We hebben om half negen ontbijt wat weer goed verzorgd is. Tegenover onze ontbijtplek zitten, net als gisteren, een soort grote cavia’s. Deze beesten schijnen goudhazen te heten, maar we hebben ook andere namen langs horen komen.
Om half tien gaat een gedeelte van de groep 700 meter lopen naar een uitzichtpunt. Vanaf hier kan je goed de lengte van het Brokopondomeer zien. Helaas is het wat mistig en kan je niet zo ver kijken. We zien wel een eekhoornkoekoek, maar die was te snel voor de foto.
Om elf uur gaan wel weg. Er stonden steeds drie bussen, een van ons, een van de Djoser junior groep en een voor de bagage. De bagagebus en Djoser junior zijn al weg. Ze hebben alleen wel onze bus genomen. Als we vragen waarom vertelt Chafhid dat dat van de busmaatschappij moest. Na een tijdje hebben we echter wel een vermoeden waarom er geruild moest worden. De airco van de bus doet het naar 20 seconden en dan vijf minuten niet meer. Wij denken dat de andere groep hierover geklaagd heeft.
Het kost ons een uur om van de berg af te komen, daar begint de asfaltweg weer. Nu is het nog een uur voor we bij Atjoni zijn. Hier stopt de weg. Vanaf hier kan je alleen nog met de boot. Er staan een hoop busjes en het is een drukke van jewelste. Het doet heel Afrikaans aan, een georganiseerde chaos.
We laden alle bagage over in een korjaal (boot) en gaan zelf in een andere korjaal zitten. We hoeven gelukkig maar een kwartiertje te varen. Deze boot heeft wel kussentjes op elke zitting, erg luxe.
Als we aankomen op Kwai kwai eiland worden we direct geloosd naar de “eetzaal”. Dit is een grote, langwerpige hut waar een lange tafel in staat. Het dak is wel dicht, maar de muren bestaan uit planken met behoorlijke gaten ertussen. We krijgen allemaal een papieren koker met daarin een rotirol, het lijkt wel een vliegtuigmaaltijd. Het smaakt verrassend goed, een stuk beter en minder droog dan de rotirol uit het vliegtuig. Hierna krijgen we allemaal nog een kersenflap, dit is nog eens een warm welkom.
Er staan allemaal huisjes rond een stuk gras. Chafhid is hard bezig om in kaart te brengen hoeveel mensen er in welk huisje moeten. Uiteindelijk heeft hij er een beeld van en we lopen langs de huisjes. Hij zegt dat in het eerste huisje twee stellen kunnen, dan een huisje voor de drie heren, dan een huisje voor het gezin en dan nog een aantal huisjes voor alle dames. Jantien loopt langs de genoemde huisjes en komt bij huisje vier er een tegen met twee bedden. Bingo deze is voor ons. We hebben sinds Paramaribo geen eigen kamer meer gehad, dus wij vinden dat wij nu aan de beurt zijn om niet te hoeven delen. In ons huisje hangen ook al klamboes, dus dat is ook geregeld.
Om half vijf gaat het grootste gedeelte van de groep naar een stroomversnelling. De korjaal manoeuvreert naar een grote steen en vervolgens moeten we allemaal uitstappen. We hebben echt midden op de rivier aangelegd.
Iedereen die mee is, behalve Cas en Jantien, gaat zwemmen. Jantien maakt foto’s van anderen en past op de bril van Frank. Na een half uur gaan we de boot weer in, terug naar ons eiland.
Iedereen eindigt met een boek voor zijn of haar huisje wachtend op het eten. Ons huisje heeft een lamp, alleen geen schakelaar. Als de stroom aangaat gaat onze lamp automatisch ook aan.
Om half acht gaan we eten. We gaan weer naar de eetzaal en eten wat de pot schaft. In de eetzaal is ook een klein hokje dat dienst doet als bar. Ernaast staat een enorme koelbox waar de limonade in bewaard wordt. Hier kan je iets pakken en bij de bar moet je dan aangeven wat je gepakt hebt.
Na het eten lopen we in net donker terug naar ons huisje. Er zitten best veel grote padden voor ons huisje en ze blijven lang zitten. Ze springen pas weg als je binnen 30 cm van ze komt. We hebben nog meer beesten in ons huisje, want er wonen vleermuizen in ons dak. Tussen ons dak en de dakpannen hebben ze blijkbaar hun nest. We horen ze piepen en rommelen en sinds de schemer zien we ze ook vliegen.
Er is een groep uit Frans Guyana die het erg naar zijn zien heeft op het midden terrein en behoorlijk wat herrie maakt. Wij liggen ondertussen op bed en wachten tot de stroom uitgaat, wat tegen elf uur zou gebeuren. Als het om half twaalf nog steeds heel licht is in ons huisje, draait Jantien de lamp uit zijn fitting. De herrie schijnt tot half drie geduurd te hebben, maar dat hebben wij niet meegekregen. Wij sliepen.