We hebben om 10 uur afgesproken. We gaan eerst naar een houtsnijwerkfabriek. Kandy is al eeuwen bekend om zijn houtsnijwerken. In de tempel zijn er ook veel te vinden. We krijgen uitleg over de soorten hout en hoe ze met een soort verschillende kleurstoffen kunnen maken. Hierna worden we alleen door een winkel geleid, waar ze toch vurig hopen dat we wat kopen. Er staat een houten tuktuk voor vijf keer de prijs die wij ervoor betaald hebben. Eerlijkheidshalve moet wel vermeld worden dat die van ons iets kleiner is.
Volgende stop, het edelstenenmuseum. Het museum is alleen op de 1e verdieping en Janneke heeft helaas weer last van haar knie. Gelukkig niet zo erg als op Schiphol, maar traplopen laat ze aan zich voorbij gaan.
Er zijn boven meerdere kamers uitgerust om film te kijken. Jantien wordt in haar eentje in een kamer gezet voor een film over het winnen van edelstenen. Tot haar verbazing is het een Nederlandse versie. Er wordt in 13 minuten het proces van het graven van een mijn tot het slijpen van stenen getoond. Er is ook een kamer nagebouwd als mijn. Deze is wel groter en breder dan op de film. Ze laten zien hoe je stenen slijpt en hoe de stenen in ringen worden gezet. Er is ook een ruimte waar allerlei stenen te bewonderen zijn.
Hierna gaat Jantien weer naar beneden waar Janneke in de showroom op haar wacht. Jantien kijkt even rond, maar geeft aan dat ze niets wil kopen en daar heeft de rondleider ook vrede mee.
We hebben nu eigenlijk nog een zijdefabriek op het programma staat, maar we vinden het goed zo.
We vragen of Chami of hij ons kan afzetten bij het restaurant waar Jantien gisteren pizza heeft gehaald. Het is maar 300 meter, maar de weg is zo vervelend. Chami wil in de auto op ons wachten en wij nodigen hem dan ook uit om mee te eten. Dat slaat hij in eerste instantie af, maar gaat toch mee. Jantien en Chami bestellen een pizza en Janneke nasi goreng. Wij leggen aan Chami uit dat het eten te gekruid is voor ons en hij zegt dat hij gekruid eten juist lekker vindt. Als we dan zeggen dat hij geen pizza had moeten nemen, zegt hij dat pizza het enige Europese eten is dat hij lekker vindt.
Na het eten gaan we terug naar de kamer voor twee uur. De bruiloft die nog steeds bezig is geeft enorm veel geluidsoverlast. We hopen dat dit niet tot ’s nachts door gaat. Gelukkig niet. Als we om drie uur weer beneden zijn staan alle bruiloftsgasten er ook. Er is een meisje met een bloemenkrans in haar haar en bloemen op haar jurk. Prachtig. Als Jantien vraagt om van een aantal vrouwen in prachtige sari’s een foto te maken, gaan ze er helemaal voor staan. De foto is nog niet genomen of een van de mannen doet zijn arm om Jantien haar nek en maakt mijn zijn telefoon een selfie. Ja als je foto’s van hen maakt, worden er ook foto’s van jou gemaakt.
We gaan met de auto op weg naar de tempel van de tand. Hier ligt een tand van Boeddha, overgekomen uit India. De tand heeft ook in de oude koningsstede Anuradhapura en Polonnaruwa gelegen. Helaas mogen we vanwege een festival, wat van 8 tot 18 augustus duurt, niet verder met de auto en mogen ook nergens parkeren. We rijden daarom weer naar hotel om de auto te parkeren. Chami regelt een tuktuk en we gaan weer richting tempel. Bij het eerste checkpunt worden we tegen gehouden. Als Chami op Janneke en haar stok wijst mogen we toch door. We rijden nu tot de security check. We moeten de inhoud van onze tassen laten zien en dan kunnen we weer verder. We geven onze schoenen af bij een kantoortje dat er speciaal voor toeristen staat. De Sri Lankanen laten hun schoenen gewoon ergens achter.
Het is druk in de tempel van de tand. Er is een museum waar ze het verhaal van de tand in schilderijen laten zien. We kunnen alleen niet alles zien, want het achterste gedeelte is afgezet en daar zitten mannen tussen enorme kleden. Dit zijn de kleden die de olifanten ’s avonds dragen in de processie. Elke dag van het festival wordt er een processie gehouden. De eerste vijf dagen met “maar” 30 à 40 olifanten, daarna met zo’n 75.
De tand wordt, zoals ook in de andere steden, op de 1e verdieping bewaard. Op die verdieping zitten allemaal mensen tegen de muur en zingen gezamenlijk een gebed. Van de tand is niets te zien. Er hangt een foto met daarop een soort gouden ei waar de tand in zit. Dit “ei” ligt weer achter gesloten deuren. De deuren kunnen we wel zien. Voor de deuren staat een lange tafel met heel veel bloemen, allemaal offers.
Om half vijf gaan we, iets naast de tempel, naar een culture dansshow. Zodra we zitten begint het al. We zitten in het midden op de achterste rij. We kunnen wel iets dichterbij, maar nu kan Jantien gaan staan zonder iemand te hinderen. Er zit een aardig tempo in, zodat het niet gaat vervelen. Aan het eind komen alle dansers en drummers op het podium. Een groep Chinezen is bang dat ze moeten wachten bij het weggaan, dus gaan ze nu al weg, zich een weg door de zittende menigte banend. 
Als de show echt afgelopen is worden we allemaal naar voren geroepen. Ze gaan nu over vuur lopen. Dat missen de Chinezen nu.
Er zijn twee mannen die eerst met een fakkel langs hun lichaam gaan en vervolgens in hun mond doen. Dan wordt er een brancard met hele kolen binnen gedragen. Eerst lopen ze over de kolen, later wordt het echt vuur. Het lijkt de mannen niets te doen. We gaan daarna weer naar het hotel.
Om zeven uur heeft Jantien met Chami afgesproken om naar de processie te gaan kijken. Je kan ook een stoel reserveren, maar dat kost 8000 RS (50 euro). Eerst moeten we weer door de security check. Dit keer wordt iedereen ook gefouilleerd. We wringen ons door de mensenmassa naar een iets rustiger stuk. Chami vindt een mooie plek, vindt hij, maar dan gaat hij wel voor anderen staan die ook klagen. Jantien besluit te gaan zitten voor die groep. Veel zie je niet, maar als je op de knieën gaat zitten, gaat het best goed. 
Na een tijdje gooit Chami iets op haar rug en gebaart dat ze bij hem moet komen staan. Hij heeft ondertussen een plekje verovert. Staan is toch beter dan op je knieën. Er komen eerst jongleurs die met brandende fakkels zwaaien en gooien. Dan een drumband, een dansgroep en dan een olifant met een verlicht pak aan. Dan komen er weer drums of fluiten, een dansgroep en weer een olifant. Dit blijft zich herhalen. Het is prachtig, maar na een uur vindt Jantien het wel genoeg. In de tussentijd heeft Janneke de mannen hockeywedstrijd Nederland – India gekeken.
Om half negen gaan we eten in de eetzaal. De meeste gasten zijn al geweest, maar er is nog keuze genoeg. Het wordt aardappelgratin met gestoomde groente.
Zusjeshartog
De reisverhalen van de zusjes Hartog
