Vandaag staat Jantien als enige vroeg op, de rest van de groep heeft besloten uit te slapen, maar Jantien gaat wandelen op de gletsjer. Op 8.00 zou ze opgehaald worden maar om 7.45 blijkt het busje er al te zijn. Jantien is snel terug naar de kamer gerend om haar tanden te poetsen en haar tas te pakken. Behalve Jantien gaan er nog 4 Duitsers uit hetzelfde hotel mee en nog 8 Argentijnen uit een ander hotel. Na een rit van ruim een uur met teveel fotostops, die Argentijnen bleven bezig, komen we bij de boot. Eerst wordt de excursie besproken, er wordt uitgelegd hoe alles gaat gebeuren. Behalve de Duitsers en ik blijkt iedereen Spaans te verstaan. Na een bootreis van anderhalf uur, waar we behoorlijk omvaren om goed zicht op de gletsjer te hebben komen we aan bij het uitstappunt. Na een minuut of 20 klimmen over de rotsen komen we aan bij de gletsjer. Hier moet iedereen zijn spikes aandoen, die je op de boot gekregen hebt. De groep wordt in tweeën gedeeld, elk met zo’n 20 personen. Ik word bij de Engels sprekend Argentijn ingedeeld. Het blijkt dat we over het uiteinde van de gletsjer gaan lopen, wat betekent dat we echt door de spleten gaan lopen. Er wordt steeds een trapje uitgehakt door de gids en assistenten als we omhoog of omlaag gaan naar een andere spleet. Het tempo ligt erg laag, maar dat komt omdat de conditie van een aantal van de rest van de groep erg slecht is. Ook zijn er een aantal met verkeerde kleding. Bij het boeken van deze excursie vertelde ze mij dat ik bergschoenen aan moest, maar er liepen een paar Argentijnen met suèdeschoenen. Die hadden geen enkele steun van hun schoenen plus dat ze nogal bang waren. Verder waren er een paar Fransen die na 2 stappen al moe werden. Ze waren al behoorlijk op leeftijd, maar dat hoef geen slechte conditie te betekenen, maar aan de maat van de buiken te zien deden ze weinig aan beweging.
Halverwege de wandeling werden er twee richels uitgehakt en daar werden glazen opgezet. Die werden gevuld met Baileys waarna er over de gletsjer boven de glazen werd gewreven, zodat er gletsjer ijs in de glazen viel. Na deze onderbreking gingen we weer verder. Veel van de mensen moesten overal geholpen worden en ik had echter gezegd dat ik geen hand wilde en ik kreeg steeds complimenten dat ik zo makkelijk over het ijs liep. Na ruim twee lopen gingen we weer van het ijs af. Op deze plek kon je ook onder de gletsjer kijken, dit was echt heel mooi. Je kon toen goed de blauwe kleur zien. Het was er alleen behoorlijk nat omdat ijs natuurlijk smelt als de zon erop staat.
De bootreis terug duurde maar 50 minuten en om 15.40 zat ik weer in het busje, ik had alleen al om 15.30 thuis moeten zijn volgens het schema.
Leonie heeft lekker uitgeslapen en de tassen ingepakt, want om 11.00 uur moesten we uitchecken. Daarna heeft ze samen met Greet een fiets gehuurd. We zijn de weg opgefietst die we gisteren in het busje gereden hadden. Na een goede tocht zag Leonie een mooi grasveld en besloot te stoppen terwijl Greet doorfietste. Leonie heeft op die plek heerlijk in het zonnetje geluncht. Gelukkig waren op deze plek niet zoveel dazen en de dazen er wel zaten heeft we allemaal dood geslagen. Na een tijd kwam Greet weer terug, ze was bijna tot het pension van gisteren gekomen.
Omdat we om 18.00 met de bus in 4 uur naar El Calafate zouden gaan had Leonie bedacht om om 15.30 te gaan eten, de tijd dat Jantien terug zou zijn. Toen ze er om 16.00 uur nog niet was is ze maar naar het restaurant gegaan en een grote pizza besteld. Anderen die bij het hotel zaten zouden tegen Jantien zeggen dat ze naar het restaurant moest gaan om te eten als ze aankwam. Om 16.40 kwam Jantien aan, Leonie had een busje zien rijden en is naar het hotel gelopen. Daar heeft ze Jantien opgehaald en zijn we naar het restaurant terug gelopen. Iedereen had al gegeten en de serveerster wilde de rest van de pizza weggooien, Greet en Mariëtte hebben toen geregeld dat het ingepakt werd. Toen we het restaurant in kwamen hadden ze net alles ingepakt wat Jantien direct weer uitpakte. De pizza werd met smaak opgegeten samen met heerlijke frambozensap.
Om 17.15 zijn we van ons hotel gaan lopen naar de bushalte. De bagage werd met de ta xi gebracht. Na een kwartiertje lopen waren we er al. De busrit scheen erg mooi te zijn, maar de meeste tijd lag Jantien te slapen en Leonie of te lezen of een spelletje te spelen. We hebben nog wel de mooie zonsopgang gezien.
In el Calafate hebben we snel nog even gepind en zijn daarna naar het restaurant van de eerste avond hier gelopen. Ze hadden daar namelijk een geweldig toetje. Om 22.45 gingen we naar binnen om pompoenijs met zoete tomatensaus gegarneerd met honingkaramel te eten, heerlijk.