De wekker gaat weer vroeg, namelijk om 5.30. We kleden ons aan, pakken de tassen in, maar laten die wel in het huisje staan. We lopen naar de receptie, want daar vertrekt om 6.30 onze excursie naar de Makgadikgadi zoutpannen. We gaan met een open 4×4. Er kunnen 10 mensen in, 3 rijen van 3 en een voorin, maar we zijn maar met z’n tweeën. Er gaan ook vier Zuid-Afrikanen mee, maar die rijden in hun eigen auto naar de ingang van het park. Ze vinden het te koud voor een open wagen op de snelweg. Daar hebben ze eigenlijk wel gelijk in. Hoewel het sinds de Okavango delta overdag zo’n 28 graden wordt, blijft het ’s nachts en ’s ochtends koud, momenteel 9 graden.
In het park rijden we naar de zoutpannen. We zien veel pelikanen en flamingo’s, alleen zitten ze jammer genoeg een beetje ver weg. We nemen wat foto’s en als we weer bij de 4×4 zijn, heeft de chauffeur de koffie en thee al klaar gezet. Voor Janneke is er een boterham met ham en kaas. We hadden alleen een boterham gevraagd, maar er zat ook patat bij. Daar had ze niet zo’n zin in om half acht ’s ochtends. De chauffeur nam het graag van haar aan.
Hierna gingen we naar een waterpoel. Hier wonen vier nijlpaarden. Het waren er eerst vijf, maar er is er een overleden. Een aantal jaar geleden in de Nata rivier flink overstroomd en toen zijn de nijlpaarden naar hier gekomen. Het water is echter een beetje te zout voor ze en vandaar dat ze in de minst zoute poel zitten.
We rijden terug naar de lodge en ondertussen is het al een stuk warmer. De Zuid-Afrikanen zijn nog helemaal in hun sjaals gewikkeld, maar wij hebben het niet koud meer. Om half tien komen we aan bij de lodge. We ontbijten en gaan daarna op weg naar Palapye. Onderweg is weinig te krijgen, dus nemen we een lunchpakket mee.
Dit is een rit over een recht stuk weg met weinig bijzonderheden. Links en rechts staan wat bomen en struiken en dat is het. Wel moet je, zoals in heel Botswana, oppassen voor overstekend vee. Koeien, geiten en ezels lopen zo de (snel)weg over. Langs de kant zitten ineens twee jongens bij een geslachte koe. De koe is doodgereden en zij hebben hem geclaimd en geslacht. Ze bewaken de koe, of wat er van over is, totdat ze familie met de middelen komt om hem mee te nemen. Rond drie uur komen we aan. We lopen wat over de camping als Tracy ons komt vertellen dat hier geen ontbijt wordt geserveerd. Ze rijdt snel naar de stad om inkopen te doen.
We zitten de rest van de middag voor ons huisje. Tussendoor knipt Janneke Tracy d’r haar. Verder lossen we wat puzzels op en typen we de weblog.
’s Avonds krijgen we een drie-gangen menu voorgeschoteld. We beginnen met gebonden rundvleessoep. Het smaakt erg goed. Als we het op hebben komt de kokkin/serveerster, Monica, langs en zegt dat we nog meer mogen pakken. We zegt nog iets en Janneke zegt ja. Janneke dacht dat ze de soepkoppen afruimt, maar ze schept nogmaals voor ons op. Het hoofdgerecht is rijst, aardappel, salades en springbokstoofpot. De springbok smaakt ook goed. Weer komt Monica langs om weer op te scheppen, maar dat zijn we voor. We nemen nog wat fruitsalade en ijs en dan zitten we vol. Monica heeft er erg veel lol in om ons in de maling te nemen. Janneke vindt haar een donkere versie van haar nicht Liesbeth. We vertellen Monica dat er een blanke versie van haar rondloopt en dat vindt ze erg grappig. Ze gaat breed lachend met ons op de foto. Later komt ze met een mand met zwarte dingen van 3 cm erin. Ze zien eruit als rupsen. We moeten ze van haar proeven. Ze zijn knapperig en zout. Het blijken geroosterde wormen te zijn, een delicatesse. Dat vinden we wat overdreven, maar het smaakt niet verkeerd.