Vanochtend ging de wekker om 6 uur, zonsopkomst. Ons huisje heeft een prachtig uitzicht op de rivier en de bergen erachter. Achter die bergen kwam de zon op. Jantien is even voor het huisje gaan staan voor een foto en is toen weer naar bed gegaan. Anderhalf uur later kwam Tracy vertellen dat de kanotocht niet door ging. Je kan namelijk met een kano de rivier afzakken, maar dan moeten er minstens 4 mensen zijn en het weer moet goed zijn. Er waren op dit moment geen andere mensen die wilden kanovaren, dus ging het niet door. We gingen daarom maar ontbijten en rond 10 uur gingen we weg.
Onderweg stopten we een paar keer om naar de binnen om ons heen te kijken. Je zag veel verschillende afdrukken van allerlei beesten. De beesten zelf lieten zich alleen niet zien. We hebben daarom meer op de planten gelet. Er is veel bosjesmangras. Dit is een struikje dat bestaat uit lange sprieten met een pluim bovenaan. De onderkant is het enige eetbare gedeelte en dat is ook een beetje groen, de rest is licht geel tot wit. Daarnaast hebben we kokerbomen (engels: quivertree = pijlboom) gezien. Die bomen zijn gemaakt van vezels. De Bosjesmannen hakten daar een tak van af en die waren hol. Ze deden aan één kant een stuk dierenhuid en dan hadden ze een koker om hun pijlen in te doen, vandaar de naam kokerboom. De kokerbomen staan nu in bloei en daarom hebben ze aan het eind van de takken grote sterren. De renosterbos (neushoornstruik/melkstruik) was de volgende. Deze plant is voor iedereen giftig, behalve voor de neushoorn. Als je de stengels doorsnijdt komt er een soort melk uit. Deze is giftig. De Bosjesmannen smeerden dit spul op hun pijlen. Het tast het zenuwstelsel van de dieren aan, maar niet het vlees. Het is ook plakkerig spul, dus ze smeerden het ook op takken en als ver vogels kwamen, dan bleven die plakken. Op deze manier werd de renosterbos op twee manieren gebruikt bij de jacht.
Om één uur kwamen we bij de Fish river canyon. Dit is na de Grand canyon de grootste canyon ter wereld. De rivier die de canyon gevormd heeft stroomt maar een keer per jaar in maart. Vanwege het de vele regens afgelopen regenseizoen stroomde de rivier wel drie keer. Nu staat er wel water in, maar het stroomt niet. We worden door Tracy op het uitkijkpunt gebracht en vandaar lopen we terug naar een groter uitkijkpunt. We nemen er de tijd en in 50 minuten zijn we bij de lunchplek (17 graden). Hier heeft Tracy een fantastische salade voor ons klaargemaakt. We willen eigenlijk even naar de wc, maar helaas hebben ze het slot vervangen. De deuren moeten op slot, anders komen de bavianen er een feestje bouwen. Eerst hing er een cijferslot met ernaast de instructies om hem open te krijgen. Nu hangt er een hangslot zonder sleutel, dus helaas.
We rijden na de lunch naar Ai-Ais (betekent: warmwaterbron). Hier hebben we een verschrikkelijk mooie kamer of liever gezet flat. Als je aankomt, kan je je auto onder het balkon parkeren. We moeten met de trap naar boven en door een ijzeren hek. We staan nu op ons balkon. Als je naar binnengaat, kom je eerst in een mini woonkamer. Er staan twee stoelen en een lage tafel en aan de andere kant een koelkast en tafelblad. Je moet dan een trapje af en dan komt in een grote ruimte met aan de rechterkant twee bedden en links de make-up-tafel en spiegel. Iets verder heb je links een bank staan en rechts een buitendouche en daarnaast de gewone badkamer. Helemaal achteraan is nog een deur. Via die deur kom je in een ruimte met fitnessapparatuur en warmwaterbaden. Deze kamer is gewoon een klein huis. Uiteraard lag er ook shampoo en douchegel in mini verpakkingen, maar ook bodylotion en anti-insectenspul.
We nemen wat te drinken en kleden ons daarna om. Zo’n attractie voor je deur kan je niet aan je voorbij laten gaan. We blijven ongeveer een uur in warmwaterbaden dobberen voor we eruit gaan.
Voor het avondeten hoeven we ook de deur niet uit. We lopen langs de baden naar het restaurant. We nemen twee koppen soep en vinden het wel mooi geweest. We gaan weer naar onze kamer om te slapen.