zaterdag 23 oktober – Marrakech

dag 5b Vandaag gaan we Marrakech bekijken. We gaan met de bus naar het Bahia paleis. Bahia betekent mooi en dat is het ook. Aan alles is veel aandacht besteed. Er zijn veel vertrekken en ook veel groene binnentuinen. Een groot gedeelte van het paleis was vroeger voor de harem beschikbaar. Alles is ontzettend versiert in enorm veel detail. Het houdt niet op, maar je kan foto’s blijven nemen, dus zijn we er op ten duur maar mee gestopt.
dag 5dDe volgende stop zijn de saadische graven. Achter een enorm dikke muur komen we bij de graven. Er is eigenlijk maar een pad, dat loopt van voor naar achteren met een vertakking. De rest van de grond is bezaaid met graven. Bijna alle graven liggen in dezelfde richting, namelijk richting Mekka. De paar graven die in een andere richting liggen waren waarschijnlijk van belangrijke Joodse medewerkers. Sommige graven liggen niet in de open lucht, maar in een apart gebouw wat aan de dikke muur vastzit. Op het pas staat een lange rij en we gaan er maar in staan. We verwachten aan het eind de kamer binnen te kunnen om de belangrijkste graven te zien. Eigenlijk wilden we eerst niet in de rij gaan staan, want het ziet er allemaal niet zo spectaculair uit. Het reisboek zegt echter dat het de moeite waard is en daarnaast gaat de bus toch nog niet weg. Als we uiteindelijk aan het einde van de rij zijn, blijkt dat je niet naar binnen kan, maar alleen over een hekje kan kijken. Het ziet er inderdaad mooi uit. Het is alleen lastig om een foto te maken, omdat er weinig licht is en je staat er erg dicht op.
dag 5eNa weer een paar minuten in de bus gaan we op weg naar het centrale plein. We nemen plaats op een terras dat een mooi uitzicht heeft op het plein. We kunnen nu iedereen goed filmen en fotografen zonder dat ze je lastig vallen. Het is zo een stuk leuker dan gisterenavond. Als iedereen weer een cola, thee of iets anders naar binnen heeft gegoten gaan we gezamenlijk de oude stad in. We lopen door de straten naar een overheidswinkel waar ze kruiden en arganolie verkopen. We worden met z’n allen in een ruimte gezet vol met banken en potten op planken aan de muur. Het is echt een verkoopshow, maar ze verkopen goede spullen en voor minder dan we tot nu toe gezien hebben. Voor alles geldt dat de derde gratis is, dus koopt Leonie samen met Else saffraan. Het derde doosje delen we later wel. De arganolie kopen we nu niet, want dat willen we morgen onderweg doen. We hebben begrepen dat het dan goedkoper is. We onthouden in ieder geval de prijzen van deze winkel om het morgen te kunnen vergelijken. Als de verkoopshow over is, mogen mensen zich laten masseren aan schouders of rug. Leonie wil dit wel en gaat op de bak zitten. Ze moet voorover buigen zodat de vrouw bij haar onderrug kan. Het blijft trouwens wel Marokko, dus mannen masseren de mannen en vrouwen de vrouwen. Leonie had zich ’s ochtends nog afgevraagd of haar shirt een te groot decolleté had, maar zolang ze niet vooroverboog was er niets aan de hand. Jantien heeft zich dus uitermate vermaakt toen Leonie gemasseerd werd.
We gaan de oude stad weer uit en vlakbij het plein gaan we wat eten. We gaan naar de bovenste verdieping en daar hebben ze het allemaal versiert met doeken. Er is eigenlijk te weinig plek, dus moeten er stoelen geregeld worden. Dit geeft nogal een gedoe, maar wij laten het aan ons voorbij gaan. Er bemoeien zich al genoeg mensen mee.
dag 5aNa het eten gaat iedereen zijn eigen weg. Wij gaan iets verderop een ijsje eten en lopen dan nog even over het plein. We hebben het momenteel eigenlijk wel gezien. Aangezien we zoveel doen in zo’n korte tijd is deze reis best vermoeiend. We lopen richting de grote weg naar de taxi’s terwijl het begint te regenen. Eerst negeren we het nog, maar we worden nu echt nat. We hebben 2 weggooi poncho’s bij ons en trekken die aan. Iedereen lacht ons uit, maar we blijven in ieder geval droog. Als we bij de taxi’s aankomen zien we Gerda staan.  We besluiten de z’n drieën een taxi terug te nemen. Omdat het regent vraagt iedereen de hoofdprijs. Gerda is het allang zat en wil het wel betalen, maar wij niet. Als we iets verder lopen stopt er een chauffeur die een nette prijs vraagt en we stappen in.
Als we aankomen bij onze hotelkamer vinden we het nogal vreemd ruiken,  naar petroleum. We kunnen alleen niets vinden en doen de ramen maar open. Iets later komt Gerda even langs en dook zij vindt het stinken. We gaan naar de receptie en er komt iemand langs. Deze man kan niets vinden. We lopen een paar keer heen en weer naar de receptie, maar uiteindelijk kunnen ze niets doen. Het hotel is vol, dus we kunnen ook geen andere kamer krijgen. We zijn echter niet van plan in deze lucht te blijven slapen. We krijgen ook langzaam allebei hoofdpijn. Er blijkt toch nog een kamer te zijn, alleen is daar de sleutel van kwijt. Als we naar de kamer willen moeten we iemand van de receptie halen om de deur open te doen. Wij vinden alles best, zolang we hier maar niet hoeven te blijven. Ondertussen hebben we Saskia gezien en hebben we afgesproken om vanavond bij een soort broodjeszaak te gaan eten, Winoo.
dag 5cWe gaan met z’n vijven, behalve wij en Saskia gaan ook Michèle en Anita mee. Als we aan komen is het al erg vol, voornamelijk met jeugd die vanavond gaat stappen. Je schijnt binnen te kunnen zitten, maar de meesten zitten buiten onder een enorm afdak. Er is ook geen tafel meer vrij, maar we worden gewoon bij een man alleen aan tafel gezet. Leonie wil de ober netjes begroeten, maar zegt per ongeluk “Hola”. Die ober moet hard lachen en zegt iets in het Spaans terug. Ze verkopen hier panini’s met van alles verwarmd in een tosti-ijzer. Daarnaast hebben ze hier heerlijke verse fruitsappen. Saskia raadt er een aan van avocado en dadels, want het is er het seizoen voor. Jantien besluit deze te proberen. Iedereen krijgt een rietje, maar Jantien een lepel. Het smaakt wel erg goed, al is het erg machtig. Terwijl we zitten te eten wordt Saskia via de Marokkaanse tamtam op de hoogte gebracht dat Gerda naar Rachid (hulpje van de chauffeur) zijn huis is. Hij heeft tegen haar gezegd dat hij jarig is, maar ze vieren hier geen verjaardagen. Er wordt direct druk getelefoneerd, want het is bij wet verboden iets met een toerist te doen. Een aantal jaar geleden is een toerist met een chauffeur meegegaan en vermoord en sindsdien mag dit niet meer. Rachid kan zijn baan vergeten en wordt die avond nog ontslagen. Saskia vertelt over een vriendin van haar die verliefd was geworden op een man die in de toeristenindustrie werkte. Zij zijn binnen drie maanden getrouwd om problemen te voorkomen. Het is nu in ieder geval erg hectisch. De chauffeur komt speciaal langs bij Saskia om zich te verontschuldigen en er wordt voor gezorgd dat Gerda weer naar het hotel wordt gebracht. Wij blijven met z’n vieren een beetje beduusd achter en weten niet zeker of Saskia nog terugkomt. Als het allemaal wel erg lang duurt gaan we op eigen gelegenheid terug. We lopen op het eind een klein beetje fout, maar de eigenaar van een restaurant komt speciaal achter zijn counter vandaan om ons de juiste weg te wijzen. We laten iemand van de receptie onze kamer openmaken en gaan snel slapen, want we zijn best wel moe en morgen moeten we weer vroeg op.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *