We gaan om half acht ons bed uit. Janneke blijft vandaag in het “hotel”. Het is eigenlijk meer een bungalowpark dan een hotel. Aan de overkant van de weg staat een half vervallen gebouw. Dat blijkt het oude hotel te zijn, maar dat hebben ze 15 jaar geleden gewoon verlaten. Nu zijn ze het weer aan het opknappen.
Ons huisje stinkt naar zwavel en we hebben nog steeds geen warm water. Tijdens het ontbijt komt Alexis even vragen aan iedereen of alles goed is, dat doet hij eigenlijk elke morgen. We vertellen van de zwavellucht en het gebrek aan warm water en we krijgen direct een andere huisje toegezegd. Achter ons huisje schijnt een zwavelmeertje te zijn en als het veel regent ruik je dat. Nou dat hebben we geroken.
Na het ontbijt stoppen we snel alle spullen in de tas, want dat maakt het wisselen van huisje makkelijker. Jantien is iets voor negen uur helemaal klaar en loopt richting de receptie. Ze ziet daar al mensen van de groep staan, met hun wandelschoenen aan. Dat is waar ook, ze moest haar wandelschoenen aan doen i.p.v. haar slippers. Ze gaat snel weer terug. Helaas zitten de wandelschoenen helemaal onderin de tas. Dus tas open, alles eruit, schoenen wisselen, alles er weer in proppen en iets na negen uur staat ze nu wel helemaal klaar bij de receptie.
Een groot deel van de groep gaat een wandeling door de vallei maken, maar Jantien gaat met Lia, Thomas en Naomi naar de grot Santo Tomás. We stappen allemaal in de bus en in Viñales stappen de anderen eruit. Wij moeten nog een stuk verder. We krijgen van vier van Alexis een rode helm met lampje. Even poseren voor de foto en dan worden we naar een andere groep gebracht waarbij we aansluiten. Kwart voor tien beginnen we aan de klim.
De grot heeft zeven niveaus, maar we mogen alleen op het 6e en 7e niveau komen. We moeten dus eerst een heel stuk omhoog klimmen. Het is een behoorlijk klim, maar makkelijker dan in Soroa. De grond is droog en er zijn leuningen gebouwd voor houvast. Binnen tien minuten zijn we boven. Hier moet iedereen zijn lampje op de helm aanzetten. Er is geen licht in de grot, dus het lampje zorgt ervoor dat je toch kan zien waar je je voeten neerzet.
Het is koeler dan buiten, maar wel erg vochtig. Iedereen zit dan ook direct onder de zweetplekken. Sommige plekken zijn nat of zijn bedekt met een rode klei. Dit maakt het wat glad hier en daar. De gids heeft een goed verhaal en het is een leuke tocht. Als we bij het einde zijn, gaan we dezelfde weg weer terug. Dit lopen we alleen zonder pauzes, want de gids heeft al verteld wat hij wilde vertellen. We gaan met z’n vieren op een rij staan en vragen aan de volgende of ze een foto van ons willen maken. Omdat we vergeten waren dat we lichtjes op ons hoofd hadden, wordt het een erg interessante foto, vier lichtjes op een rij. De volgende foto waar we onze lampjes hebben uitgezet lukt wel.
Na anderhalf uur, om kwart over elf, zijn we weer bij de bus. We rijden nu weer naar Viñales om de rest van de groep op te halen. We stoppen eerst bij een huis van een kunstenaar. Hij maakt voornamelijk poppetjes van steen en hout. We lopen een rondje door zijn mooi aangelegde tuin vol met eigengemaakt werk. Hierna rijden we weer door. Om twaalf uur zijn we in Vinãles. De rest van de groep is er nog niet, dus kunnen we 20 minuten door het stadje lopen. Het centrum is een grote straat met aan beide kanten veel restaurants. Er staan ook wat souvenirstalletjes. Als Jantien iets leuks ziet bij een van de stalletjes komt er direct een bedelaar op af. Terwijl Jantien de vrouw van het stalletje betaald, probeert ze de bedelaar weg te sturen. Ze wil niet dat haar klanten worden lastiggevallen. Als ze Jantien terugbetaald draait ze ook haar rug naar de bedelaar zodat hij niet kan zien wat ze teruggeeft.
Nu is het tijd om weer naar de bus te gaan en de andere groep is ondertussen ook aangekomen. We rijden direct door naar het hotel.
Janneke heeft een tijd moeten wachten totdat ze een andere kamer kreeg, maar nu zat ze op de veranda naar een film te kijken van ons nieuwe huisje. Het ruikt hier een stuk beter en er is, zij het na lang wachten, warm water. We eten wat in het restaurant en blijven verder in en rond ons huisje. Sommigen van de groep hebben nog een middagprogramma, maar wij geloven het wel.
Om 18.30 moeten we weer bij de bus zijn. We gaan eten bij het restaurant bij het uitzichtpunt van gisteren. Het heet “het balkon” en dat is een goede naam. Er zijn een aantal uitbouwtjes gemaakt die op balkonnetjes lijken. Je kijkt zo de vallei in en hebt een mooi uitzicht op het karstgebergte.
Eerst worden er grote kommen soep op tafel gezet en later komen er allemaal borden met eten, zoals varkensvlees, vis, kip, kreeft en rundvlees. Het smaakt erg goed. Als toetje komen er borden met fruit en er is ook nog koffie. Tegen negen uur gaan we weer terug. Een aantal mensen besluit om in Viñales uit te stappen, maar wij gaan terug naar ons huisje.