Zitten nu op een mooi ressort, low budget, maar wel met zwembad. Alleen voor het zwembad hebben we geen tijd en je heb er ook geen zin in want het regent  . We zijn ’s ochtends naar de markt gegaan, dit was een markt waar ook allerlei minderheden van China komen om hun inkopen te doen. Deze was erg kleurrijk, de foto’s komen later, Jantien heeft het rode boekje van Mao gekocht en voor haar muntenverzameling twee oude munten uit China.
Na een uur was het weer genoeg en toen zijn we naar de drie pagodes gegaan waar Dali bekend om staat. Wij zijn niet naar binnen gegaan (te duur), maar anderen van de groep wel. Het zag er wel mooi uit van buiten. We zijn gaan rondkijken op de marktjes eromheen. Hierbij hadden we gelijk de kans om Rene uit te horen wat zijn smaak is, dit wilden we namelijk weten want hij is vandaag (20 juli) jarig. Wat we zouden kopen was wel duidelijk, want hij wou een Boeddha voor hem zelf kopen, maar dat mag eigenlijk niet. Tijdens de markt kregen we wel een goede indruk. Er was er ook een die hij leuk vond, maar deze miste een vinger. Na de pagodes zijn we terug naar het hotel gegaan, terwijl de rest naar het klooster op de berg ging. Wij (Jantien, Helga en Leonie) gingen stad in om te kijken naar een Boeddha, Yvonne en Rene gingen naar slingers kijken. Verder werd ons gevraagd of we mee gingen barbecueën ’s avonds.
Wij dus met zijn drieën naar de stad alwaar we eerst iets gingen eten. Wij wilden ditmaal iets westers, eenmaal besteld kwam er een oud vrouwtje met rare snoepjes naar ons toe om te vragen of we het wilden kopen. Het was wel 3 yuan (30 cent), dus dachten we “we doen het cadeau aan Rene”. Toen we eenmaal de yuans hadden gegeven wou ze ineens nog een yuan extra. Wij waren het daar niet mee eens en hebben nee gezegd. Daar was zij het niet mee eens en ging voor ons zitten janken met zakdoek. Leonie kreeg medelijden, maar de rest niet en Helga ging hetzelfde doen. Ze heeft ook nog geprobeerd de cola van Jantien mee te nemen en daarna ook nog het snoep teruggepakt. Toen kwam de vrouw van het restaurant erbij en deze dacht eerst dat wij niet betaald hadden, maar toen ze erachter kwam dat dit wel zo was moest de oude vrouw weg. Na het eten gingen we echt op zoek naar de Boeddha voor Rene. Helga zag er een in een winkel en we gingen naar binnen. We dachten dat deze aan al de verwachtingen van Rene voldeed, alleen is hij niet van marmer. We hebben deze gekocht en Leonie heeft daarna mee moeten slepen. Toen nog wat winkels gekeken, maar uiteindelijk niets gekocht.
Toen we terugkwamen van het shoppen kwamen we Robert tegen die net een kalligrafie tekening had gehad van een meisje. Toen dachten we “laten we eens lang gaan om te kijken of ze ook iets kon maken voor Rene”. Eenmaal bij de tempel dachten we eerst niet dat ze er was, maar we zagen haar wat verder weg zitten. Wij vroegen het aan haar en het was goed. We mochten uit de tekeningen van haar er een kiezen. We hadden een leuke uitgezocht en daar heeft ze “happy birthday Rene” op gezet. Terwijl wij daarop wachten kregen wij speciale thee uit de tempel van de monnik die er ook was. Eigenlijk waren we wel allemaal we een beetje jaloers dat we zelf niet zo’n tekening hadden. Naderhand hebben we dat gezegd en toen kwam ze met nog meer tekeningen waar wij uit konden kiezen en mochten hebben.
Omdat wij niets mochten betalen hebben Leonie en Helga thee van het klooster gekocht.
Toen we ’s avonds in de regen terugkwamen zijn we gaan barbecueën. Jantien is wat ziekjes en wilde naar bed en ik heb de Boeddha gewassen en de tassen ingepakt. Een gedeelte van de tassen hebben we ingepakt met een zaklamp in onze mond. De stroom valt hier namelijk wel eens uit en dan is het erg donker.

Om half acht zijn we opgestaan, hebben ontbeten en snel de tassen ingepakt. Om 10 uur zaten we in de bus richting het stenen woud. Dit was vroeger de zeebodem. Het doet denken aan Asterix en Obelix met al die rotspartijen. Na een tijdje gelopen te hebben namen we een weggetje tussen de rotsen door. Dit was wel een mooie route, maar eruit komen bleek een probleem. We hebben een uurtje in dit doolhof rondgelopen en uiteindelijk met de hulp van chinezen hebben we de uitgang gevonden.
Toen we eindelijk weer wisten waar we waren zijn we wat gaan eten in een luxe restaurant. In het midden van de tafel ligt een grote ronde glazen plaat waarop alle gerechten staan. Zo kan iedereen van alles wat nemen.
Om half twee stonden we weer klaar voor de bus richting Kunming. In Kunming aangekomen stond de rest van de groep klaar om te vertrekken richting Dali. Na een ritje van een kwartier waren we op het busstation. Daar konden we overstappen op de lijndienst richting Dali. Hoewel het een lijndienst is is de bus wel alleen voor ons. Vooraf zegt iedereen dat we er vijf uur over gaan doen, dus vol goede moed vertrekken we om 16.00 uur. Er loopt een oude weg van Kunming naar Dali en ze zijn bezig met een nieuwe. Wij nemen de nieuwe. We hobbelen om een weg vol met kuilen zoekend naar een redelijk route. We hopen echt dat de bus het niet begeeft. Na twee uur horen we ineens angstige kreten vanuit achterin de bus. Er schijnt rook uit te komen, maar de chauffeur vind het geen reden om te stoppen. Nadat alle ramen open gedaan zijn, zien we de hele weg ook geen rook meer. Na vier uur (21.00 uur) op de hobbelige weg hebben we het einde ervan bereikt. Nu kunnen we ook eten, dus stoppen we voor een snel diner van een half uur. Na het diner moeten we nog eens twee uur rijden, dus van die vijf uur klopt helemaal niets. Om 24.00 uur kwamen we eindelijk aan bij het hotel en iedereen ging snel naar bed.

Rond een uur of acht zat iedereen weer aan het ontbijt. We konden kiezen uit plakrijst met honing of noedels (een soort mie). Het was even wennen, maar het was wel een voedzame maaltijd. Na het ontbijt moesten we weer terug naar Yangshuo fietsen. Terwijl ik tegen Leonie en Roderick zei dat racen wel leuk was, maar dat ze wel uit moesten kijken, viel ik zelf om. Het was namelijk een smal pad en onze toektoek (bagageauto) stond op de weg. Toen ik erlangs wou, viel ik naast de weg in een rijstveld. Het was verder niets ernstig, maar het zag er wel stom uit.
Na een fietstochtje van een uurtje (we waren fout gereden) kwamen we in Yangshuo aan. Daar hebben we nog snel even wat souvenirs gekocht en de website bijgewerkt voor we weer verder gingen.
We zijn met de bus van Yangshuo vertrokken naar Guillin naar het vliegveld. Deze busrit was 1,5 uur. Op het vliegveld aangekomen moesten we met zijn allen inchecken want we hadden een groepsticket en in China hebben ze daar aparte loketten voor. Verder moesten we daar ter plekke luchthavenbelasting betalen van wel 50 yuan (5 euro).
Na het inchecken moesten we door de paspoortcontrole (vreemd want je blijft in hetzelfde land, maar ja elke provincie/stad heeft zijn eigen regels). Daarna alles door de scan, alwaar ik (Leonie) eruit werd gehaald om te kijken of ik geen bom bij me had. Mijn extra batterij voor de fotocamera zat bovenin mijn tas en niet bij mijn camera. Ik moest deze in mijn camera stoppen en laten zien dat hij het deed.
Toen zagen we dat het vliegtuig vertraging had, maar voor hoe lang stond er niet op. Gelukkig was het maar een half uur. Na het landen van het vliegtuig werden alle passagiers eruit geschopt om het vliegtuig schoon te maken. Na 5 a 10 minuten mochten de passagiers weer terug en daarna mochten wij er in. Na 1,5 uur rustig vliegen zijn we geland in Kunming. Daar stonden twee busjes klaar, een voor de bagage en een voor ons. In het hotel aangekomen hebben we onze spullen in de kamer gezet en zijn we Kunming ingegaan. We gingen op zoek naar twee pagodes uit de Tangdynasty. Na een tijdje gelopen te hebben kwamen we bij een megashopping centrum en dat konden we natuurlijk niet voorbij laten gaan. Na wat geshopt te hebben, gingen we weer op zoek naar de pagodes. We zaten veel dichter in de buurt dan we dachten, maar hebben een heel stuk omgelopen. Toen het al donker was waren we weer bij het shoppingcentrum en de pagodes bleken nog geen vijf minuten lopen ervandaan. We hebben nu een mooie foto van een verlichte pagode.
Na deze hele wandeling zijn we nog even snel bij de Pizza Hut gaan eten en daarna snel naar het hotel gegaan om te slapen.

Vanochtend Chinese kookles gehad. Het was heel leuk en lekker om op te eten.
Na de kookles zijn we naar de ‘home stay’ gegaan. We gaan een nacht bij een familie slapen. Het klinkt primitiever dan het is want je hebt gewoon tweepersoonskamers. Aangekomen bij de familie hebben we echt vakantie gevierd. Bijna iedereen van de groep is gaan zwemmen in de rivier. Het schijnt er lekker geweest te zijn, maar ik (Jantien) ben lekker bij het huis gebleven en heb languit in de schaduw gezeten met de mp3-speler.
’s Avonds hebben we weer eens echt chinees gegeten en zoals gewoonlijk was het veel te veel. Na het eten is iedereen nog even blijven zitten om wat te praten, maar over het algemeen ging iedereen vroeg naar bed. Nou ja naar bed. Het bed was er wel, maar een matras kan je het niet noemen. Het was een vijf centimeter dikke laag stro, die in een leren omhulsel zat. Boven op de stro lag een heel dun matje/deken. Het was erg hard om op te slapen. Nu zijn hier alle beden redelijk hard, maar dan zijn ze tenminste nog vlak. De stromatras had redelijk wat kuilen en hobbels.
De rest vertel ik later wel, maar ik moet nu echt weg anders mis ik het vliegtuig naar Kumning. Tot later.