Om 7 uur gaat de wekker. Het valt tegen om het warme bed te verlaten en de kou in de gaan. Vanochtend gaan we een boottocht met een mokoro maken. Een mokoro is een traditionele boot gemaakt van een boomstam. Ze liggen erg laag in het water en wordt met een stok vooruit geduwd, zoals de gondels in Venetië. Om bomen te sparen worden ze tegenwoordig ook van polyester gemaakt, zo ook de onze. Dit vinden we niet erg, want deze zijn iets groter en hebben een iets hogere rand. De tocht duurt vijf kwartier en is gewoon genieten. Het is heerlijk rustig en er is zoveel te zien. Allerlei vogels en mooie natuur. Soms zie je een kop van een koe net boven het water uitsteken. Die beesten grazen hier en sommige vinden het riet blijkbaar lekkerder in het water dan aan de kanten. We stoppen nog even op een eilandje en zien daar een grote termietenheuvel. Sox vertelt dat de termieten in het regenseizoen het grootst zijn, omdat ze dan in de buurt van de heuvel moeten blijven ingeval van een reparatie. De lokale bevolking maakt in het regenseizoen als het donker is, een vuur heel dicht bij de heuvel. De termieten komen op het licht af en de bevolking kan de termieten vangen. De termieten worden gedroogd en kunnen heel lang bewaard worden. Als ze nat worden, rotten de echter heel snel. Om ze op te eten worden ze gebakken in een hete pan. Er hoeft geen olie bij, want die beesten zijn vet genoeg. Als een kind honger heeft, geeft zijn moeder hem een eetlepel termieten en dan kan hij er weer een paar uur tegen.
Na de mokoro gaan we lekker in het zonnetje wat lezen. Om half twee is het weer tijd voor lunch. Ook ditmaal is het heerlijk. We hebben kipsalade met sla en zelf gebakken brood. Na de lunch gaan we op bed verder lezen. Janneke leest meer dan Jantien, want die valt in slaap.
Om kwart voor vijf gaan we weer met de gewone boot het water op. We proberen een vis te vangen om de zeearend te lokken. Tracy en Sox proberen het een uur, maar zonder resultaat. Het is echter geen straf om in zo’n mooie omgeving op een boot te zitten. Als de zon onder is varen we nog een stukje verder op zoek naar nijlpaarden. We horen ze wel, maar kunnen ze niet vinden. Het water staat ook nog steeds best hoog en ze hebben genoeg plek om zich te verstoppen.
Als avondeten kunnen we weer genieten. We krijgen een salade vooraf, runderstoofpot met een lokaal gerecht van bonen en maxefs en chocolademousse als toetje. Na het eten warme we ons weer aan het vuur en gaan daarna weer ons lekkere bed in.