Om half zeven gaat de wekker en begint het inpakken voor de eerste keer deze reis. Vandaag gaan we naar Anuradhapura. Onderweg gaan we langs een olifantenweeshuis. Omdat de olifanten tussen 10 en 12 uur in bad gaan moeten we relatief vroeg weg, namelijk 8 uur.
In de ontbijtzaal is het nog lekker rustig en we genieten van een lekker ontbijt. Iets na 8 uur gaan we op weg. We gaan alleen ook op zoek naar een apotheek. Janneke is haar oogdruppels vergeten en Leo heeft gisterenavond/vannacht foto’s van de verpakking gestuurd. We hebben geen succes bij de apotheken in Negombo en proberen het later nog eens.
Om half elf zijn we bij het olifantenweeshuis. We parkeren aan de kant van de bomen waar de olifanten normaal gesproken zijn, maar steken de weg over naar de rivier waar de olifanten nu een bad krijgen. Omdat hier zoveel mensen oversteken staan er twee politieagentes die dienst doen als klaar-overs.
Hoe dichter we bij de rivier komen hoe drukker het wordt. Aan de rivier is een hotel gebouwd en Chami, onze chauffeur, vraagt of we via het hotel mogen. De trap is er blijkbaar beter, maar we komen ook op een terras uit. Terwijl wij zitten op het terras met een cola genieten van de olifanten in de rivier staan de meeste mensen in drommen voor een touwtje te kijken.
Om kwart over elf houden wij het voor gezien. Op weg naar de auto kopen we nog twee T-shirts voor Bartjan en Caspijn met , hoe kan het ook, olifanten erop.
Nu gaan we naar Anuradhapura. Ineens stopt Chami bij een theefabriek. Hij legt uit dat op ons programma ook een theefabriek staat na de treinreis, maar dat de trein nogal eens vertraging heeft en dat het daar nogal druk is. Hij vraagt of we hier heen willen, want we hebben de tijd en hier is het een stuk rustiger.
We worden opgewacht door twee vrouwen in sari’s. Een van hen gaat met ons mee. Eerst moeten we naar boven. Als je Janneke de trap op ziet lopen kan je bijna niet geloven dat ze een paar dagen geleden echt niet op haar been kon staan. Boven is een lopende band waar de thee van de takjes gescheiden worden. Daarna wordt het gemalen en nog meerdere malen gesorteerd en gedroogd. De vrouw legt het goed uit, maar ze heeft wel een beetje haast. Aan het eind krijgen we een kopje thee en daar is uiteraard ook de mogelijkheid om thee te kopen. Aangezien we thuis hebben gezegd dat we thee mee zouden nemen, kopen we hier ook wat.
Volgende stop is een stad waar we weer opzoek gaan naar een apotheek. Helaas hier hebben ze de oogdruppels ook niet. Chami vraagt of we door willen rijden of willen lunchen. We willen wel wat eten, maar ergens gaat het fout in de communicatie, want ineens zijn we de stad al weer uit. Ook goed. We hebben nog twee broodjes van thuis en die moeten vandaag wel op.
In Anuradhapura is het bij de derde apotheek raak. Ze hebben de oogdruppels. We moeten ze echt wel koel bewaren en daarom krijgen we de druppels mee in een zakje met een klomp ijs.
Om vier uur komen we aan bij ons hotel. Het ziet er goed uit, maar nog niet helemaal af. Het lijkt of ze de styling vergeten zijn. Alles is open, leeg en wit. Het is echter wel goed schoon en dat is het belangrijkste. De locatie is ook niet echt ideaal. We zitten twee straten verwijderd van de hoofdstraat, maar het voelt een beetje in de middle of nowhere.
In de hotelkamer bellen we even naar huis en kijken naar de samenvatting van de opening van de Olympische Spelen in Rio.
Rond zes uur wordt er op de deur geklopt. We krijgen een schaal met fruit aangeboden als welkomstgeschenk. We hadden al bij het eerste hotel het idee dat we in betere hotels hebben dan dat we normaal gesproken zitten, maar nu weten we het zeker.
Als avondeten is er een buffet. Dit is echter niet echt voor ons geschikt. We proberen de soep, maar die is echt te pittig. We nemen uiteindelijk gebakken aardappeltjes en gestoomde groente bedekt met veel stukjes knoflook. Ze aardappeltjes zijn eigenlijk ook te pittig en we zijn blij als de cola wordt gebracht om alles een beetje te blussen. We zien dat er bij een stel Fransen friet wordt gebracht. We doen wat navraag en wij krijgen iets later ook een bord friet. Een man komt zich verontschuldigen voor het pittige eten, maar verteld dat er vandaag veel Sri Lankanen zijn en dat het eten daarom zo pittig is. Morgen zal het beter zijn.
Terug op de kamer merkt Jantien dat er iets veranderd is. De lakens zijn teruggeslagen en er staat een bord met koekjes op het bureau. Ze blijven bezig hier in het hotel.
’s Avonds kijken we via een Indiase sportzender naar de Olympische Spelen in Rio. We zien de volleybal dames knap winnen van China en ook de hockey heren komen voorbij.