Vandaag mocht ik voor het eerst deze vakantie uitslapen. Ik had mijn wekker gezet om 8.30 zodat ik op tijd voor het ontbijt zou zijn, namelijk voor tienen. Toen ik de ontbijtzaal in liep zag ik geen bekenden. Er zaten wel enorm veel Indixc3xabrs. Meer dan de helft keek op toen ik naar een plek aan het zoeken was. Ze hadden weer een uitgebreid ontbijt, alleen al die dingen hoef ik niet, Ik ben niet zo'n liefhebber van gebakken bonen of gevulde tomaten op de nuchtere maag. De omeletten en wentelteefjes waren op. Toen ze er weer waren zette een ober het ongevraagd op mijn tafel. De omelet heb ik aan een Nederlands stel gegeven en de wentelteefjes heb ik met suiker zelf opgegeten.
We zouden om 13.00 richting het vliegveld vertrekken en verder waren er geen plannen. Ik heb mijn tas ingepakt en heb de rest van de tijd op mijn bed gelegen. Ik was van plan nog wat te gaan eten in het winkelcentrum, maar ik voelde me gewoon niet goed. De berichten over Srinagar en Kashmir op tv en in de krant zijn ook erg tegenstrijdig. Intussen is het in Nederland ook bekend en mijn familie vind Srinagar niet zo'n goed idee meer.
Om 13.00 vertrekken we richting het vliegveld en dat gaat allemaal erg soepel. Ik vind alleen dat we wat aan de late kant zijn, maar uiteindelijk heeft ons toestel een uur vertraging en hebben we alle tijd. Het vliegveld is nog van voor het computertijdperk, in ieder geval zo ziet het erg uit. Er loopt een man met ons mij, maar ik weet niet of dat nou de chauffeur, bijrijder of iemand van Hi Tours was. we rennen in ieder geval achter die man aan en hij zorgt ervoor dat alles snel wordt ingecheckt en zet ons in de rij voor de controle. Zoals overal mag je hier ook geen water meenemen het vliegtuig in, maar wel naar de wachtruimte, je bent alleen de dop van de fles kwijt. Ik hang een beetje op een stoel en wacht geduldig af. Op den duur vinden Andrxc3xa9 en Josxc3xa9 het tijd om ook naar de deur te lopen en ik hobbel erachteraan. We lopen naar het vliegtuig en vlak voor de trap dringt er een man voor. De steward zag dit en pakt heel omslachtig eerst mijn instapkaart voordat de voordringer naar binnen mag. Ik ga zitten en laat het over me heen komen. Ik eet het eten ook niet op en na een klein uurtje landen we weer.
We worden opgewacht door dezelfde man als de eerste keer dat we in Delhi aankwamen. We gaan nu naar een ander hotel dan de eerste nacht. Op de kamer blijk ik internet te hebben dus heb ik met het thuisfront gechat. Zij schijnen al gekeken te hebben naar vliegtickets van Leh naar Delhi. Ik zou dan alleen de laatste twee dagen van mijn toer missen, maar in ieder geval niet naar Srinagar gaan. Ze zullen proberen een ticket te boeken, terwijl ik ga eten. Ik ga weer met Andrxc3xa9 en Josxc3xa9 eten en we lopen naar een dichtstbijzijnd winkelcentrum. Hier zouden wat restaurants zijn. We lopen er een binnen, maar het ziet er meer uit als koffiecorner dan een restaurant. We gaan weer weg en komen een Pizza hut tegen. Aangezien we niets anders zien, gaan we hier maar naar binnen. Ondertussen voel ik me een stuk beter en heb ik ook weer een beetje honger. Ik neem een tomatensoep vooraf en een hele kleine magaritha pizza. Het smaakt goed en ik voel me weer iets beter.
Terug in het hotel blijkt dat het thuisfront met moeite een vliegticket heeft kunnen boeken. Gisteren waren er nog genoeg tickets en vandaag bijna niets meer. Economy class was al uitverkocht, dus is het nu Optimal class, wat dat ook moge zijn.

Vandaag moesten we om 5.00 klaar staan om weer naar de ghats te gaan om de ochtendceremonie van de mensen te zien. Het was rustiger met xe2x80x9ctoeschouwersxe2x80x9d dan gisterenavond en drukker met mensen die hier voor zichzelf kwamen. Overal zag je nu mensen het water ingaan. Je zag ze ook de was doen, al vraag ik me werkelijk af of het er schoner van wordt. Het is wel een aparte ervaring. Het is net of je in een algemene badkamer van al die mensen staat. Ze wassen zich, scheren zich en maken zich klaar voor de dag. Soms voelde het ook wel ongemakkelijk om al die mensen zo aan te staren.
Het water in de Ganges was iets rustiger geworden, dus konden we nu wel met de boot. We zijn langs verschillende ghats gevaren en zagen steeds dezelfde taferelen. Het gaf wel een mooi overzicht en ik was blij dat de boottocht toch door kon gaan. We werden afgezet bij de ghats waar ze de crematies uitvoeren. Ze begonnen gelukkig pas om 10.00 en alleen de grote hoeveelheden hout deden denken aan een crematie. Toen we de trap op waren gelopen bleek er een lichaam aangekomen te zijn. Het zat vast op een ladder en was helemaal in oranje doeken gewikkeld. Andrxc3xa9 vond het jammer dat er nu geen crematie was, maar ik vond het best. Voor een persoon hebben ze 200 tot 300 kilo hout nodig en het duurt 3 tot 4 uur voordat het helemaal verbrand is. De as wordt daarna in de Ganges geveegd, dezelfde Ganges waar we net al die mensen een bad in hebben zien nemen.
We hebben een wandeling door het oude Varanasi gemaakt. Het was een mooie ervaring. De straatjes zijn erg smal, maar het is er redelijk schoon. We hebben ook een glimp mogen opvangen van de gouden tempel. We mochten er echter niet naar binnen of een camera meenemen. Dit gebied was vroeger hindoexc3xafstisch en toen de Moguls, die moslim waren, aan de macht kwamen hebben ze tempels platgegooid en er moskees gebouwd. Een paar jaar geleden kwam er een hindoexc3xafstisch bestuur aan de macht en die hebben een aantal moskees platgegooid om er weer tempels van te maken. De moslims willen nu weer wraak en sindsdien zijn de belangrijke moskees en tempels zwaar bewaakt. Je moet door een detectiepoortje en overal staan militairen met hun wapens in de aanslag. Een erg uitnodigende sfeer.
Ondertussen was het al bijna negen uur en gingen we terug naar het hotel voor het ontbijt. Er was een uitgebreid buffet, al moest ik daar niets van hebben. Onder de naam xe2x80x9cFrench toastxe2x80x9d hadden ze wel wentelteelfjes, dus dat werd mijn ontbijt.
Om 11.00 werden we weer opgehaald door het busje. We gingen met de gids naar nijverheid kijken. We reden de weg op, namen de eerste weg links en toen moesten we uitstappen. Het kan niet meer dan 150 meter geweest zijn, dit hadden we makkelijk kunnen lopen. Eerst liepen we naar het atelier waar twee mannen bezig waren met een weefgetouw. Er waren twee soorten, de nieuwere werkt met patroonkaarten en heeft maar een beperkt aantal kleuren. De oudste soort heeft geen beperking aan het aantal kleuren, maar het patroon zit bij de maker in zijn hoofd. Die man, meester genaamd, zit tussen alle draden en geeft de juiste aan aan de man die werkelijk aan het weven is. Elke meester kent maar een patroon en varieert daarmee. In de winkel hebben ze nu zeven meesters werken, dus verkopen ze zeven patronen plus de simpelere patronen met de kaarten. Het gaat allemaal heel traag, maar het ziet er wel prachtig uit. Hierna werden we uiteraard uitgenodigd om in de winkel re komen kijken. Hier hadden ze weer een enorme voorraad beddenspreien, kussenslopen en tafellakens. Toen duidelijk werd dat daar onze voorkeur uitging naar iets voor aan de muur, kwamen de xe2x80x9cschilderijenxe2x80x9d. Ze hadden er twee van Ganesha, de olifantengod, een simpel en weinig kleurrijk en de ander erg kleurrijk en met veel meer details. Ik heb toch maar gekozen voor de duurdere, maar verfijndere versie van Ganesha. De verkoper dacht aan mij ook een sari te kunnen verkopen en heeft me er twee aangetrokken. Het zag er mooi uit, maar om 50 euro te betalen voor iets dat in je kast komt te liggen is wel duur. Hierna zijn we nog even gaan kijken bij een winkel met brons, maar daar zagen we niets wat de moeite waard was.
's Middags zijn we naar het winkelcentrum iets verderop gegaan en hebben we (Andrxc3xa9, Josxc3xa9 en ik) gegeten bij de Pizza Hut. Ik luisterde niet echt naar de muziek, maar ineens hoor ik xe2x80x9cNu allemaalxe2x80x9d. We vragen aan de ober welke muziek er op staat en hij komt terug met een cd hoesje van de Vengaboys en andere megamixen, erg Indisch. Ik het winkelcentrum heb ik twee tassen gekocht en daarna zijn we weer naar het hotel gegaan. Ik wilde perse chatten met IdiscoverIndia.com, mijn reisorganisatie waarmee ik naar Ladakh zou gaan. Er zijn namelijk onlusten uitgebroken in Srinagar en daar eindigt mijn toer. Ze reageren zoals verwacht xe2x80x9cwe wachten rustig af, het is pas over 2 wekenxe2x80x9d.
Om 15.00 ga ik weer op zoek naar een bijbel. Volgens de gids is 2 tot 5 procent van de inwoners christen en dat zijn vooral de niet Engelssprekend armen, dus moet een Hindi bijbel inzitten. Hij vertelde dat deze mensen bekeerd zijn door de Engelsen. Het waren de mensen uit de laagste kasten, die op deze manier hun lage status enigszins kwijtraakten. Ik heb een adres van een boekenwinkel gehad en vraag aan de receptie of ze willen bellen. Ze krijgen direct een ander nummer en die geeft weer een adres van een kerk. Ik loop met het adres naar buiten opzoek naar een tuktuk. Er komt direct iemand op me af en zegt me voor 100 INR heen en weer te brengen, terwijl de receptie 200 had gezegd. Ik ga akkoord, maar weet dat er iets achter kan zitten. Voor we vertrekken gaat er een oudere man naast de bestuurder zitten en begint direct over de goede contacten die hij heeft. Hier had de Trotter me al voor gewaarschuwd, ze vragen een lager bedrag, maar stoppen wel bij bevriende winkels. Ik maak heel duidelijk dat ik niets wil hebben en we rijden naar de kerk. Na vijf minuten stopt ie al, dat kan niet, het is bij de ghats en dat is minstens 20 minuten. Hij is gestopt bij de Mariakerk, terwijl ik de St Paul kerk moet hebben. De receptie had op het papiertje gelukkig ook de wijk erop gezet. xe2x80x9cJa, maar dat is aan de andere kant van de stadxe2x80x9d, zegt de oude man, de jongere schijnt zo goed als geen Engels te kunnen. Ik antwoord, dat ik het papiertje met adres net ook al heb laten zien. Ik moet nu 200 INR betalen voor heen en terug en ik ga akkoord, hier had ik op gerekend. Na zo'n 20 minuten zien we de kerk, alleen de ingang niet. Ze vragen het twee keer en stoppen dan bij een klein hek achter de kerk. Ze stappen allebei uit, dus ik volg. We lopen door een grasveld richting de kerk. Er zit een man in het gras en er lopen een hoop geiten rond. De man vraagt wat we willen. Hij verteld dat de kerk alleen op zondag open is en nu dus niet. De oude man zegt dat ik een bijbel wil kopen en de man met de geiten stuurt ons naar een andere kerk. Deze is niet echt dichtbij, het was toch zeker weer 10 minuten met de tuktuk. We rijden een erg slechte kleiweg op en aan het einde staat een kerk. Het hek staat een klein beetje open, dus duwt de oude man het ver genoeg open zodat wij er door kunnen. We worden direct aangesproken door de man van de kerk. Ik zeg hem dat ik een bijbel in Hindi wil kopen, omdat mijn moeder bijbels spaart in verschillende talen. Hij vraagt me even te wachten tot hij de stroom weer werkend heeft, maar dat duurt toch te lang en na vijf minuten vraagt hij mij te volgen naar zijn huis iets verderop. Hij krijgt blijkbaar nieuwe riolering, want die zijn ze aan het aanleggen en wij lopen over de bergen aarde richting zijn huis. Ik word op de veranda neergezet, aangezien er nergens stroom is. Toen ik aankwam zaten daar zijn vrouw en dochter, maar die zijn naar binnen gevlucht. Het huiswerk lag er nog wel. De man gaat ook naar binnen en komt direct terug met een nieuwe bijbel in het Hindi. Als ik vraag wat het kost, wil de man niets hebben. Ik heb toen maar een donatie aan de kerk gedaan van 100INR, dit was de gemiddelde prijs van de boeken in Jaipur. Ik bedank de man enorm en zeg dat ik weer terug naar het hotel ga, want hij ziet eruit dat het zo gaat hozen.
De tuktuk stond uiteraard netjes te wachten en we rijden direct naar het hotel. Ik geef de mannen nog een fooi voor de moeite en ga naar binnen. Als ik een half uur binnen ben barst het onweer los en zal de hele avond duren. Ik heb erg blij dat we gisteren de avondceremonie al gezien hebben.
Ik eet met Andrxc3xa9 en Josxc3xa9 gewoon in het hotel. Gisteren ging er van alles mis bij de bestelling, maar nu gaat het goed. Het eten is erg lekker en nog steeds blij met mijn bijbel ga ik daarna naar bed.

Om 5.00 werden we gewekt door Josxc3xa9 en Andrxc3xa9. Ik heb weinig geslapen, maar dramatisch vond ik de treinreis helemaal niet. Ik vind het altijd wel leuk om met de trein te reizen. We moesten direct alles inpakken en ons klaar maken. Tien minuten (nog steeds) te laat om 5.10 kwamen we aan. Er stond iemand van Hi Tours op ons te wachten, later bleek dit onze chauffeur te zijn. Hij heeft eenzelfde busje als hiervoor, dus ik ben weer op de achterste rij gaan zitten. We stopten even bij de samenkomst van twee rivieren, maar er was weinig te zien. Het was te ver weg en enorm heiig.
We reden direct naar het hotel en rond half negen kwamen we aan. De andere kamers waren al klaar, maar de mijne nog niet. Ik ben met Josxc3xa9 en Andrxc3xa9 meegegaan. Zij zijn gaan ontbijten en ik heb als ontbijt mijn gisteren geschilde fruit gegeten. Toen ze terugkwamen ging Andrxc3xa9 op het bed zitten. Iets later vroeg Josxc3xa9 wat hoor ik nou. Andrxc3xa9: xe2x80x9cWeet ik niet, maar het komt hier vandaanxe2x80x9d. Toen nogmaals krak en Andrxc3xa9 zat op de grond, de poot had het begeven. Ze kwamen met een botte zaag, een hamer, spijkers en een houten plank het bed maken. Er werd een stukje van de poot afgezaagd, op de plank vastgemaakt en toen werd die plank weer aan het bed gespijkerd. Toen alles gemaakt was ging Andrxc3xa9 weer zitten en je zag het bed zakken. Ze kwamen weer terug en nu kroop er een half onder het bed en spijkerde nog even wat. Andrxc3xa9 moest het bed uittesten en tot nu toe houdt hij het. Uiteindelijk bleek het bed het inderdaad te houden.
Nu was mijn kamer klaar en die zag het goed uit. Om 15.00 gingen we op weg naar de plek waar Boeddha voor het eerst een dienst had gehouden. Het bestond uit drie delen. Als eerste gingen we naar de plek waar een hele grote stoepa is gebouwd ter herinnering aan die eerste dienst. Er stonden nog veel fundamenten van anderen gebouwen, maar wat dat oorspronkelijk was, geen idee. De stoepa is momenteel een grote berg stenen. In de loop van de tijd is de stoepa nog wel eens gebruikt als bakstenen voorraad. Als tweede gingen we naar het museum en daar stond het beeld dat het symbool voor India is geworden. Je mocht er echter geen foto's van maken. Het beeld bestaat uit vier leeuwen, elk in een richting kijkend met de ruggen tegen elkaar. Dit beeld is op alle bankbiljetten in de hoek afgebeeld. Op de vlag staat in het midden een wiel en dit heeft dezelfde oorsprong. Bij de onafhankelijk van India wilde stichtten ze een seculiere staat. Pakistan werd islamitisch en alle Hindoes die er woonden verhuisden naar India. Alle moslims bleven echter in India wonen, want het werd een democratie. Toen ze een nationaal symbool moesten kiezen wilden ze beiden groepen niet voor het hoofd stootten. Ze kozen daarom voor twee symbolen (4 leeuwen en het wiel) uit het Boeddhisme, dat is namelijk geen religie, maar een filosofie. Er stonden mooie beelden in het museum, allemaal afkomstig van de plek waar we net waren. Het museum schijnt door de Britten gebouwd te zijn, dus ik zei dat ik dat erg aardig vond, want er is een heleboel verscheept naar het British Museum. Het bleek dat ze dat hier ook wel wilden, maar niet de mogelijkheden hadden om het mee te nemen en daarom hebben ze dit museum gebouwd. Als laatste gingen we naar een tempel. Bij die tempel was ook een beeld waar de eerste dienst van Boeddha nagebouwd was. Je zag hem zitten met een groep mannen als toehoorders. Gelukkig is het de hele tijd min of meer droog gebleven, al heeft het er erg dreigend uitgezien.
We gingen nu direct door naar een ghat bij de Ganges voor de avondceremonie. Een ghat is een trap die de rivier, in dit geval de Ganges, inloopt. We zouden dat vanaf een boot zien, maar het water in de Ganges staat daar te hoog voor. De bus reed richting de Ganges en toen hij niet verder kon stapten we over op riksja's. Ik deelde er een met Josxc3xa9. We reden door de straten en konden zo het chaotische verkeer weer eens op een andere manier bewonderen. Na een rit van een kwartier werden we afgezet en het laatste stuk moesten we lopen. We moesten van onze gids vanaf hier erg goed op zakkenrollers letten. Het is er erg druk met lopende mensen, maar die scooters moeten echt verboden worden in dit gebied. Ze rijden je zo aan of in ieder geval over je tenen en ze toeteren de hele tijd ook als ze naast je staan en zien dat je geen kant op kan. Bij de Ganges aangekomen werden we naar een gebouw geleid met xe2x80x9cvisitorsxe2x80x9d boven de ingang. We gingen de trap op en kwamen op het dak waar drie rijen stoelen stonden. Vanaf hier konden we alles goed zien. Helaas begon het weer te regenen, maar dat stopte tijdens de ceremonie. Het was enorm druk. Dat kwam omdat het een heilige dag was en extra veel mensen naar de ceremonie kwamen kijken. Je kon zien dat de Ganges erg snel stroomde en we snapten waarom we op het dak zaten. De ceremonie duurde mij te lang. Er stonden zeven priesters, ieder op zijn eigen drijvende ponton, die allemaal hetzelfde deden. Ze hadden elke keer weer iets anders in hun handen en zwaaiden daarmee rond, terwijl ze met een bel luidden. Wat er naast de ceremonie gebeurden was veel interessanter. Je zag mensen hun eigen ritueel uitvoeren, wat inhield dat ze meestal kopje onder gingen in de Ganges en daarna een brandend kaarsje in de rivier liet wegdrijven. Voordat de ceremonie afgelopen was gingen we weg. We zaten al een uur en veel anders werd het toch niet meer.
Terug gingen we eerst weer met de riksja's. De gids had gezegd dat hij ze zou betalen en als je echt wilde kon je ze fooi geven, maar dat hoefde niet. Onze riksjachauffeur vroeg tijdens de terugweg echter twee keer om geld, dus toen we stopten heb ik dat direct tegen de gids gezegd, die daar heel kwaad om werd. Hij heeft dus geen fooi gehad.
We zijn met de bus naar een restaurant gegaan waar ze vooral buitenlandse gerechten hadden. We kwamen laat binnen voor een toerist en vroeg voor een Indixc3xabr. Toen we kwamen waren bijna alle toeristen klaar met eten en toen wij weggingen waren de Indixc3xabrs net met hun maaltijd begonnen. Ik vond het toch wel aan de late kant, het was al negen uur geweest. Het eten was best lekker, maar niet heel bijzonder. Hierna zijn we naar het hotel gegaan.

Om 5.15 ging de wekker, maar 5.30 leek me vroeg genoeg. Ik ben mijn bed uitgegaan, aangekleed, lenzen in, zonnebrand op en ik was er klaar voor. De zon was al op, maar de zonsopgang is in de moessontijd niet de moeite waard vanwege alle bewolking. We werden bij het parkeerterrein afgezet om daarna met de elektrische bus te gaan. In tegenstelling tot de elektrische bus van gisteren bij Fatehpur Sikri was deze wel echt elektrisch. We zaten in de bus en hij ging direct weg. Na een klein stukje rijden kwamen we bij de poort en hier was ook de controle. Er was een korte vrouwenrij en een lange mannenrij. Voor mij werd een vrouw teruggestuurd omdat ze een potlood en marker in haar tas had. Mijn pennen zaten ook nog in mijn tas, ik wist niet dat dat niet mocht. Gelukkig zaten ze ver weg en hoefde ik ze niet in te leveren. Vijf minuten later kwamen de mannen pas binnen.
Het was niet rustig, maar ook niet druk. Het is gewoon een belangrijke attractie en dat is te merken. De Taj Mahal ziet er precies zo uit als op de plaatjes, mooi, maar indrukwekkend vond ik het niet. Er is natuurlijk niets verrassend aan, je kent het plaatje. Dit alles betekent niet dat je snel uitgekeken ben. Het is een mooi en schoon gebouw met veel aandacht voor detail. Het was dus nog erg vroeg, maar toch al 26 graden en erg vochtig. De zoon van Josxc3xa9 en Andrxc3xa9 was er ook samen met zijn vriend en ze zijn met z'n allen op de foto geweest. Ik stond op dat moment net vooraan om de bekende foto te nemen toen ze achter me kwamen staan. Die vriend stond achter me, maar die is zoveel groter dat ik niet te zien ben op de foto. Na zo'n 2 uur hadden we het toch wel gezien en zijn we naar het hotel geweest voor het ontbijt.
Om 10.00 begon de tweede excursie, dit keer het Agra fort. Dit is een enorm complex waar je maar zo'n 30% van mag bezoeken, de rest is in de handen van het leger. Dit was verrassender omdat ik dit niet zo goed in mijn hoofd had zitten. Je had een mooi uitzicht vanuit het fort op de Taj Mahal en kan je je een beetje indenken hoe het voor de bouwer moet zijn geweest. Hij sleet zijn laatste jaren namelijk in het fort, gevangen gezet door zijn zoon. Hij kon er dus niet meer komen, maar zag de Taj Mahal wel aan de rivier liggen. Tijdens ons bezoek werd de hemel langzaam donker en ik vreesde al een regenbui en inderdaad begon het langzaam te regenen. Toen we op een enorm overdekte ruimte kwamen barstte het helemaal los. We konden direct zien hoe de afwatering werkte, want die was nu volop in gebruik. Na twee rondje gelopen te hebben, ben ik op de grond tegen een pilaar gaan zitten. Iets later poseerde een moslim familie bij ons in de buurt voor de foto. Het zoontje had geen zin en stak zijn tong uit. Josxc3xa9 vond dit komisch en maakte er een foto van. Toen Josxc3xa9 die aan mij liet zien, zagen de mensen dat we elkaar kende en ik bleek een goed slachtoffer. Voordat ik goed en wel door had wat er gebeurde, kwamen er mensen naast mij zitten er werden er foto's genomen. Het werd een heuse fotoshoot geleid door de mannen. Die riepen wie er naast mij moest gaan zitten en wie erna moest. De kinderen werden zo naast me neergezet voor de foto. Een heel klein meisje vond het zo eng dat ze direct weer weg wilde. Ik heb geen idee hoeveel foto's er precies zijn genomen, maar zo'n 8 tot 10 moet wel kunnen. Het begon langzaam minder te regenen, dus zijn we verder gelopen. We waren aan het eind van de tour dus zijn we naar de bus gegaan. 
Agra staat bekend om zijn marmer en vooral ingelegd marmer, veel te zien bij de Taj Mahal en Agra fort. We gingen nu naar winkel waar ze een korte demonstratie gaven en daarna je van alles wilde verkopen. Ik was op zoek naar een hangertje. Ze hadden erg weinig keus en geweldig vond ik ze niet, maar het is een leuk aandenken. Ze vroegen echter 25 tot 35 euro voor de stenen en het was lelijk met zilver bewerkt tot een hangertje. Toen ik zei dat ik niet meer dan 10 euro wilde betalen zakte de prijs tot 15, maar dat vond ik nog te veel, dus op naar het hotel.
In het hotel heb ik gedoucht en mijn tas ingepakt, want om 14.00 moet ik eruit zijn. Om 13.20 kwamen ze al om mijn tas vragen, maar ik was natuurlijk nog lang niet klaar. Vijf minuten te vroeg ben ik de kamer uitgelopen en direct kwam een man op me aflopen die de sleutel wilde. Ik zei dat ik die netjes beneden wilde inleveren, zoals ik iedereen in dit hotel heb zien doen, maar hij stond erop dat hij de sleutel kreeg. Hij zei dat hij wilde controleren of ik iets had gesloopt, aardig personeel hier. Ik heb mijn tas bij de receptie gezet en ben met paraplu naar de overkant gelopen, MacDonalds. Na wat gegeten te hebben ben ik door het winkelcentrum gelopen wat er aan vast zat. Hier verkochten ze ook marmer en er stond heel groot 40% korting op het raam. Er was enorm veel keus en ik kon moeilijk kiezen. Uiteindelijk heb ik er drie gekocht, twee cadeaus, een voor mij. ze waren mooier en groter dan ik gezien had en had er nu 3 voor 40 euro, een stuk goedkoper dan daarnet.
Om iets voor drie liep ik het hotel weer in, om direct om te draaien richting bus. Nu gingen we naar het mausoleum van Akbar. Het was mooi en grootst opgezet en relatief simpel. Voor de tombe moet je een nauwe gang schuin naar beneden door en dan kom je een een lege kamer zonder versiering met alleen een marmeren kist in het midden. Het galmt er geweldig en heeft ook iets mystieks. Toen we weer buiten stonden zagen we de donkere lucht al weer onze kant op komen. Andrxc3xa9, Paul, de gids en ik zijn nog om het gebouw heen gelopen en je zag veel mensen gewoon relaxen. Het is net een dagje naar het park voor hen. Toen we op de weg naar de uitgang waren kwamen de eerste druppels, maar toen we door de poort waren was het weer droog, de ergste bui waaide over.
Om 17.15 waren we weer in het hotel. Ik heb samen met Josxc3xa9 en Andrxc3xa9 gewacht tot 18.00 en zijn toen naar het restaurant twee gebouwen verder gelopen. Het zag er dicht uit, maar zodra je de deur open deed deed men de lichten aan. We bestelden twee bakjes rijst, die goed smaakte. Om 19.00 waren we weer in het hotel en toen heb ik in de wc schone kleren en mijn dichte schoenen aangedaan. Ik heb alles nog tig keer overgepakt, maar 20.00 was ik klaar. Om 20.20 gingen we op weg naar het station. Onderweg stapte eerst de gids en later Paul en Thea in. Tijdens deze rit ging onze 19 jaar oude busje ineens heel veel herrie maken. De laatste dagen was de airco het ook aan het begeven, want ik had steeds een koude wang en een warme. Gelukkig haalde de bus zonder problemen het station en over twee weken krijgt onze chauffeur een nieuwe.
Om bij het juiste perron te komen moesten we eerst een lange trap op, dan over de sporen heen en weer een lange trap af. Hier is een rugzak gewoon handig, dan hoef je niet zo te slepen. Terwijl we op het perron op liepen waren we een bezienswaardigheid en er werden direct plaatsen op de bankjes aangeboden, maar we bleven wel met z'n allen rond de koffers staan. Af en toe zag je een enorme rat over het perron rennen, maar gelukkig niet in de buurt van mijn tas. Tien minuten te laat kwam de trein aanrijden. We werden door de gids bij de juiste wagon en zelf bij de juiste bedden afgeleverd. Aan aan kant had je haaks op de rij richting vier bedden, twee hoog. Aan de andere kant waren nog twee bedden met de rijrichting mee. Alleen het bovenste bed daarvan zou niet van ons zijn, maar op het onderste bed lag al iemand. Hij had wel zijn spullen boven gelegd, maar wilde toch beneden liggen of zoiets. Wij hebben hem met behulp van de gids naar zijn eigen bed gestuurd. Ik lag boven haaks op de rijrichting en met de airco recht in mijn gezicht. Thea kwam toen op het idee om ze vol te stoppen met papier en dat hebben we gedaan. De trein had een gemoedelijk gangetje, met andere woorden het leek of je het fietsen bij zou kunnen houden. Na een half uur zitten zijn we allemaal gaan slapen.

Vanochtend gingen we om 8.30 weg. Onderweg hebben we nog een gekleurde tempel gezien, deze bleek van de Hare Krishna te zijn. Dit was wel het soort tempel wat ik in India verwacht had, maar tot nu toe niet gezien had. In Zuid-India schijnen wel veel van dat soort tempels te zijn. 's Ochtends en in de bus heb ik het fruit dat ik gisteren gekocht had gegeten. Eindelijk geen toast met jam voor ontbijt, maar meloen, peer en granaatappel.
Om 12.30 kwamen we aan bij Fatehpur Sikri. Deze stad is gebouwd in de 16e eeuw door een keizer Akbar die geen zonen had. Hij heeft op deze plaats aan een kluizenaar raad gevraagd en zijn zegen gaf hem drie zonen. Akbar wilde de man bedankte, maar hij wilde niets aannemen, toen heeft Akbar op deze plaats zijn hoofdstad gebouwd. De bouw heeft ongeveer 15 jaar geduurd en toen het klaar was werd het weer verlaten, waarschijnlijk door watergebrek. Alles is gemaakt van rode stenen en ziet er nog erg mooi uit, alleen die vliegen irriteren me mateloos. Telkens als je een stukje wil filmen landt er weer zo'n beest op je arm, zodat het moeilijk is hem stil te houden. Wat ook jammer is is dat veel mannen de gebouwen als openbaar toilet gebruiken. Veel is in de open lucht en dan is er geen probleem, maar als je een gebouw binnengaat weet je niet hoe snel je er weer uit moet. Gelukkig was het wel weer droog, aangezien het onderweg weer geregend heeft. Ik vind dat we steeds vee geluk hebben, het regent vaak als we in de bus zitten en er is nog geen xc3xa9xc3xa9n excursie verregend.
Het was nog een uurtje rijden naar Agra. Het hotel ziet er mooi uit, maar de kamer viel tegen. Het was er warm en vochtig, dus deed ik de airco aan. Hij maakte een enorm geluid, blies geen koude wind en veroorzaakte een brandlucht. Nadat er iemand was wezen kijken, was de conclusie snel gemaakt, andere kamer. Deze kamer is beter, alleen ik kan het knopje van het nachtlampje niet vinden. Als ik hem uit wil hebben trek ik nu maar gewoon de stekker eruit.
Ik heb een tijd bij Josxc3xa9 en Andrxc3xa9 op de kamer was gepraat en 's avonds kwam hun zoon met vriend ons opzoeken. Hun zoon is al in Ladakh geweest en is erg positief. Ik heb hem mijn vragen kunnen stellen over pinnen, het weer, het eten enz. Ik ben er klaar voor. Tijdens het eten kwam er een man bij onze tafel staan en die ging goocheltrucs doen. Er was er maar xc3xa9xc3xa9n die niet direct zichtbaar was hoe hij het deed, maar zijn presentatie was geweldig. We hebben er hartelijk om gelachen.
Om half elf ben ik maar naar bed gegaan, want we gaan morgen om 6.00 naar de Taj Mahal.