Om 6.00 waren we in Pakse op het busstation. We wilden direct door naar Champasak, maar de bus daar naartoe vertrekt van een ander busstation, dus deelden we met een groepje een tuktuk. Helaas regende het en de grond is hier van niet betegeld dus onze tassen (de flightbags) waren redelijk vies van de modder. Op het andere busstation, waar we al om 6.30 waren, bleek dat de bus pas om 9 of 19 uur zou gaan. Gelukkig vond Leonie een Engels stel dat met ons een tuktuk wilden delen zodat we direct al konden gaan. Na een half uur kwamen we bij de veerpont. Dat zijn twee van die lange, smalle, laag in het water liggende bootjes aan elkaar gemaakt door een plank in het midden, een soms catamaran. Het Mekong is daar zo breed dat het zeker 5 minuten varen was naar de overkant. Een hostel eigenaar stond daar met z’n tuktuk mensen op te halen voor zij hostel en aangezien de prijs redelijk was en het nog steeds regende gingen we mee. De kamers zijn best goed alleen komt er bijna geen water uit de douche.

Champasak is een lange straat waar weinig te beleven valt, de enige reden waarom we daar zijn is omdat we naar Wat Pho willen, een oude tempel gebouwd op een berg en in de stijl van Angkor Wat. Er liep vroeger ook een weg naar Angkor Wat. Om 12.00 gingen we ondanks de regen toch maar opzoek naar een tuktuk. Toen we om 13.00 bij Wat Pho aankwamen was het gelukkig eindelijk gestopt met regenen.

Wat Pho is tegen een berg opgebouwd en bestaat uit verschillende niveaus. De trappen zijn er stijl en soms zijn de treden heel smal. Het uitzicht als je op het bovenste niveau staat is wel erg mooi. Op het bovenste niveau zouden ook een krokodil en een olifant van steen moeten zijn en na een tijd zoeken vonden we ze ook. Het zijn alleen geen echte beelden. De olifant is als een tekening uitgekerfd in een steen en de krokodil is eerder een afdruk (zoals een voetafdruk) van een krokodil. Het was allemaal erg mooi, maar het had een groot nadeel. Er liepen namelijk nogal veel mieren rond en we zijn beide een aantal keer gebeten.

We zijn nog even in het museum geweest, maar na 2 en half uur hadden we het wel gezien en gingen we terug met de tuktuk. Op een moeilijk berijdbare brug kwam onze tuktuk tot stilstand en moest de bestuurder wel even klooien om ‘m weer aan de praat te krijgen. Nu de regen gestopt was konden we eindelijk genieten van het uitzicht op de Mekong vanaf het terras van ons hostel.