De wekker gaat om 6.45. We hebben hier maar 1 sportzender en we hopen dat daar ze 200 meter finale met Dafne Schippers op uitzenden. Helaas, beachvolleybal. Via internet krijgen we mee dat Dafne tweede is geworden. Uiteraard gehoopt op meer, maar wel ontzettend knap.
We gaan om 9 uur weer op pad naar ons laatste hotel. Dit doen we wel met een aantal bezienswaardigheden onderweg.
Sri Lanka is bekend om zijn paalvissers. Vissers zitten letterlijk op een paal en vissen met hengel in de branding. Tot een jaar op vijf geleden kon je er zo een foto van maken, maar nu willen ze dat je ervoor betaald. Op zich niet gek, want iedereen in de toeristenbranche is voor een groot gedeelte afhankelijk van fooi en vissers zijn zeker niet de rijkste mensen. Zij willen ook verdienen aan het toerisme. De eerste twee rijden we voorbij. Iets verderop zitten vier man, elk op hun eigen paal, te vissen. Chami stapt ook uit om te zorgen dat we een eerlijke prijs betalen. De auto voor ons moest 800 RS betalen wij 500 RS (3,30 euro). Dat doen we. Ter vergelijking, elke keer als iemand onze tassen in het hotel tilt verwachten ze ook 200 RS.
De volgende stop is Galle. Dit was in de 17e en 18e eeuw in Nederlandse handen. Het was toen ook de belangrijkste havenstad. Ze hebben een fort van 36 hectare gebouwd om de haven te beschermen. Er zijn enorme sterke kades aangelegd en die hebben in 2004 hun dienst bewezen tijdens de tsunami. De hele stad stond wel onder water en de bussen dreven, maar de muur heeft wel het grootste gedeelte van de kracht van de golf tegengehouden. De huizen zijn hier ook blijven staan. Onderweg is de schade van de tsunami nog goed te zien. Er staan veel geraamtes van huizen. De mensen die daar woonden zijn overleden en niemand die de huizen weghaalt of herbouwd. Het grootste gedeelte is wel herbouwd, maar deze huizen zijn van niemand meer. Ook zijn er veel begraafplaatsen aan de weg met slachtoffers van de tsunami. De weg die we nu nemen loopt langs de kust en vaak kunnen we de zee gewoon zien. Er is geen dijk, geen duin, geen enkele bescherming tegen het water.
Terug naar Galle. We beginnen met de Nederlandse Hervormde kerk. In 1853 hebben ze oude Nederlandse grafstenen op de vloer in de kerk gelegd. Deze zijn nog heel gaaf en goed leesbaar. Het is een schattig kerkje. De beheerder vraagt of we het boek willen tekenen en of we iets in de donatiebox willen doen. Bij alle boeddhistische tempels moesten we steeds intree betalen, maar hier niet, dus doen we wat geld in de donatiebox.
Jantien loopt ook over de rand van het fort. Je hebt zo een redelijk zicht op de stad. Het heeft kleine straatjes, maar is wel geordend. Het lijkt niet op Sri Lanka en is overduidelijk koloniaal. Je kan hier makkelijk een dagje rondlopen, maar wij moeten weer verder.
Net buiten het fort is de Cricket club, waar ze uiteraard aan het cricketen zijn. Dat zie je hier overal. Heel veel velden met een cricketpitch. Het is ook sport nummer een hier.
We stoppen hierna bij een mijn waar witte maansteen wordt gevonden. Dit is de enige plek in Sri Lanka waar wit en blauwe maansteen worden gedolven, andere kleuren zijn in andere plekken van het land te vinden. We worden door een man langs de mijn geleid en de mijnwerkers laten zien hoe het gaat. Er komt geen machine aan te pas, dat beschadigt de stenen. Het is heel leerzaam. Dit is wat Jantien bij het edelstenenmuseum in de film heeft gezien, maar zo in het echt is toch veel mooier. Aan het eind van de toer moeten we uiteraard even de winkel in. In eerste instantie lijken de prijzen wel erg laag, maar er staan dollars voor geen Sri Lankaanse roepies.
De laatste stop onderweg is het schildpaddenbroedcentrum. Als vissers een schildpad eieren zien leggen graven zij die op en “verkopen” ze voor 13 euro per 100 eieren aan het broedcentrum. Veel schildpadden worden niet oud, ze worden zelfs al opgegeten voor ze het water halen. Daar helpen ze hier bij. De eieren worden herbegraven en als ze uitkomen worden de mannetjes een aantal dagen opgevangen en dan naar zee gebracht. De vrouwtjes worden tot 5 jaar in het centrum gehouden. 1 op de 100 is namelijk maar een vrouwtje en je hebt “big mamma’s” nodig om de populatie op peil te brengen/houden. De schildpadden worden ongeveer 200 jaar oud, dus dan valt 5 jaar nog wel mee. Als de vissers een gewonde schildpad vinden wordt die ook bij het centrum afgegeven. Ze hebben een “ziekenhuis”, dat zijn schildpadden die hun vinnen kwijt zijn omdat die in netten hebben vastgezeten of blinde schildpadden of schildpadden met een vervormd schild. Er is ook een grote albino schildpad. Dit gaat nooit de zee in, dat zal hij namelijk niet overleven. Het centrum draait op giften en wij steunen dit goede werk. Wij “kopen” ruim 500 schildpaddeneieren.
We rijden door naar het hotel, waar we even op de kamer moeten wachten. Bij elk hotel krijgen we een koud doekje en vers sap, Chami ook, maar nu krijgen wij alleen een doekje. Chami zegt dat dat waarschijnlijk Indiërs zijn, want Sri Lankanen geven de chauffeur ook altijd. Gelukkig krijgt hij wel een drankje. We krijgen er zelfs twee, iets met limoen en water met kaneel. De hele receptie ruikt ook naar kaneel. Sterker nog de bodylotion, showergel en shampoo ook.
We hebben een prachtige kamer, ruim met een groot bureau, een zithoek en een eigen balkon. Hier kan je wel twee weken van het zwembad en strand genieten als je wil.
Om drie uur gaan we op zoek om iets te eten. Het lunchbuffet is net afgelopen, maar er zijn twee restaurants met een kaart. De ene is een Japans restaurant, die slaan we even over. Verderop zit een restaurant waar ze sandwiches, burgers en fish and chips verkopen. Janneke neemt dat laatste en Jantien neemt een burger. Smaakt goed
Na het eten gaan we terug naar de kamer en halen we onze zwemkleding tevoorschijn. We moeten het toch een keer gebruiken. De zee is ruig, maar ook rustiger dan is Mirissa. Daar werd volop gezwommen, hier hangt een rode vlag. We gaan toch naar de zee, even voelen. Het is inderdaad lekker warm water, maar ook al staan we alleen met onze voeten in het water. We voelen duidelijk hoe krachtig de golven zijn.
We gaan door naar het zwembad. Het is een lang zwembad. Het bestaat uit twee rondjes die met elkaar verbonden zijn. Het tussenstuk is erg ondiep, je kan op je knieën zitten, maar de rondjes zijn wel 2 meter diep. Kwart voor zes houden we het voor gezien. We gaan terug naar de kamer en genieten van een heerlijke douche.
Op tv zijn de samenvattingen van de eredivisie van afgelopen week te zien. Best geinig. Nu kunnen we toch de 3-0 overwinning van Sparta uit bij PEC zien.
’s Avonds gaan we naar beneden voor het eten. Het is een grote zaal met twee gekoelde, afgesloten ruimtes, een voor de salades en een voor de toetjes. Het hoofdgerecht staat buiten. Hier is ook de soep te vinden, lekker. We hebben dit keer als hoofdgerecht rund-champignon-taart, alleen zijn bijna alle champignons er al uit gehaald.
Het valt op dat wij (bijna) de enige zonder polsbandje zijn. De andere gasten zullen hun vakantie wel op het resort houden. Het is echt een mooie plek voor een strandvakantie. Er worden ook activiteiten georganiseerd, zoals ons tijdens het eten meerdere keren wordt verteld. Om acht uur wordt er bij de bistro van vanmiddag over vuur gelopen. Wij hebben dit natuurlijk al bij Kandy gezien, dus we laten dit aan ons voorbijgaan.
Na het eten betaald Jantien de rekening bij de receptie en vraagt of er ergens ansichtkaarten te koop zijn. Ze heeft namelijk net een mail gehad van haar werk waarin wordt gevraagd om op de eerste schooldag een kaart voor Wim Bom mee te nemen. Hij is namelijk 40 jaar in dienst van het onderwijs. De medewerker zegt dat ze te koop zijn in de winkel en dat die tot acht uur open is en dat is het nu. De medewerker belt naar de winkel en zegt dat ze eraan komt. In de winkel kan Jantien in eerste instantie de kaarten niet vinden omdat er een paar mensen voor staan. Ze ziet wel kleine houten maskers. Janneke had aangegeven dat ze die wel erg mooi vond, maar zo groot en wat moet je ermee. Jantien belt Janneke op en vraagt of ze er een wil voor 590 RS (3,66 euro), dat wil ze wel.  We hangen op en Janneke bekijkt de foto’s die Jantien gestuurd heeft. Ze kiest voor het vuurmasker, wat vijanden bedwingt en vriendschap en harmonie brengt.
’s Avonds is het alles inpakken en “vroeg” naar bed, nou ja vroeg het wordt toch nog elf uur.