De wekker ging om 3.30 uur. Dit is zo vroeg omdat om 4.59 uur het festival begint. Om 4.15 uur is iedereen beneden en lopen we richting de metro. Op het perron was het niet druk, maar toen de metro kwam aanrijden blijken we niet de enige te zijn die met de metro naar het festival willen. Het is erg druk en niet iedereen kan mee. Wij zien eerst ook niet zoveel ruimte, maar Jantien duwde zich een weg naar binnen. Iets wat ze vorig jaar in Delhi in India heeft geleerd.
Na twee haltes stappen we uit en wachten we op de volgende metro op de mensen die niet mee konden. We hadden bij elke trap iemand gezet en toen we ze niet zagen zijn we zelf maar richting de optocht gegaan. We volgden gewoon de mensenmassa. Bij een kruispunt zijn we gestopt. We bleken alleen beter aan de andere kant te kunnen gaan staan, zodat ze naar ons toen kwamen lopen. Ondanks dat de groepen Japanners met “praalwagens” onderweg waren mocht het verkeer gewoon doorrijden. Als ze echt in de buurt waren hield de politie ze auto’s tegen en liepen de mensen het kruispunt op om het goed te zien. Ondanks dat Jantien ze al eens langs had zien komen, blijft het een fascinerend gezicht. De verbeten gezichten van de mannen die de “praalwagen” tillen zegt alles. De hordes mannen, jongens en kleine meisjes die voor en achter de “praalwagen” aan lopen, luid “heusja” (of zoiets) roepend. Je snapt ineens dat als niet aan de verkeerde kant van een groep op hol geslapen Japanners wilt staan, veel te beangstigend.
(Klik hier voor een filmpje 15 juli festival)
Na een uurtje is het tijd om terug naar het hotel te gaan. De rest van de groep neemt de metro en wij nemen de taxi. Als we voor het hotel worden afgezet zien we net de anderen om de hoek komen lopen.
We hebben nu nog 2 uur voordat we om 8.15 moeten verzamelen. Dit tijd vullen we met wat liggen, lezen en tas inpakkend. Om half negen rijden we weg om drie kwartier later te stoppen voor een korte strandwandeling. Janneke blijft in de bus zitten en kiest een leuk plaatje onder een boom om te wachten. Jantien trekt haar sandalen uit en loopt door de branding. Dit gaat niet helemaal goed, want heel snel is haar broek tot haar knieën nat. Gelukkig droogt alles hier snel en voor het einde is bijna alles al weer droog. Om 10 uur is ze bij de bus. Een kwartier later is iedereen terug en mogen we de bus weer in.
Kwart over elf stoppen we bij een plaatje wat bekend is om zijn porselein. Er staat nog een oude constructie die laat zien hoe ze vroeger met waterkracht de stenen verpulverden. Het is een grote houten balk die in het midden met een scharnier bevestigd is. Aan de ene kant is de balk uitgehold zodat er water in kan en aan de andere kant in aan de onderkant een ijzeren stamper bevestigd. De bak loopt langzaam vol met water en op den duur is die kant te zwaar en valt naar voren, zodat het water wegstroomt. Dan valt de balk terug en stampt de stamper hard op de grond.
Met nog een half uur voor we weer verder gaan, gaan Janneke en Jantien op een overdekt bankje zitten en eten de lunch op die we net in de convini gekocht hebben. Half een zitten we weer in de bus voor de volgende stop.
Een uur later komen we aan bij Huis ten Bosch. Dit is een themapark met nagebouwde Nederlandse gebouwen. Er is een gedeelte gratis toegankelijk en dat bezoeken we vandaag. Het is best grappig om zulke bekende architectuur te zien, al zijn niet alle gebouwen zo bekend. Hier hebben we vijf kwartier om rond te lopen en dat blijkt meer dan genoeg. We maken nog een laatste stop bij een brug. Onder de brug zijn vaak draaikolken te zijn, omdat het relatief smal is, maar nu zagen we niet veel.
Om vijf uur konden  we aan in Nagasaki. We installeren ons in de kamer en gaan om half zeven met Monique en Dirk wat eten in het aanliggende China town. Het eten was niet heel bijzonder. Als ons eten had dezelfde saus en smaakte dus hetzelfde, het zag er alleen anders uit. Na het eten was het lekker afgekoeld naar 28 graden. We liepen nog een klein rondje en daarna gingen we weer naar de hotelkamer, want het is een lange dag geweest.

Vanochtend hebben we de wekker om 7 uur gezet. We waren alleen allang wakker voordat de wekker ging. We hadden alle tijd, aangezien we pas om 9.30 moesten verzamelen. Jantien is bij de convini wat salades en yoghurt gaan halen wat als ontbijt diende.
Als eerste gingen naar het nieuwe gedeelte van Fukuoka. Hier staat ook Fukuoka tower, maar onze 1e stop was roboworld. Hier hadden ze heel veel verschillende robots, van stofzuigers tot robotpeuters. Vooral de robotpeuter was heel lief. Die ging lachen als je z’n voeten aanraakte en vond het leuk als ie gewiegd werd. 21.000 yen (ca. 180 euro) vonden we alleen iets te duur. Hierna wilde een aantal nog de toren op, maar daar hadden we geen zin in. Aangezien we met een behoorlijk omweg van het metrostation naar roboworld waren gelopen, vonden wij het wel best. We zijn met hulp van de reisbegeleider Ben met de taxi naar Canal City gegaan. De groep zou met de metro gaan en nog een kleine tentoonstelling over streekproducten gaan bekijken.
  Canal city is een groot winkelcentrum waar een kanaal doorheen stroomt. Hier stond weer zo’n grote “praalwagen”. Terwijl we er een foto van namen klonk “Dancing queen” van Abba ineens luid door de gangen en begon er een fonteinenshow op de muziek. Het paste totaal niet bij de traditionele “praalwagen”, maar dat maakte het juist des te leuker.
Voor de lunch gingen we naar een sushirestaurant wat onze reisbegeleider Ben had aangeraden. De sushi komt op een loopband voorbij en wat je wilt kan je eraf pakken. Aan de kleur van de bordjes kan je zien wat de prijs is van de afzonderlijke gerechten. Heel apart en lekker. (klik hier voor een filmpje sushi)
We zijn daarna rustig naar de plek gelopen waar we om 14.15 met de groep hadden afgesproken. Het duurde iets langer maar we zaten op een randje en hoewel de thermometer 33 graden en 55% luchtvochtigheid aangaf was het best uit te houden. Het was namelijk al de hele dag bewolkt en op onze wachtplaats waaide het een beetje. Na een half uurtje kwam de groep. Die kregen een uur de tijd om Canal city te bekijken en/of wat te eten. Janneke is op een bankje gaan zitten, terwijl Jantien op zoek ging naar een nieuwe broek. Gisteren is ze namelijk ergens aan blijven hangen en zit er een enorme scheur in haar broek. Deze is niet echt te maken en aangezien ze maar 3 broeken in totaal bij zich heeft is een nieuwe broek geen overbodige luxe. Het was alleen heel moeilijk zoeken. Jantien vond wel veel afritsbroeken, maar die wilde ze niet. Op de valreep vond ze een driekwart broek die paste, alleen de kassa was nergens te bekennen. Na 5 minuten had ze de kassa gevonden en kwam uiteindelijk als laatste bij de verzamelplek.
We gingen nu naar een Japanse tuin, waar we een theeceremonie kregen. We moesten op de grond gaan zitten met onze schoenen uit. We kregen allemaal twee zoete dingetjes (het verschilde per persoon wat) en een kom met zeer bittere groene thee. Deze hebben Janneke en Jantien moedig opgedronken.
Onze laatste stop wat een shinto tempel. Wat opvalt is net al bij de Japanse tuin dat het er zo rustig is. De tempel bestaat uit verschillende gebouwen. We hebben hier even rondgekeken en toen was het tijd om terug naar het hotel te gaan. De groep ging lopend naar de metro, maar wij namen een taxi. De taxichauffeur had er wel zin in en probeerde een gesprekje te beginnen, maar verder dan uitleggen dat we uit Nederland komen kwamen we niet. We kregen nog een snoepje van de chauffeur aangeboden en hij wees ons op weer een grote “praalwagen” toen we er langs reden. Toen we bij een kruispunt moesten wachten wees de chauffeur ons op het ander kruispunt, waar net een groep mannen langskwam die met een kleine “praalwagen” aan het rennen waren, oefenen voor morgen. Om 17.15 waren we weer bij het hotel, waar we even konden uitrusten.
Om 19.00 zijn we naar buiten gegaan om iets te eten. We liepen richting het eerste restaurant wat we zagen en dit bleek een Chinees restaurant te zijn. Dit leek ons wel wat. De vrouw van het restaurant vond ons hilarisch. We snapten elkaar totaal niet, maar gelukkig hadden ze de foto’s van de gerechten op de gevel geplakt. Dus Jantien en die vrouw zijn naar buiten gelopen toen we wilden bestellen. We hadden ook de indruk dat de kok even een rondje in het restaurant maakte om te zien wie die buitenlanders waren. Het eten smaakte echter heel goed en om 20.00 stonden we weer buiten op weg naar het hotel. Ondertussen was het al donker geworden. Het is ook eigenlijk erg donker voor zo’n grote stad, want de gebouwen geven weinig licht en er zijn weinig straatlantaarns. We zijn nog even de convini ingedoken om sandwiches te kopen voor het ontbijt van morgen. Dan moeten we om 4.15 verzamelen voor het festival.

De vlucht ging best vlot, al hebben weinig mensen echt geslapen. Om 8.30 uur landden we op het vliegveld van Fukuoka. De douane ging best soepel al duurde het wel even voordat iedereen er doorheen was. Toen we bij de bagageband kwamen lag onze bagage al op de grond en was de band allang gestopt.
Nadat we kennis gemaakt hadden met onze reisbegeleider Ben zijn een aantal mensen geld gaan wisselen. In de tussentijd hebben we de spullen wat gereorganiseerd, zodat we na een tussenstop bij het hotel direct door konden.
We zijn met de airportbus en de metro naar ons hotel gegaan. Alle tassen werden in een kamer gezet en daarna zijn we er met z’n allen op uit gegaan. Net voordat we weg wilden gaan begon het echter te hozen. We hebben toen eerst even in een restaurantje voor het hotel gezeten, maar gelukkig stopte het snel met regenen.
  Als eerste gingen naar een stuk muur wat als enige over is van een kasteel dat hier stond. Voor de muur groeiden heel veel lotusbloemen. De volgende stop was het postkantoor, want een hoop mensen waaronder ons moesten nog geld pinnen. Dit was echter best een stuk lopen. Iets was best wel tegenviel aangezien het 33 graden met 55% luchtvochtigheid was en bijna niemand goed geslapen had in het vliegtuig.
Na het pinnen hadden we bijna twee uur om iets te eten. Wij gingen naar het warenhuis. Hier zijn we bij een tea room beland. We moesten aan de bar zitten en voor het eerst waren de barkrukken eens op ons formaat en konden we met de voeten bij de grond. We bestelden kleine tomaten sandwiches van een plaatje, maar het drinken was lastiger. Op de kaart stond wel “Beverages”, maar alles eronder was in het Japans. We bestelden uiteindelijk een ijsthee, maar deze was echter enorm bitter. Gelukkig hadden we er ook een klein glaasje, met wat bleek, suikerwater bij gekregen. Als je die bij de thee deed was het wel te drinken.
Na de lunch is Janneke met de taxi terug naar het hotel gegaan en Jantien met een aantal anderen is verder gelopen. In een ander winkelcentrum stond een enorm soort praalwagen. Deze is voor het festival van overmorgen. Vroeger liepen ze met zulke grote wagens rond, maar sinds de elektriciteitskabels hun intrede deden zijn ze overgestapt op kleinere wagens, die wel overal onderdoor kunnen. We zijn daarna doorgelopen naar een kruispunt waar de mannen in “sumo-onderboek” met die praalwagens langs zouden komen. Een voorproefje of proefdraaien voor het festival. De wegen werden uitbundig nat gegooid en de mannen uiteindelijk ook. Het is een heel apart gezicht om al die mannen langs te zien rennen en daarna die praalwagen te zien dragen, want hij schijnt geen wielen te hebben.
Hierna is Jantien met de anderen ook naar het hotel gelopen. Hier aangekomen was ze blij ook even te kunnen rusten. Later besloten Janneke en Jantien als avondeten een salade bij de “convini” te halen en in de kamer op te eten. De “convini” is een winkel die 24 uur per dag open is en waar je van alles kan krijgen.

Om half elf vertrekken we richting Schiphol. We hebben wat file onderweg, maar komen mooi op tijd aan. Aangezien we gisteren al via internet ingecheckt zijn hoeven we alleen de bagage af te geven. Dit moet je tegenwoordig zelf doen. Als het apparaat de tas van Janneke in eerste instantie wil accepteren komt er een chagrijnige vrouw van de KLM helpen. We hadden de tas niet goed neergezet volgens haar, maar op het scherm werd dat niet gezegd en hij stond netjes op het zwarte vlak.
Na het inchecken van de bagage gaan we met Leonie, die ons heeft weggebracht wat eten. Na de lunch nemen we afscheid van Leonie en gaan door de douane. De mannen marechaussee hadden er zin in vandaag. Nadat ze hoorden dat we naar Japan gingen kregen we met een Japanse groet onze paspoorten terug. Wat ze zeiden zijn we echter al weer vergeten.
We zijn direct op ons gemak naar de gate gelopen. Hier waren alleen erg weinig stoelen dus moesten we even zoeken voor we een plekje hadden. Hoewel we volgens de schermen vanaf 14.15 uur zouden kunnen gaan boarden, konden we 20 minuten eerder al door de controle. We moesten voor het eerst door een bodyscan. Op zich niet erg, maar na de scan werd iedereen alsnog gefouilleerd, dus het nut van de bodyscan snappen we niet echt.
Iets te laat begonnen we met taxiën. Dit duurde wel even aangezien we vanaf de Polderbaan opstegen. De purser begon haar verhaal dat ze nu wel in het Nederlands begon, maar dat de rest van de vlucht alles alleen in het Engels en Japans werd omgeroepen, want bijna geen enkele passagier sprak Nederlands. Vervolgens werd alles toch steeds in het Nederlands omgeroepen.

Over 2 dagen stappen Janneke en Jantien in het vliegtuig voor een drieweekse reis door Japan met Koning Aap. We zullen weer proberen om jullie van onze reis op de hoogte te houden middels deze weblog.

Onze route ziet er als volgt uit:
1 Vliegtuig
2 Fukuoka
3 Fukuoka
4 Nagasaki
5 Nagasaki
6 Nagasaki
7 Aso
8 Beppu
9 Matsuyama
10 Matsuyama
11 Kurashiki
12 Kurashiki
13 Kurashiki
14 Kyoto
15 Kyoto
16 Kyoto
17 Kyoto
18 Tokyo
19 Tokyo
20 Tokyo
21 Tokyo
22 Aankomst