Vanochtend stonden we om 6.00 buiten met alle tassen te wachten op de tuktuk van gisteren. Die hebben we niet gezien, maar er reed wel een andere rond die opzoek was naar mensen die naar het vliegveld moesten. Deze tuktuk was alleen van het soort motor met een tweepersoon zijspan en daar willen we niet in met alle bagage. Gelukkig hielp een man van het hotel een grotere tuktuk aanhouden en hij regelde een prijs van 1 dollar i.p.v. de 3 die we gisteren hadden afgesproken. Waarschijnlijk zit het prijsverschil, behalve de onderhandelingsmethode, is het feit dat de tuktuk van gisteren er een met vier wielen was, een soort klein VW busjes met zittingen in de richting van de rijweg. Die van nu was er een met drie wielen en ook zittingen in de richting van de rijweg, maar is iets kleiner. Deze is namelijk nog klein genoeg om over de gratis brug te kunnen en die van gisteren had het over de tolbrug.
Op weg naar het vliegveld zagen we de monniken nog hun dagelijkse bedelronde doen, ze halen dan rijst op voor de dag. In Luang Prabang hadden we er bewust voor gekozen om er niet naar te gaan kijken, omdat het daar een soort toeristenspektakel dreigt te worden en de monniken dat helemaal niet leuk vinden. We vonden het daarom wel fijn dat we het nu toch gezien hebben zonder pottenkijkers te zijn.
We waren als eerste op het vliegveld en ze waren bezig met alles te openen. Bij het inchecken hadden we weer hetzelfde "probleem" als bij de vorige vluchten, er staat maar 1 Hartog op de lijst en dat is Leonie (dat komt door de internetboeking). Jantien staat wel op de lijst maar altijd als onbekend persoon en het duurt altijd even voor de mensen achter de balie dat door hebben.
De vlucht duurde dit keer een uur en we kregen niet eens het mierzoete oranjedrankje aangeboden. We kregen wat te eten, wat we onaangetast weer teruggaven, en we konden ons drinken kiezen. De gezagvoerder gaf nog wat uitleg over wat we zagen boven Cambodja wat wel erg leuk was.
Om 9.15 landden we in Siem Reap. Hoewel we redelijk laat het vliegtuig uit konden waren we een van de eerste in het gebouw van de luchthaven. We hadden op het platform met een behoorlijke snelheid veel mensen ingehaald. Het invullen van de visumaanvragen deden we zo snel, met name Leonie, dat we de eerste waren die ze inleverde. Helaas was Jantien weer eens vergeten te tekenen, zit ook op een hele onlogische plaats, dus haar visum had een paar minuten vertraging. Achter een lange balie zitten een hoop mensen op een rij en je levert je paspoort, het aanvraagformulier en een foto bij de meneer helemaal links in. Je loopt dan naar de meneer helemaal rechts waar na een paar minuten je paspoort met visum aankomt en waar je kan betalen. We waren dus ook als eerste maar de douane gelopen en daar bleken we ook nog een immigratiekaart te moeten hebben en na veel moeilijk kijken van de beambte kregen we er twee. Intussen stonden er overal mensen uit te leggen dat ze geen immigratiekaart gekregen hadden tot er een beambte zo slim was om ze maar uit te gaan delen.
Toen we uit de terminal liepen stonden er allemaal mensen met bordjes met namen, maar 1 had heel groot "Welcome to Leonie and Jantien", dat was onze tuktuk van het hotel. Hier zijn de tuktuk anders dan we tot nu toe gezien hebben. Dit zijn motoren met een karretje erachter, wat er dus ook af te halen is. We verblijven in een hotel dat wordt gerund door een Nederlander Jan en die begroette ons bij aankomst. We hebben een hele tijd zitten praten op het terras voor we pas naar de kamer gingen. Deze kamer is heel mooi en heeft een bad waar Leonie natuurlijk graag gebruik van maakt.
’s Middags zijn we om half drie richting Angkor gegaan om Angkor Wat te bekijken. We waren er net toen het begon te miezeren. Angkor Wat is een grote tempel en vooral van de trappen kan je genieten. Omhoog gaat redelijk goed, al zijn het wel grote stappen. Je bijna het gevoel alsof je op een ladder klimt zo steil gaat het. Toen Leonie helemaal boven was had ze er wel spijt van, ze is er natuurlijk al een keer geweest en ze houdt niet van hoogtes. Nu was het ook nog echt gaan regenen dus we verheugden ons al op de weg naar beneden. Gelukkig hebben ze bij een trap aan een kant kleine betonblokken neergelegd en een leuning gemaakt zodat afdalen een stuk makkelijker en veiliger wordt. De andere twee trappen moeten echter over de originele treden en het is best een spannende onderneming, zeker in de regen. Maar als je de tijd neemt en goed oplet is het best te doen.
We hebben nog even in de onderste ring geschuild voor de regen, maar zijn op ten duur toch maar gaan lopen. Van de gracht tot de echte tempel is een behoorlijk stuk, dus we hadden niet echt de hoop dat we droog zouden overkomen. We hoopten alleen dat de video en camera het wel droog zouden halen, aangezien we de plastic tasjes waren vergeten. Leonie liep op slippers en rende ongeveer naar de uitgang terwijl Jantien in het begin nog een poging deed om haar gympen droog te houden, maar dat gaf ze al na drie minuten op.
Compleet verregend, maar de camera’s gelukkig niet, kwamen we bij de uitgang waar we onze tuktuk gingen zoeken. Terwijl we dus al drijfnat waren bleven de verkopers ons maar regenjassen proberen te laten kopen. Het is hier gelukkig warme regen of warme lucht, dus we hadden het helemaal niet koud. Na even zoeken hadden we eindelijk onze tuktuk weer gevonden en gingen we terug naar het hotel.
’s Avonds aten we mee met de barbecue van het hotel dat in het teken stond van de verjaardag van Lily, de vrouw van Andrxc3xa9, iemand waar Jan veel mee omgaat en ook zaken doet. Als verjaardagscadeau voor Lily had Jantien een klein Cambodja vlaggetje geknoopt van scoubidoo touwtjes, wat heel erg gewaardeerd werd. We moesten alleen wel vroeg naar bed want morgen moeten we om 4.30 ons bed om naar de zonsopgang achter Angkor Wat te gaan kijken.
