Vanochtend ging om 5.15 de wekker. Janneke gaat snel onder de douche. We kleden ons rustig aan en gaan naar de receptie. Er zit al een vrouw te wachten. Zij gaat ook de leeuwenwandeling doen. Om half zeven gaan we met een busje weg. We moeten nog wat andere mensen ophalen. Achter ons in de bus zitten Amerikanen. Eén daarvan is enorm aan het zeuren. Niets is goed hier, om gek van te worden. Gelukkig zegt een van de medereizigers dat ook “Dit is Afrika”. Amerikanen op reis, altijd fijn.
Bij de volgende stop is niemand, maar er staat wel iemand op de lijst. Het duurt een kwartier voordat ze besluiten dat er niemand komt. We rijden verder en halen nog wat mensen op. Rond half acht komen we op de bestemming aan. We krijgen een promotievideo te zien waarin uitgelegd wordt wat ze hier doen. Ze proberen in verschillende stadia de leeuwen terug in het wild te zetten. Het uitlaten van de leeuwen is erg nuttig. Op deze manier spelen ze veel en daardoor worden het betere jagers. De leeuwen waar wij mee lopen, worden nooit in het wild uitgezet, maar de jongen van hun wel. Om kwart voor acht uur rijden we 5 minuten het veld in. Hier stappen we uit en worden we in twee groepen verdeeld. wij willen niet bij de Amerikanen en dat gebeurt ook niet. We krijgen allemaal een stok, behalve Janneke want die heeft al een echte wandelstok. Met de stok mag je niet slaan, maar wel als verlengstuk van jezelf gebruiken. Als een leeuw je echt aankijkt met grote ogen, dan moet je met de stok naar de leeuw wijzen en duidelijk nee (of no) zeggen. De leeuwen verstaan je niet, maar het gaat om de intonatie. Je moet duidelijk laten zien dat je dominant bent.
Onze twee leeuwinnen zijn 8 maanden oud en heten Damara en Dendi. Ze zijn vandaag nogal lui. Ze liggen lekker in het gras en hebben niet zoveel zin om op te staan. Uiteindelijk gaan ze wel lopen. Onderweg hebben wij de mogelijkheid om de leeuwinnen te aaien. Ze blijven nooit lang staan of liggen, maar spelen gezellig met elkaar. Een van de leeuwinnen klimt op een grote, losse tak. Ze poseert gewillig voor alle fototoestellen. Na een klein uurtje is het weer voorbij. We nemen afscheid van de leeuwinnen en gaan weer naar de bus. Daar staan ineens 4 mannen met geweren te wachten. Onze gids stelt ons onze bewakers voor. Deze mannen liepen voor en achter ons om er voor te zorgen dat geen andere beesten ons iets aan zouden doen, zoals olifanten of nijlpaarden. We hebben ze tijdens de wandeling niet gezien, maar we waren er wel.
We gaan terug naar de instructieruimte. We moeten even wachten voordat ze de video’s van de wandeling gemonteerd hebben. Ze hebben nu best wel honger en eten een meegenomen mueslireep. Ons was verteld dat het ontbijt inclusief was, maar blijkbaar niet. De video ziet er goed uit. We gaan weer naar de bus en rond kwart voor tien zijn we weer terug op de camping. We zitten wat in de zon, regelen dat we het geld van de boottocht van gisteren terugkrijgen en kopen een kaartje voor het internet.
Half twaalf gaan we met Tracy naar de markt. We gaan op zoek naar een stenen of houten beeld van een nijlpaard met z’n bek open. Leonie en Peter hebben die hier 2,5 jaar geleden gekocht. We zien echter alleen maar van 13 in een dozijn nijlpaarden. Elk stalletje heeft tientallen beeldjes, allemaal hetzelfde. Uiteindelijk vinden we iets wat we leuk vinden. Het is een stenen beeld van een groot nijlpaard met een kleintje. Het beeld is niet vast te pakken, zo heet. De verkoper doet het snel in een krant, zodat we het beter kunnen bekijken. Deze kopen we. Op een kleinere markt bij de supermarkt kopen we een houten beeld met z’n bek open. De maker noemt het een “happy hippo”, maar zo vrolijk ziet hij er niet uit.
We gaan weer terug naar onze kamer. De achterkant van de kamer kijkt uit op een vijver en daar gaan we zitten. We horen een plons en zien vervolgens een krokodil van een meter uit de vijver klimmen. Hij gaat op het beton liggen zonnen, gelukkig aan de andere van de vijver, vanuit ons gezien.
Om kwart voor drie gaan we naar de receptie. Om drie uur worden we opgehaald voor een helikoptervlucht. Iets te vroeg komt het busje aan rijden. Binnen vijf minuten zijn we er al. We tekenen en kunnen direct doorlopen. We gaan met z’n vieren. Helaas mag iemand anders naast de piloot zitten en zitten wij dus achterin. Het was onze eerste keer in een helikopter, maar het vliegt erg rustig, op de herrie na dan. We vliegen naar de watervallen en maken twee rondjes, een linksom en een rechtsom. Daarna gaan we weer terug. Het lijkt heel kort, maar ons horloge zegt dat we echt een kwartier in de lucht zijn geweest.
Op de camping rusten we lekker uit. We kijken naar de zonsondergang en eten runderstoofpot. Na het eten worden de T-shirts met de route van onze reis gebracht. Het ziet er goed uit.
’s Avonds sms-en we naar huis om te vragen of Leonie en Peter ook een T-shirts willen met hun reis erop. Eerst reageren ze niet en als ze wel reageren blijkt dat ze geen idee hebben waar we het over hebben. ondanks de foto’s die we hebben opgestuurd. Uiteindelijk willen ze er ook een en we gaan morgen kijken of dat kan.