Vanochtend moeten we om kwart voor acht klaar staan. We gaan met dertien mensen naar Bigi pan. Bigi pan betekent groot meer en dat is precies wat het is. Het is niet diep, ongeveer een meter, maar het is wel heel groot. Hier zitten vaak veel vogels, maar omdat we nu in de wisseling van natte naar droge periode zitten zijn er niet zo heel veel vogels. Maar er zijn er genoeg.
We gaan is twee boten en wij zitten in de tweede boot. Achteraf gezien is dit wel jammer, want de eerste boot ziet veel meer. Wij varen als tweede boot blind achter de eerste aan en varen geen eigen koers. Dit betekent dat als de eerste boot al een vogel ziet en de boot stil ligt het voor ons even duurt voor we er zijn. In veel gevallen houden de vogels het dan voor gezien en vliegen weg. Het is zeker niet zo dat we niks gezien hebben, alleen minder dan de mensen uit boot één.
We varen eerst op een rivier en moeten de boot over een rollerbank naar een kanaal trekken wat verbonden is met Bigi pan. Janneke mag blijven zitten, terwijl de rest de boot naar de andere kant trekt.
We zien veel vogels, alleen is het wel jammer dat er bij elke soort maar een keer wordt gestopt. Sommige soorten zien we de eerste keer wat verder weg of ze hebben zich verscholen achter een plant. Als we iets later er een van dezelfde soort tegenkomen, varen we er gewoon langs “want die hebben we al gehad”.
Beide boten hebben al een kaaiman gezien voordat de eerste boot een kaaiman aan de rand van het kanaal ziet en niet verscholen in de mangrove. De bootsman pakt de kaaiman uit het water en na wat tegenstribbelen vind het beest het wel best. Chafhid pakt hem over om de kaaiman ook aan onze boot te laten zien. Benny wil hem nog wel even vasthouden voordat de kaaiman weer in het water gaat. De kaaiman zwemt niet eens weg, maar blijft rustig naast de boot dobberen.
Een groot nadeel van Bigi pan is het groot aantal muggen. Jantien zit op het voorste bankje van de boot en Janneke erachter naast Chafhid. Chafhid slaat naar elke mug waar hij bij kan, ook op Janneke of Jantien. Jantien krijgt een paar klappen op haar rug en Janneke op haar benen en voeten., maar de muggen zijn wel dood. Helaas heeft dit en een grote hoeveelheid deet niet echt geholpen, want we hebben er behoorlijk wat muggenbulten bij. De muggen steen net zo makkelijk op je arm of door je broek of shirt. Maakt ze niets uit.
Bigi pan staat bekend om de rode ibis, die moet je hier in grote getalen kunnen zien. Omdat we in het verkeerde seizoen zijn, zien we er niet veel, maar toch twee (de eerste boot had er vijf).
We varen best een tijd en hoewel we aardig wat zitvlees hebben en ook best wel geoefend hebben op houten bankjes op boten, krijgen we toch allemaal weer een houten kont. Uiteindelijk stoppen we even op een gebouw midden op het meer om de benen te strekken en naar de wc te gaan. Die gebouw is van de beheerders van het gebied, maar er zijn ook huisje van vissers die hier ’s nachts wel eens blijven slapen. Tijdens onze stop krijgen we nog bezoek van de politie. Zij controleren of er niet gejaagd wordt op vogels. Bigi pan is geen beschermt gebied, maar je mag alleen maar in bepaalde periode jagen en nu dus niet.
Tegen een uur zijn we weer bij de steiger en hier staat de bus al op ons te wachten. Het is vijf uur rijden naar Paramaribo, dus tijd om te gaan. We maken vrij snel een lunchstop waar de meesten wat uit de supermarkt halen en een aantal bij een klein restaurantje gaan zitten. Zo duurt deze stop iets langer dan gepland.
Als we bij de controlepost komen (die controleert of je niet te veel illegale spullen uit Guyana bij je hebt) moeten we allemaal uitstappen en onze paspoorten laten zien. Dit kost ons ruim 20 minuten inclusief wachttijd.
De chauffeur, Rohied, doet zijn best, maar we gaan het niet in vijf uur halen. Gisterenavond toen we de bus uitstapten vroeg Rohied hoe Jantien haar naam was. Hij vindt het nu leuk om als het even kan haar naam te zeggen, best grappig, maar Jantien vergeet steeds hoe Rohied heet. Gelukkig weet Janneke dat wel.
Onderweg komen we hele aparte straatnamen tegen zoals plebejersweg, meergranenrijstweg, kaneelappelweg en stuurboordlaan. Vooral meergranenrijstweg vonden wij mooi, vooral omdat elk weg daar een naam van een rijstsoort had en het natuurlijk is een gebied ligt waar rijst verbouwd wordt.
Tegen zeven uur zijn we in het hotel. Jantien gaan geld pinnen voor de laatste dagen en daarna gaan we in het hotel eten. Guillaume en Evert-Jan zitten er al en wij schuiven aan. We nemen patat met bitterballen. De bitterballen zijn alleen gevuld met ragout en ze hebben weinig paneermeel. Janneke wilde ieder een eigen bord bitterballen en Jantien wilde liever delen. We hadden beter kunnen delen, want nu kregen we iedere 8 bitterballen, Janneke met mosterd, maar Jantien met piccalilly.
Na het eten zijn we naar de kamer gegaan om alles op te laden voor de twee dagen naar Galibi.