We hebben om 8.30 afgesproken met Chami. Dit keer hebben we wel tijd voor het ontbijt en dat is goed geregeld hier. Het vervelende is alleen dat het een ander gebouw is en een gedeelte van de weg is een grindpad wat niet heel prettig loopt.
We hebben afgesproken dat Jantien naar de receptie loopt en Janneke achterblijft bij de koffers. Jantien zal dan aan de receptie het busje vragen de tassen op te hangen. Als Jantien de deur open doet wordt er net iets met het busje afgeleverd bij de kamer boven ons. Jantien vraagt direct of ze onze tassen mee kunnen nemen en dat is goed. Wel parkeren ze eerst het busje iets verderop om het vervolgens weer te gebruiken voor onze tassen. Wij lopen in de tussentijd naar de receptie. Hier betalen we de massage en drankjes en dan moeten we nog even wachten op onze tassen, maar gelukkig niet lang.
Rond half tien komen we aan in Dambulla. Hier zijn vijf grotten met Boeddha’s. Janneke loopt mee tot de ingang en gaat dan op het terras zitten. Bij de ingang is al een hele grote gouden Boeddha te zien op het museum. Voor de grotten moeten we, Jantien en Chami, helaas weer trappen lopen. Halverwege kan je kiezen of de weg of nog meer trappen. Normaalgesproken is Jantien meer van de weg dan van een trap, maar haar kuiten protesteren zo dat ze vrijwillig voor nog meer trappen kiest.
Onderweg komen we nog wat apen tegen. Ze hebben ook kleintjes. Helaas zijn er van die vervelende toeristen die het nodig vinden om een klein aapje te aaien. De grote apen komen er dan ook gelijk op af: Afblijven.
In de eerste grot ligt een Boeddha. Veel meer ruimte dan de liggende Boeddha is er niet. Het is ontzettend claustrofobisch en benauwd met alle mensen die zich de grot in duwen. Dit is de eerste grot dus iedereen is heel enthousiast, maar we zijn blij als we eruit zijn. De tweede grot is de grootste van de vijf. Hier staan heel veel Boeddha’s langs de rand van de grot. Het plafond is ook helemaal beschilderd. Hoewel het fresco’s zijn flitst iedereen erop los en aangezien het mag doet Jantien uiteindelijk ook mee. Ineens is duidelijk hoe de ansichtkaarten zo kleurig zijn, gewoon flitsen.
Geen idee of de grotten vochtig zijn of dat het het gebrek aan wind is, maar het zweet staat op je rug. Het is wel kouder dan buiten en het is 30 graden in de grotten. Buiten voelt alleen vanwege de wind toch fijner.
Rond half elf gaan we weer naar beneden, nu via de weg. Er komt een man met kettingen naast Jantien lopen. Hij verkoopt kettingen met maanstenen. Eerst is een ketting 1000 RS, iets later zijn 2 kettingen 1000 RS (6,20 euro), weer iets later twee kettingen met een maansteen en een ketting met een olifant voor 1000 RS. Jantien hoeft ze niet perse en zegt, ”nee, dan wil ik drie kettingen met een maansteen voor 1000 RS” en ze loopt door. Iets later verschijnt de man aan de andere kant van haar en zegt “oké”, dus toen heeft ze drie kettingen gekocht al lopend naar beneden.
Onderweg komt ze ook nog mango verkopers tegen. Het lijkt net friet zoals ze het verpakt hebben. Voor 100 RS (62 cent) wil ze wel een mango in stukjes. Lekker fris na zo’n klim.
Om half twaalf zijn we bij een kruidentuin. Hier krijgen we een rondleiding langs de geneeskrachtige planten. Na de rondleiding worden we in een klein open klaslokaal gezet. Janneke haar onderbenen worden gemasseerd en haar dikke voeten verdwijnen al sneeuw voor de zon. Jantien krijgt een mix van twee crèmes en olie op haar gezicht gesmeerd. Helaas is dit uren later nog steeds te voelen. Wel slim bedacht, want als je het wel wat vindt moet je drie producten kopen. Onze rondleider vindt dat we twee producten moeten kopen. De ene voor gewrichten en spierpijn (70 euro) en de andere et wondermiddel tegen overgewicht, kosten maar 150 euro. Als we dat toch een beetje veel vinden blijft de man maar aandringen dat we toch echt moeten afvallen en het toch echt moeten kopen. Als het al zou werken, zijn we er van overtuigd dat het al een miljardenindustrie zou zijn, dat product.
Onderweg stoppen we nog even voor een foto van een gouden Boeddha halverwege een berg. Boeddha’s bouw je blijkbaar hoog met veel trappen ernaartoe.
Iets voor een uur zijn we bij een batikfabriek. Als we zeggen dat we batik uit Indonesië kennen is Chami een beetje beledigd. Sri Lanka schijnt wereldberoemd te zijn voor zijn batik. Oeps, foutje.
Hoewel het lunchtijd is komt er bij elke stap in het proces iemand even terug van de lunch om het voor te doen. Erg informatief.
Nu door naar het hotel. We komen rond twee uur aan en helaas is onze kamer nog niet klaar. Een kwartier later mogen met een man mee naar onze kamer. Daar aangekomen is die toch niet klaar. We worden op balkon met uitzicht op het meer gezet, terwijl de kamer snel in orde wordt gemaakt. De kamer is gigantisch. Er staat een grote eiken houten kast bestaande uit drie delen, een bureau, een zithoek, een kaptafel en uiteraard twee bedden. Het hotel stamt uit de 17e eeuw en heeft duidelijk een koloniaal verleden. We voelen alsof we in een Engelse manor zijn.
Rond drie uur gaat Jantien even in de buurt kijken. Voor het hotel is een hele drukke weg met veel bochten. Ze hebben een mooie verhoogde stoep langs het meer gemaakt, helaas zijn alle gebouwen aan de andere kant van de weg. Je moet dus twee keer oversteken. Iets wat echt heel moeilijk is. Gelukkig komt er altijd wel een gaatje, maar dan is het toch rennen naar de overkant voor de zekerheid.
Jantien ziet een restaurant dat pizza schijnt te hebben. Ze hebben ook take-out, helemaal goed. Janneke voelt zich niet zo lekker en wil eigenlijk niet eten. Jantien neemt een pizza margarita en twee sprites mee naar het hotel. Een paar parten pizza willen er toch wel in bij Janneke.
Het avondeten is hier ook gescheiden in Europees en Sri Lankaans eten, heel fijn. Het is een mooi land met aardige mensen, maar dat eten is gewoon niet aan ons besteed.