We landen om 8 uur, netjes op tijd. De douane ging soepel, al moest Janneke het hotel waar ze verbleef opgeven, terwijl Jantien alleen een vrolijk gesprekje had met haar douanier. De tassen komen er snel en binnen een uur zitten we in een taxi. We zitten niet ver van de luchthaven, want binnen een kwartier staan we voor de deur. We zijn nog niet uitgestapt of onze tassen zijn al uit de auto door het hotelpersoneel. Helaas kunnen we niet direct op de kamer en moeten we drie kwartier wachten. Rond tien uur kunnen we op de kamer. We gaan slapen.
Om half een nemen we een taxi richting de Burj Al Arab, het overbekende hotel van Dubai. Iets voor één uur komen we aan. De taxichauffeur vraagt of wel voor de poort moeten worden afgezet of dat we een reservering hebben. Het laatste. Dus doet hij het raam van Jantien naar beneden een rijdt net iets te ver door bij de slagboom. Er staat een man met een de lijst met namen van de mensen die naar binnen mogen. Hij moet even zoeken, maar gelukkig staan we erop.
Het ziet er allemaal prachtig uit binnen. Als je binnenkomt is er een helling van fonteinen met aan weerszijden roltrappen en daarnaast grote aquaria. We gaan naar boven met moeten helemaal door lopen, richting de glazen lift. We gaan naar de sky view bar, dat is dat horizontale stuk aan de bovenkant. In 45 seconden zijn we boven. We krijgen een raamplaats aan de zijkant, zodat we over de zee en over de stad uit kunnen kijken. Je kan helaas niet heel ver kijken, omdat het erg heiig is, maar het uitzicht blijft mooi. De high tea is heerlijk en veel. We krijgen niet alcoholische priklimonade i.p.v. champagne vanwege de ramadan. Wij vinden dat helemaal niet erg, aangezien we dit wel lekker vinden en champagne niet.
Om half vier gaan we rustig naar beneden. We nemen de tijd voor foto’s en bezoeken het toilet. Veel luxueuzer hebben we ze niet vaak gezien. Er was een boudoir en je handen droogt je af met aparte handdoekjes. We nemen ook plaats op de bank voor de fonteinenhelling om die eens goed te bekijken. Iets later nemen we plaats op de banken bij de glazen wand, zodat we de auto kunnen zien die ons op komt halen. Zodra we gaan zitten komt er een vrouw naar ons toe. Ze gokte al dat we opgehaald moesten worden, want de chauffeur is er al bijna een uur. Wij zijn nogal verbaasd aangezien het nu 15.50 is en we zouden tussen 16.00 en 16.30 opgehaald worden.
Bij het volgende hotel duurt het ook een tijd voor de volgende mensen er zijn. We zullen hier ook wel veel te vroeg zijn. Uiteindelijk halen we nog twee Britse vrouwen op en gaan dan naar Hatta. Om half zes is er een laatste mogelijkheid voor de wc voor we door de duinen gaan scheuren. We rijden nog een stukje verder en dan laat onze chauffeur wat lucht uit zijn banden lopen. Ze scheuren ruim een kwartier door de duinen en worden flink door elkaar geschud. Onze chauffeur is een macho en nogal snel over de rooie, dus hij leeft zich helemaal uit. Na een korte stuk boven op een duin, rijden we richting het kamp. Een aantal jaar geleden deden ze dat ook door de duinen, maar tegenwoordig ligt er een weg en die nemen we. Onze chauffeur vindt het maar niets. Hij zou het liefst door de duinen rijden.
In het kamp nemen we plaats aan lage tafels met twee op elkaar liggende kussens als stoelen. Jantien laat nog henna op haar arm zetten. Er zijn er meer die de henna op de bovenarm hebben, maar ze zijn allemaal kleiner dan die van Jantien. Ze was namelijk de laatste in de rij, dus nam de vrouw iets meer tijd voor haar. Het eten smaakt lekker, al eten we niet veel, aangezien we nog vol zitten van de high tea. De avond eindigt met een man in een rok die heel veel rondjes draait. Normaal is er een buikdanseres, maar dat doen ze niet tijdens de ramadan.
Half negen gaan we weer terug en drie kwartier later worden we als eerste afgezet. We gaan naar de kamer en direct naar bed. We zijn moe, erg moe.