Om half zeven worden de mensen weer een beetje wakker. Jantien gaat er ook uit want ze wil weer snel naar het vliegveld. Chafhid gaat met de mensen die willen om half acht, maar Jantien wil eigenlijk eerder. Janneke heeft niet zo haast en komt wat later haar bed uit.
Jantien is iets na zeven uur weer op het vliegveld om vogels te kijken. Ze ziet weer een hoop vogels die er gisteren ook waren, waaronder een heleboel gieren. Als ze naar een paar bomen staat te kijken komt de man die in het huisje bij het vliegveld woont naar haar toelopen. Hij heeft een grote vogel gezien en wijst deze aan Jantien aan. Hij vindt het zelf zo leuk, dat hij terug naar zijn huisje loopt om zijn camera te halen om er ook een foto van te maken.
Kwart voor acht komt iets meer dan de helft van de groep ook het vliegveld oplopen. De meesten vinden het tegenvallen hoeveel vogels je ziet, maar de vogels moeten ook nog even wakker worden. Daarnaast helpt het ook niet dat je met een groep van ruim tien mensen pratend rondloopt. Een aantal houden het snel voor gezien. We zien in de verte nog wel twee ara’s en nog een toekan. Jantien heeft er weer wat foto’s bij.
Om half negen gaan we ontbijten. Er is netjes voor iedereen een gebakken ei en er is een Surinaams gerecht met kip en kool. We moeten weer een lunchpakket maken omdat we weer terug richting Paramaribo gaan. Of de Voltzberg deze reis waard is kunnen wij natuurlijk niet zeggen, maar we snappen wel waarom andere reizen dit laten zitten.
Om half tien zouden we weggaan, maar dat wordt op z’n Surinaams iets later. De bagage moet natuurlijk nog op de boot en de motoren worden nog even bijgevuld met benzine. Wij komen dit keer in de bagageboot. Deze is smaller en iets kleiner. Hij is daarom wel sneller. We gaan eerst de verkeerde kant op en leggen aan tussen de boten. De bootsman moet even zijn mobiel ophalen. Waar? Zijn ouders schijnen daar ergens te wonen, maar wij zien alleen maar regenwoud.
Om half elf gingen we op weg naar de bus. De bagageboot was wel wat onstabieler dan de andere boot, maar hoe harder die vaart hoe stabieler de boot wordt. Na ander half uur hadden we de andere boot ingehaald. Deze was iets voor ons vertrokken en onder extra stop richting bus gevaren. Na nog eens een klein half uur varen zagen we de brug waar we waren opgestapt. We hebben de terugweg dus binnen de twee uur gevaren. Deze reis was dus korter dan de heenweg, maar ook comfortabeler omdat we nu onze opblaaskussentjes hadden meegenomen.
Om een uur hadden we alles in de bus geladen en begon de lange weg naar Zanderij (hier is ook het internationale vliegveld). We kwamen dit keer gelukkig niet vast te zitten, maar de weg was nog steeds lang. Chafhid had ons gezegd dat we om vijf uur bij het asfalt zouden zijn en om precies vijf uur reden we het asfalt op. Helaas was dit het kleine stukje waar ze mee bezig zijn en na twee minuten was het alweer hobbelweg. Deze weg is alleen wel beter, want ze zijn dus bezig dit te asfalteren en moet de weg in ieder geval vlak zijn.
Tegen zes uur waren we weer bij de supermarkt waar we begonnen waren. De bus ging met Frozien en Chafhid naar het vliegveld, want daar zou haar tas moeten staan. Helaas kwamen ze al snel weer terug en bleek de tas doorgestuurd te zijn naar het nationale vliegveld bij Paramaribo, een uur rijden.
We laten de tas voor wat het is en rijden naar Overbridge. Hier worden we over 4 huisjes verdeeld. Wij delen een huisje met Marieke, Liesbeth en Alberta. Alberta en wij nemen de kamer met badkamer en Marieke en Liesbeth de andere. Het is gewoon een huis met ene woonkamer met open keuken, twee slaapkamers en een badkamer. Alleen de slaapkamers hebben airco, dus de woonkamer is warm, vooral omdat een raam openzetten het niet beter maakt.
Bij aankomst heeft iedereen zijn eten al bestelt, want ze hebben een uur tot anderhalf uur nodig om alles klaar te maken. Ons huisje ligt niet bij de receptie of restaurant in de buurt, maar het park zorgt ervoor dat we steeds met een busje worden gehaald of thuisgebracht.
Tijdens het eten zitten de meesten een beetje voor zich uit te staren, we zijn eigenlijk allemaal gaar. Na het eten is het ook voor (bijna) iedereen gelijk naar bed.