De wekker gaat om 5.30 want we gaan om 6 uur op vogelsafari. Janneke is direct haar bed uit bij het horen van de wekker, kleed zich aan en is in 5 minuten klaar. Bij Jantien gaat het helaas wat langzamer. Ze heeft problemen met haar lenzen. Uiteindelijk geeft ze het op en zet haar bril maar op. Iets later dan gepland melden we ons bij Chami. Chami heeft inderdaad een jeep geregeld met een deur aan de achterkant. Dit stapt veel makkelijker in.
Onderweg komen we een pauw tegen die zijn veren aan het tonen is. Dat is toch een mooi begin. Het
is namelijk een redelijk droog en dan zijn er minder vogels in het park, maar later blijkt, nog meer dan genoeg.
Het park is een half uur rijden. We zien een man die op de bus staat te wachten in zijn handen wrijven en erop blazen alsof ze koud zijn. We mogen het niet hopen voor hem, want het is nu al 26 graden.
Op de afslag naar het park komen we al mooie vogels tegen, namelijk twee soorten ijsvogels. Ze blijven netjes zitten en zitten ook redelijk dichtbij. Bij het kantoortje stapt er een gids in. Hij kan de vogels sneller vinden en identificeren. Hoewel het een vogelpark is leven hier ook olifanten, buffels, krokodillen, apen en grote hagedissen. Deze dieren hebben we ook allemaal gezien. We zien verder mooie vogels en de foto’s zijn goed gelukt. We eten het fruit van gisteren en ook al zien we een olifant, deze gaat gelukkig niet op zoek naar eten in de jeeps. Wel moeten we even wachten op de olifant, want hij besluit voor ons uit op de weg te gaan lopen.
Het is een stuk rustiger dan de andere parken. We zien maar zo’n 5 andere trucks rijden.
Om negen uur gaan we weer terug. Het ontbijt duurt tot tien uur, dus we hebben nog een half uurtje, dat is genoeg.
We douchen en trekken andere, niet-stoffige kleren aan en gaan om 11 uur weer op pad. Nu naar Mirissa. We zijn nog maar een klein stukje onderweg of Chami slaat ineens af en rijdt een klein rondje. Vervolgens laat hij zien waarom. Er staan daar een aantal bomen in een meertje die helemaal behangen zijn met vleermuizen. Prachtig gezicht.
De wegen zijn hier bijna allemaal goed geasfalteerde tweebaanswegen. Nu komen we bij een stuk dat vierbaans en zelfs een stukje zesbaans is. Hier komt de oude of nieuwe president vandaan, dat was niet helemaal duidelijk in het verhaal van Chami. Geweldig zo’n snelweg, maar je moet wel blijven oppassen voor de overstekende koeien.
Om twee uur komen we aan bij het hotel. Het lijkt wel een vesting. Elke keer als er een auto of persoon in of uit gaat, wordt er een massief hek open gedaan. Wij denken dat het is om gasten van andere hotels bij “ons” strandje weg te houden. Het is namelijk niet veel meer dan een strookje zand van 5 meter. Direct daarachter ligt het hotel. Het is dan ook duidelijk te zien dat dit bij de tsunami volledig verwoest was. Hier hebben ze gelukkig wel postzegels, dus de kaarten zijn, twee dagen voor ons vertrek, op de bus.
We zitten nu aan de zuidkust en dat is te merken ook. Het seizoen hier loopt  ongeveer van november tot mei, dan is de zee rustig. De andere maanden moet je bij de westkust zijn. Nu is de zee heel onrustig en dat is te merken. De golven maken een razend geluid. Binnen lijkt het net een westerstorm.
Om half vier gaat Jantien toch de vesting even uit opzoek naar een winkel. Ze hoeft niet ver te lopen of ze komt een “Aldi mini market” tegen. Het is een klein winkeltje met veel souvenirs, maar ook wat praktische zaken en eten en drinken. De naam hebben ze bewust gekozen, vonden ze grappig. Hier komt Jantien wat drinken en de twee laatste souvenirs in de vorm van T-shirts.
We eten een watermeloen die Chami onderweg voor ons heeft gekocht. Er is gelukkig een brede counter bij de wasbak om de watermeloen te snijden.
Om zeven uur gaan we eten en we worden aan een tafeltje met uitzicht op zee gezet. Alleen er is niet zoveel uitzicht aangezien het al donker is. Wel zie je licht flikkeren op aankomende golven. Dit ziet er een beetje een onheilspellend uit. Het eten is verder prima en we nemen het ervan, want we bestellen beide een niet-alcoholische cocktail. Proost!