Vandaag stonden we weer om 4.50 klaar om naar Angkor te gaan. Op de binnenplaats stond de tuktuk al klaar maar we zagen onze chauffeur niet. Wel lag er iemand in een stoel voor de tv te slapen. Na wat rondgelopen te hebben, heeft Leonie die man toch maar wakker gemaakt om te vragen waar onze chauffeur was. Hij bleek achter de balie op een paar stoelen te liggen slapen. Hij was dus al veel langer wakker, heeft de tuktuk klaar gezet, is voor de tv gaan zitten om te wachten en is in slaap gevallen. We waren vandaag dus later bij Angkor Wat en dat was te merken. We konden ditmaal namelijk wel zien waar de liepen en gisteren echt niet. De zonsopgang was beter dan gisteren, maar niet spectaculair, maar het is het seizoen ook niet.
Na de zonsopgang hebben we nog 5 tempels gezien en toen zijn we teruggegaan naar het hotel waar we na het ontbijt/lunch (om 10.00) weer naar bed zijn gegaan. Bij de laatste tempel zagen we ineens twee monniken rondlopen en Leonie maakte direct een paar foto’s. Het is een mooi gezicht die oranje gewaden in die oude tempels. Toen ze alleen dichterbij kwamen verbaasde het ons dat er 1 een videocamera bij zich had. Deze monnik sprak zeer goed Engels en vond het leuk een praatje met ons te maken. Tijdens dat gesprek hield hij de camera strak op ons gericht, het was een soort interview. We vonden dit verder niet vervelend, want we hadden net foto’s van hem gemaakt, plus dat hij het niet stiekem deed, was wel grappig.
Om half twee gingen we weer op weg, ditmaal naar een drijvend stad. De mensen leven van de visserij en omdat de oevers hier nogal verplaatsen i.v.m. het droge en het regenseizoen, wonen ze op drijvende huizen. Nu in het regenseizoen wonen ze in een rivier vlak bij het meer en in het droge seizoen wonen ze 2 kilometer verderop in het meer.
Omdat het laagseizoen is lagen er veel rondvaartboten te wachten toen we aankwamen. We werden naar een boot gestuurd waar niemand op zat en we waren een beetje bang dat op meer mensen moesten wachten, maar we gingen gelijk weg. Het is een apart gezicht om al die huizen te zien drijven. Veel zijn hetzelfde als die op de wal op palen gebouwd zijn, maar sommige waren duidelijk groter en beter gemaakt. Op de weg terug naar de aanlegplaats vroeg de gids of wij de boot wilden besturen, Leonie hoefde niet, maar Jantien wel. Blijkbaar is het redelijk bijzonder want veel mensen keken erg verbaasd dat zijn achter het stuur (ja er was een stuur) zat. De echte bestuurder was achter op de boot bij de motor gaan zitten en als er een vrije doorgang was ging de motor voluit en als het wat drukker was ging de motor erg zacht. De gids gaf af en toe aanwijzingen hoe Jantien moest sturen, maar over het algemeen ging het goed. Het lijkt een beetje op autorijden, maar de boot reageert langzamer en er is ook nog zoiets als stroming, iets waar je met een auto nooit last van heb.
Na anderhalf uur waren we weer van de boot en gingen we op weg naar het mijnenmuseum. Om 16.45 waren we daar en om 17.00 zou het dicht gaan al zijn ze hier niet zo strikt. Het woord museum doet ons denken aan een gebouw, maar dit zijn meer een paar tenten. Er lopen veel kinderen die verminkt zijn door de landmijnen, maar er is niets zieligs of engs aan. Ze zijn heel blij en werken met plezier. Ze wonen in een groep bij een stichting. Die stichting zorgt voor onderdak en eten en zorgt dat ze naar school gaan om een beroep te leren zoals bijvoorbeeld gids. Nogmaals ze zijn erg vrolijk en natuurlijk ook erg blij met de opvang. De stichting zet zich ook in om de landmijnen te verwijderen, al is dat een moeilijk proces. De overheid wil nog wel eens schoongemaakte grond onteigenen, zo van "Wij hebben alles opgeruimd nu is het van ons." Soms land wat al generaties in het bezit van families is. De reactie van mensen is dus om een paar mijnen terug te leggen, zodat het niet schoon is en niet onteigend wordt. In het museum hebben we nog een tas en een T-shirt gekocht voor $8, wat veel geld is hier, maar het is voor een goed doel dus betalen we het graag.
Om 17.30 waren we weer bij het hotel waarna we even hebben rondgelopen om daarna Frans te gaan eten. Het was heerlijk. Nog even internetten en daarna naar bed, want morgen gaan we om 7.00 naar de bus die ons in 6 uur naar Phnom Penh brengt.