Als we wakker worden regent het, net als gisterenavond. Vannacht is Haitang over Taiwan getrokken. Boven land is de storm afgezwakt tot een tropische depressie, maar hij ging wel over het zuiden, dat gisterennacht ook al veel water te verduren kreeg. In Taichung is het mistroostig, maar verder niets aan de hand.
We gaan maar ontbijten. Het ontbijt is zo ontzettend uitgebreid, het is groter dan het grootste avondbuffet wat we tot nu toe hebben gezien. Een kant is een avondbuffet met rijst en groente en sushi en nog veel meer alleen lopen wij dat voorbij. Er is hier ook een grote selectie aan brood, maar ook waffels, pannenkoeken en wentelteefjes. Er is ook een kleine banketbakkerij, waar je aan kan wijzen wat je hebben wil en dat wordt dan op je bord gelegd. Er is fruit, er is yoghurt, kortom te veel keus.
Na een goed ontbijt bellen we naar de receptie om onze tassen te komen halen. We gaan met het karretje met de tassen mee naar beneden en om kwart voor tien rijden we weg bij onze luxste overnachtingsplaats. We rijden naar een ingestorte tempel. Deze tempel is ingestort tijdens de aardbeving van 21 september 1999. Het verhaal gaat dat de beheerder van de tempel een droom kreeg dat de drie Boeddha’s nog in de ingestorte tempel zaten en er uit wilden. Zij vertelde de beheerder hoe hij bij hen zou kunnen komen. De dag erna hebben ze op aanwijzingen van de beheerder de Boeddha’s bevrijd. Er is nu een nieuwe tempel voor gebouwd, maar de Boeddha’s nu staan. Deze Boeddha’s hebben een baard en die zou nog steeds groeien.
Als we uitstappen regent het heel hard en van een paar stappen in de regen ben je al goed nat. Op zich is dat niet erg, want het is nog steeds meer dan 27 graden. Na een kort bezoek stappen we de auto weer in. Gelukkig heeft Jantien sandalen aan, want de plas waardoor ze heen moet is net zo diep als haar voeten hoog zijn.
Jett had op de planning voor de lunch de ingestorte tempel, een bezoek aan een theefabriek en een ingelast bezoek aan een papierfabriek en dan lunchen om 1 uur. De papierfabriek schrappen wij van het programma. We hebben wel vaker geschept papier gezien. Na de tempel rijden we naar een theefabriek. We willen graag oolong thee kopen waar Alishan bekend om is. Helaas zijn we nu in de buurt van Sun Moon lake en dat is weer bekend om zijn zwarte thee. Als we bij de theefabriek aankomen blijken ze daar alleen zwarte thee te hebben. We besluiten weg te gaan en eerst naar de lunch te rijden. We rijden naar Puli waar Jett een restaurant weet waar ze heerlijk Italiaans eten hebben. We komen daar om half een aan. Hoe hij zijn oorspronkelijk plan wilde realiseren is ons volkomen onduidelijk. Het eten is erg lekker. Pluspuntje voor Jett. We hebben spaghetti met stukken groente Jantien gewoon en Janneke uit de oven. Zoals gezegd heerlijk. Hier hebben we ook wat oolong thee te koop wat we direct meenemen.
Na de lunch willen we toch nog een andere theefabriek waarvan Jett had gezegd dat we oolong thee hadden. Als we het terrein op lopen zegt Jett te hopen dat ze het hebben en als we binnen zijn komt hij vol zelfvertrouwen vertellen dat ze oolong thee hebben. Het is alleen wel bijna drie keer zo duur als we net hebben gekocht. We maken wat foto’s van de theeplantages in de regen en laten een bezoek aan de fabriek achterwege.
We rijden op weg naar het hotel nog last de Wen Wu tempel. Deze stond ook op ons programma, maar we houden het bij een foto van de buitenkant. Het regent nog steeds en je moet aardig wat trappen op om de tempel in te gaan. Vanaf de tempel schijn je ook een mooi uitzicht over het meer te hebben, maar vanwege de regen is dan nu niet echt zichtbaar.
Sun Moon lake dankt zijn naam trouwens aan de vorm. Volgens Jett is het in de vorm van de Chinese karakters voor zon en maan, terwijl we ook ergens gelezen hebben dat het de vorm van de zon en een halve maan heeft. Het is een stuwmeer dat is aangelegd door de Japanners. Oorspronkelijk was het meer dus veel kleiner.
We rijden door naar het hotel waar we rond drie uur aan komen. De kamer is minder luxe dan in Taichung, maar het is een prima kamer. We hebben elk een tweepersoonsbed, maar wel met een kussen. Terwijl we in de andere hotels steeds een eenpersoonsbed met twee kussens hadden.
Jantien besluit een rondje te gaan lopen en als ze even op weg is wordt het droog. Er is ineens wel over het meer uit te kijken. We zitten in Yuchin township en dat bestaat eigenlijk uit twee straten. Na een rondje komt Jantien Janneke halen en lopen ze gezamenlijk nog een rondje door het dorp. Omdat we eigenlijk nergens een restaurant hebben gevonden, besluiten we weer de 7eleven in te gaan om salade te kopen als avondeten.
Tegen half zes zijn we op de kamer en daar blijven we ook de rest van de avond.