg die in de schaduw lag, want het is heet vandaag. De zee is dichtbij, maar toch is er weinig tot geen wind. We kopen wat souvenirs en lopen daarna weer terug. We komen Lia tegen en die vraagt of we in het theater zijn geweest, want dat vond ze erg leuk. We moeten toch terug naar het plein, dus lopen we maar direct door naar het theater. Als we binnenlopen wordt ons verteld dat het 2 CUC pp is, maar als Jantien wil betalen wordt ze weer naar buiten gestuurd. We moeten netjes betalen bij het theaterloket. Het theater is gebouwd tussen 1887 en 1889 door de erven van Thomas Terry. Hij was een Venezolaan die een fortuin heeft verdiend met het kopen van zieke slaven, ze beter maken en dan weer verkopen. Het geld dat het verdiende stopte hij wel in de stad. Zijn grote droom was een theater en die is dus na zijn dood gebouwd.
Het is inderdaad een oud theater met de verschillende rangen die ze vroeger hadden. De zaal, de logés en het schellinkje, waar de arme mensen konden staan, helemaal op de bovenste ring. We lopen hier wat rond en gaan na een kwartier weer naar het plein, want de bus gaat zo weer weg.
Onderweg naar het hotel stoppen we nog even voor water bij een supermarkt. Dit keer is het een supermarkt zoals we die kennen met alleen kassa’s bij de uitgang. Als we wegrijden zien we onze eerste DAF bus met bestemming Weesp. Helaas gaat ook dit te snel voor de foto.
We gaan om zeven uur eten bij het paleis. De porties ogen niet zo groot, maar zijn ruim voldoende. We krijgen er als groente een bordje gekookte kroten en komkommer bij. Als we willen betalen blijkt dat we iets te veel geld aan souvenirs hebben uitgegeven en niet genoeg bij ons hebben. In het hotel ligt nog genoeg, maar we lopen niet altijd met al ons geld op zak. Janneke blijft zitten, terwijl het geld gaat halen. In de lobby ziet ze Thomas en Naomi staan. Zij hebben even 20CUC te leen, zodat Jantien snel in het restaurant terug is. Thomas en Naomi staan nog wel even bij het winkeltje te kijken, dus terug in het hotel haalt Jantien direct het geld en betaald ze terug.