Om half zes ging de wekker, want we gingen een poging doen de zonsopgang te filmen en te fotograferen. Met z’n drieën liepen we de heuvel naast de hostel op. Alles zag er best mooi uit, maar de torres (drie torens/bergen) werden niet door het rode licht gekleurd. Dus mogen we morgen weer.

Vandaag staat er weer een heen en terug wandeling op het programma. Jantien besloot niet te gaan haar knieën deden te veel pijn. Leonie ging wel maar keerde snel om omdat haar blaren haar het lopen op bergschoenen onmogelijk maakten. Leonie heeft vooral veel geslapen terwijl Jantien de was deed. Alles werd niet echt schoon, maar in ieder geval schoner dan het was.

’s Avonds zouden we om 8 uur eten, maar onze plek was al door anderen bezet dus moesten we nog eens 3 kwartier wachten. Om kwart voor negen hebben we zelf maar aan een groep Duitsers gevraagd of ze op wilden staan zodat wij konden eten. Zij waren allang klaar maar waren leuk aan het na tafelen.

Bij ons op de slaapzaal was nu een Amerikaan Roy gekomen. Het was een echte Amerikaan met mega bierbuik. Toen iedereen al op bed lag kwam hij binnen met een fles wijn en vroeg iemand ook wilde. Toen hij op zijn bed zat trok hij nog een fles open en bood ook deze aan ons aan. Toen hij genoeg had gedronken ging hij slapen. Hij snurkte zo hard dat je het 5 kamers verder kon horen. De rest van de kamer was wakker. Op zich was het best gezellig, samen klagen over die Amerikaan, maar het is niet goed voor je nachtrust.