Om zes uur ging de wekker en om half zeven stonden we in de rij voor een dichte ontbijtzaal, die gelukkig snel open ging. Na een snel ontbijt verzamelden we om 7.00 bij de voorkant van het hotel. De jeep stond er al, maar het duurde nog een half uur voordat we weggingen, omdat de chauffeur nog een praatje moest maken met een paar mensen. Ik denk ook dat hij niet doorhad dat wij weg wilden. Toen we hem namelijk vroegen om te gaan, gingen we direct. We waren met zes vrouwen en de chauffeur. Een zat voorin naast de chauffeur, daarachter zaten er drie op een rij, waaronder Leonie en daarachter zaten er nog twee, waaronder Jantien. De achterste twee plaatsen zijn het minst geliefd, omdat je geen beenruimte hebt en geen eigen deur.
We reden eerste de stad uit en kwamen op een rechte asfalt weg die al snel overging in een weg met veel bochten en na een uur reden we in de bergen. Na zo’n anderhalf uur rijden kwamen we langs de wekelijks markt. Iedereen komt met zijn ezel naar deze markt om de wekelijkse inkopen te doen. De chauffeur stopte aan het begin van de markt en wij stapten uit. De chauffeur reed naar het einde van de straat en wij liepen er achteraan. We keken onze ogen uit en soms werd je bijna overlopen door een ezel. Dit is echt voor de mensen zelf en niet voor de toeristen. We hebben ze ook niet gezien. Naast de weg was de rest van de markt, maar die zijn we niet doorgelopen, dit gaf al een goede indruk. Er was zelfs een parkeerplaats voor alle ezels.
Na een kwartier zijn we weer verder gereden, door naar onze eerste koffiestop. We zouden stoppen bij de coöperatie van vrouwen van Argan olie. De olie konden we gisteren ook kopen bij de “drogisterij/kruidenwinkel”, maar het was waarschijnlijk leuker en goedkoper om het bij de coöperatie te kopen. Leonie had de prijzen goed onthouden en we schrokken enorm van de prijzen hier. Ze waren meer dan drie keer zo hoog. Gisteren kostte een flesje culinaire olie van 250ml 100 dirham en kreeg je de derde gratis, nu kostte hetzelfde flesje 330 dirham zonder kwantumkorting. We besloten dus niets te kopen en morgenochtend terug naar de drogisterij te gaan.
Tijdens de tocht keken we onze ogen uit. Na elke bocht was er weer een ander fantastisch uitzicht, dus er werden veel fotostops gemaakt. De hoogste pas die we overgingen was 2260 meter en het was er koud, namelijk 10 graden en redelijk veel wind.
Na de pas gingen we van de “grote”, geasfalteerd weg af en namen we de meer alternatieve route. Het was gedeelte geasfalteerd, maar dan wel een smal strookje, of we reden over de droge rivierbedding. Hier werd duidelijk waarom we in een jeep reden met vierwielaandrijving. Onze chauffeur kon goed sturen en reed soepel rond.
Rond enen kwamen we langs de weg een bekende van de chauffeur tegen en die zeiden elkaar even gedag. De reisgenoten vonden de kennis zo’n mooie man, inclusief hoofdtooi. Hij was zeker een foto waard en iedereen stapte uit. De man bood aan met ons door het dorp te lopen en de chauffeur reed met de auto eromheen. In het dorp stond een oud kasteel van rode klei. Voor wie het was heeft de kennis helemaal uitgelegd, maar we hebben het niet onthouden. Na zo’n twintig minuten waren we weer bij de auto en gingen we op weg naar de lunchplek. Om half twee was het eindelijke zo ver. Iedereen had best wel trek en we hebben Berberse Tajhin en Berberse couscous gegeten, erg lekker. Je kan alleen merken dat het kouder begint te worden, want buiten in de zon was het heel aangenaam, maar binnen was het net 20 graden met wat wind.
Om drie uur gingen we weer terug. Dit keer zonder fotostops, dus dat ging erg snel. Na een uur kwamen we al bij de grote weg en weer een uur later was er een koffiepauze. Niemand nam iets te drinken, maar de chauffeur moest even rusten, dus liepen wij wat rond en hebben de souvenirs in het winkeltje bekeken, wat weinig voorstelde. Precies om 19.00 kwamen we bij het hotel aan. We bedankten de chauffeur en zijn iemand gaan halen om onze deur open te doen. In de kamer kwam Leonie erachter dat ze haar mobiel kwijt was. We hebben overal gekeken, maar vonden niets. Gelukkig was de chauffeur nog niet weg en haar mobiel was onder de stoelen geschoven, dus die hebben we weer terug. Leonie had met Michèle en haar moeder afgesproken om om half acht te gaan eten. Leonie is een uurtje op haar bed gaan liggen en Jantien heeft de weblog bijgewerkt.
Om half acht lag Leonie nog steeds heel moe op bed en besloot om niet mee te gaan. Beneden aangekomen bleek dat Anita ook niet mee ging om dezelfde reden. Wel gingen Theo en Marja mee. Michèle en Jantien vonden de weg naar Winoo vrij gemakkelijk. De ober van gisteren herkende ons en zei “ah español”. We kregen direct een plaats en we hebben weer heerlijk gegeten. Jantien heeft twee panini’s kaas besteld en er een in haar tas gedaan. Terug in het hotel heeft Leonie die opgegeten. Daarna zijn we allebei gaan slapen.