De wekker gaat om 6.45. De douche is niet echt een succes. Het water wordt niet warm en er komt ook heel weinig water uit. We laten de douche voor wat ie is en pakken de tassen in. Om half 8 rijdt Tracy de auto weer voor de deur en we laden alles in. We worden zelfs met de auto bij het restaurant afgezet voor het ontbijt. Bij de cornflakes hebben ze dit keer ook manna, van die gekleurde, gepofte rijstkorrels. Wij eten dat als snoep, maar hier is het een kinderontbijt.
Om kwart over acht rijden we weg. Vandaag gaan we naar Bagani. De standaard route gaat over asfaltwegen, maar Tracy neemt een stuk gravelweg om af te snijden. Rond tien uur stopt ze en zegt ons de foto- en filmtoestellen mee te nemen. We gaan een hek door en lopen een stukje. Over staan grote palmbomen, maar aan het eind van onze wandeling staat een baobab boom. Het verhaal over de baobabboom gaat als volgt. Bij het begin gaf god aan elke dier een plant of een boom, die ze mochten planten. De hyena lag echter tijdens deze uitleg te slapen en toen hij wakker werd was iedereen weg en was er alleen nog de baobab over. De hyena, zelf niet moeders mooiste, vond dit oneerlijk. Hij wilde niet zo’n lelijke boom. Hij heeft toen van woede de boom op z’n kop geplant. De baobab ziet er ook uit alsof hij met zijn wortels naar boven staat.
We rijden weer verder en om half een is het lunchtijd. We stoppen langs de kant van de weg en krijgen weer een lunch voor gezet door Tracy. Er zijn niet veel plekken om te stoppen op deze route, want vaak is het in de buurt van een dorpje, die we steeds vaker tegenkomen trouwens. Je wordt dat belaagd door de kinderen van het dorp, dus dat is geen fijne optie.
Rond vijf uur komen we aan op de camping. We krijgen een huisje voor vier personen toegewezen, maar zonder wc en douche. Hoewel dit in de reisbeschrijving staat, besluit Tracy dat het niet goed genoeg is. Ze regelt een huisje, ook vier personen, met eigen douche en wc. Op zich is het niet zo erg als je naar het toiletgebouw moet, maar het eerste huisje had een slechte trap en als je die ’s nachts in het pikkedonker af moet, is dat vragen om problemen.
Om 6 uur worden we met de auto opgehaald om naar het restaurant te gaan. Het is niet heel ver, maar de weg is slecht en slecht verlicht en Tracy doet het graag. De service in het restaurant laat te wensen over. We bestellen soep, een tosti en een schnitzel en het duurt anderhalf uur voordat we iets krijgen. Het smaakt niet slecht, maar de bediening mag wat sneller.
Om half negen gaan we al weer slapen. De reis is mooi, maar vermoeiend. Daarnaast wordt het hier al om half zes donker en koelt de temperatuur van 25 graden in de middag af naar minder dan 10 graden ’s nachts. De beste manier om hier je avond door te brengen is gewoon vroeg naar bed (en vroeg weer op).