De wekker gaat om 7 uur. De was is niet geheel droog. We doen alles in aparte zakken om het later in de auto uit te hangen. Terwijl Jantien haar lenzen in wil doen blijkt er nog steeds zand in haar ogen te zitten. Sommige korrels zitten nu op een wel heel vervelende plaats. Ze kan haar linkeroog niet meer open krijgen. Ze spoelt haar oog met water en oogdruppels, maar niets helpt. Gelukkig is de pijn wat minder geworden, maar het betekent wel een bril op vandaag.
Vanwege het zand in de ogen, vertrekken we een half uur later dan gepland om 9 uur. De was droogt goed in de auto en zal aan het eind ook allemaal wel droog zijn. We rijden eerst naar een zeehondenkolonie. Onderweg rijden we langs de skeleton coast. Dit heet zo omdat hier veel schepen zijn vergaan. Hier hebben Portugezen, net als op Kaap de Goede hoop, kruizen neergezet ter navigatie. Er is een sterke stroming en het is niet overal even diep. Als scheepslieden vroeger, nadat hun schip was vergaan, toch aan land kwamen, stierven ze daar. Er is daar namelijk helemaal niet, geen eten, geen water en geen beschutting. Nu ligt er een modern schip vastgelopen op het strand. Het is te duur om weg te halen. Dit schip had motorpech en werd daarom onbestuurbaar en liep vast.
Iets verder is de kolonie. Er zitten er echt duizenden bij elkaar op een klein stukje strand. In het water zie je allemaal donkere stippen, dat zijn nog meer zeehonden. Deze zeehonden hebben oren aan de buitenkant van hun hoofd. Ze zijn niet groot, maar je zie ze duidelijk zitten. De geur is niet echt aangenaam, alhoewel het niet ondraaglijk is. Na zo’n twintig minuten hebben we het wel weer gezien.
We rijden nog maar net of Tracy remt stevig af en keert de auto. Ze heeft een kameleon op de weg gezien. We stappen uit en maken foto’s. Een toeristentruck, op de andere weghelft, ziet ons stil staan en mindert vaart. Ze zien het dier ook en direct komen alle fototoestellen te voorschijn. Er is nu nog maar een rijbaan beschikbaar, want onze auto staat naast de weg. Er komt een auto aanrijden en Tracy gebaart de auto om zachter te rijden. Dat doet hij en nadat hij de kameleon heeft gezien, rijdt hij er omheen. Een minuut later komt er nog een auto. Hoewel ook deze auto wordt duidelijk gemaakt dat hij zachter moet rijden en moet uitwijken, rijdt hij met volle vaart over de kameleon. Een triest einde voor dit mooie beest.
We rijden nu naar Khorixas. Onderweg stoppen we bij verschillende stalletjes. Hier verkopen de vrouwen van de lokale stammen stenen, kettingen, poppetjes en dergelijke. De eerste waar we stoppen zijn de Damara. Deze vrouwen verkopen alleen stenen. Ze zijn gewoon gekleed en aan niets kunnen wij zien dat ze tot een bepaalde stam behoren.
We lunchen om 14 uur onder een boom. De lunch is heerlijk en het uitzicht fantastisch. Bij de volgende stop staan twee Himba vrouwen en een Herero vrouw. De eerste smeren zich in met rode klei en en wassen zich nooit. De klei verzorgt de huid en haren en biedt bescherming tegen muggen en de zon. De Herero vrouwen dragen lange, wijde jurken. Die zijn afgeleid van de kleding van de negentiende eeuwse Duitse vrouwen. Op hun hoofd hebben ze een soort hoed met twee horens. Die moeten de horens van een stier voorstellen. De Herero zijn voornamelijk boeren en houden ook koeien en stieren. Later komen we nog een stalletje tegen met Herero vrouwen. We mogen foto’s maken omdat we iets bij hun gekocht hebben. De Herero vrouwen maken poppetjes van zichzelf, donkere vrouwen in kleurige, wijde jurken. Een vrouw komt, nadat we gestopt zijn, aan lopen op krukken. Ze heeft een baby op haar rug. Ze is haar been kwijt omdat ze door een slag is gebeten. We maken een foto van haar en we moeten er direct nog een maken waar de baby op staat. De baby slaapt echter met zijn gezicht tegen de rug van zijn moeder. Dus van beide kanten kunnen we zijn gezicht niet zien. Dit vindt de moeder wel jammer. Ze zegt vervolgens tegen ons:”I’ll get the picture from her.” en wijst naar Tracy. Op deze manier sprokkelt deze vrouw een familiealbum bij elkaar.
We rijden verder en komen na vijven aan op de camping. We hebben zoals gebruikelijk weer een groot, mooi onderkomen. We sorteren onze foto’s en worden rond 19 uur opgehaald door Tracy. Ze heeft voor ons stoofpot met puree gemaakt. Het smaakt heerlijk. Het koelt alleen snel af. Overdag was het vandaag 26 graden en nu is het alweer 14 graden. We zijn blij dat we niet in een tent slapen. Na een kop warme chocolademelk gaan we naar ons huisje.