Om zeven uur gaat de wekker, maar we hebben de halve groep al voor ons raam voorbij horen komen. Om acht uur is het ontbijt met brood gebakken in het dorp, heerlijk. Voor het eerst smaakt het als echt brood en niet van dat houdbare, beetje zoete brood.
Om half tien gaan we met dertien mensen naar de Tijgerbank. De anderen, waaronder Janneke, maken er op een ligstoel onder de palmboom een vakantiedag van. Tio had gezegd dat we eerst naar de Tijgerbank, een grote zandbank voor de kust, zouden gaan en dan naar de kust op zoek naar baby schildpadjes. Helaas is dit niet wat er gebeurde.
Het half uur varen naar de tijgerbank was nog natter dan gisteren. Vooral de mensen aan de zeekant waren doorweekt. Je had een continue waterspray over je heen, maar soms leek het wel of iemand naast de boot een emmer water over je heen gooide.
De Tijgerbank is inderdaad niets meer dan een grote zandbank ruim een kilometer uit de kust. De meesten gaan zwemmen, maar Jantien gaat foto’s maken. Eerst van een groep vogels en later, als de vogels zijn gevlogen, van vierogigevissen (vissen met vier ogen, twee aan de zijkanten en twee bovenop). Dit vierogigevissen zwemmen niet, maar stuiteren over het water. Jantien loopt langs het strand en de vissen springen dan een stuk verder. Dit verhaalt zich tot we bij de punt zijn en dan loopt Jantien het strand weer terug. Het is een prachtig gezicht om die vissen in grote getale over het water te zien stuiteren.
Tegen twaalf uur vind Tio het tijd om in de boot te stappen, maar in plaats van naar het strand te varen, varen we direct terug. Zover voor het schildpadden zoeken. De bootreis was net zo onstuimig als heen en alleen een klein stukje van mijn rechterheup is nog droog als we aankomen. Nu gaat het bij het uitstappen van Gerrit niet helemaal goed en die neemt nog een extra duik. Ach hij was toch al nat.
We zouden om een uur lunchen, maar dat werd een half uur later omdat de junior groep nog niet terug was. Om half twee mogen we eten, terwijl er nog niets bekend is over de junior groep. Als wij klaar zijn met eten komen ze aan. De gids vond het zo vervelend dat ze gisteren niets hebben gezien, dat hij vandaag niet op wilde geven. Ze hebben uiteindelijk een nest uitgegraven en een hoop schildpadjes uit hun ei zien kruipen.
Iedereen heeft zijn (puzzel)boek erbij gepakt en gaat voor het huis of onder een palmboom zitten. Om vijf uur is er een wandeling door de dorpjes Christiaankondre en Langamankondre. De grond hier bestaat uit zand, dus het is net een strandwandeling.
De huizen zijn eenvoudige huizen van steen of hout. Ze staan redelijk ver uit elkaar. Het ziet er niet echt mooi afgewerkt uit, maar in het gebruik zal het voldoen.
We stoppen ook bij een winkeltje en iedereen maakt een foto door de deur. Als iedereen weg is maakt Jantien ook een foto en loopt daarna naar binnen. Ze zegt “Iedereen maakt een foto, maar niemand koopt wat”. Ja, daar was de man het mee eens. Hij heeft allemaal gebruiksartikelen en een pakket met bollen wol, maar daar hebben we niets aan. Hij heeft ook een kleine selectie zelfgemaakte sieraden. Hier koopt Jantien er wat van. Helaas heeft deze man ook een rekenmachine nodig om 25 + 10 + 10 uit te rekenen.
In het tweede dorp, Langamankondre, staat de basisschool van deze twee dorpen. Voor de volledigheid, Galibi is het complex waar de toeristen verblijven en dat ligt tegen Christiaankondre aan. De lokalen bestaan uit aan een kant half hoge muren en de andere kant ramen zonder glas. Op deze manier komt er genoeg wind het lokaal in.
Om zeven uur moeten we naar de gemeenschapsruimte van Christiaankondre lopen voor een culturele show. De mannen maken de muziek en de vrouwen dansen. Ze hebben hele mooie kleding aan. Een van de mannen die mee doet is de gids van de junior groep en die legt de verschillende dansen en liedjes uit. Dit maakt het een stuk interessanter. Nadat zij zijn uit gedanst is het onze beurt. De dans is heel simpel en bijna iedereen gaat op de dansvloer staan. Janneke offert zich op om de foto’s te maken. Na een uur is het voorbij. Het was een zeer geslaagde show.
Nu is het etenstijd. We lopen in het donker, want het wordt hier heel donker, naar ons eethuis. Hier kunnen we dit keer kiezen uit nasi, kip, vis en/of macaroni.
Na het eten houden wij het voor gezien. We gaan eerst even onder de douche, even afspoelen en dan in bed wat lezen. De douche heeft trouwens maar een kraan, hij kan aan of uit. De kou is net van het water af, maar de lucht is zo warm, dat maakt niet uit. Het water komt uit de bron van het dorp en is gelukkig geen rivierwater. Dat zou ook best vervelend zijn, want de rivier heeft brak water, aangezien we zo dicht bij de zee zijn.