Vandaag gaan we naar de gletsjer met het vallende ijs. Dit een van de weinige, misschien de enige, gletsjer ter wereld die groeit i.p.v. smelt. Dit is de reden waarom we naar Patagonië zijn gegaan. Eerst moesten we 2 uur in de bus en tijdens de rit werd er van alles verteld, bijvoorbeeld dat in 5 jaar tijd het aantal inwoners van 3 duizend naar 12 duizend was gegroeid en dat ze verwachten over 10 jaar er 50 duizend te hebben. Deze stad draait op toerisme. De excursie is ook behoorlijk aan de prijs, maar als je er bent wil je het toch zien.

Bij de gletsjer aangekomen gingen we een wandeling maken van 2 km om zo op wat alternatievere plekken naar de gletsjer te kijken. Soms hoorde ja dat er ijs afviel, maar we zagen het niet. Het geluid is een ontzettend hard geraas. Alleen als je het geluid hoort ligt het ijs al in het water. Je kan namelijk niet dichterbij dan een halve kilometer komen.

Na een tijdje heeft Jantien vallend ijs gefilmd en Leonie een foto. Nu was het tijd om met een bootje de andere kant van de gletsjer te bekijken. Terwijl we zo’n 300 meter van de gletsjer af voeren viel er een enorm blok naar beneden. Leonie was op dat momenteel een van de weinige die met haar toestel klaar stond en heeft een hele mooie foto.

’s Avonds gingen we met z’n allen uit eten. Iedereen wilde een andere tijd, maar uiteindelijk zaten de meesten om half negen in het restaurant. We waren de eerste. We kregen twee tafels toegewezen, die we direct hebben omgebouwd tot een grote tafel. Je kon de hele avond eten halen, er werden steeds nieuwe hapjes bijgezet. Helaas was bijna alles koud. Omdat er in het restaurant niet werd afgeteld naar 12 uur, vierde elke tafel het nieuwe jaar op een ander moment. Onze groep vierde zelfs twee keer nieuwjaar omdat de horloges nogal van elkaar afweken. Marjon ging de fles met champagne openmaken. Ze had het papiertje en ijzer er al afgehaald toen ze een beetje dreigend naar Boris keek zo van “Oppassen of ik schiet jouw richting uit”. Zonder dat ze verder iets deed schoot de kurk van de fles recht op Boris z’n neus. De serveerster kwam direct met een zak ijs aan om op de neus te leggen.

Buiten werd het nieuwe jaar ook goed gevierd. Twee mannen hadden van een steekwagen een veilige lanceerplek gemaakt voor erg grote vuurpijlen. Die vuurpijlen zou je in Nederland niet legaal kunnen kopen. Ze maakten wel erg veel herrie bij het afsteken, maar ze waren heel erg mooi.