Vanochtend laden we om 7 uur de tassen in de auto en gaan we ontbijten. Er is een uitgebreid ontbijtbuffet. Een half uur later vertrekken we. Vandaag moeten we een stuk rijden. Voor de lunch zien we een prachtig landschap, maar geen beesten. We besluiten te lunchen om half twee onder een boom langs de weg. We hebben nog genoeg eten op voorraad al raakt het nu wel op.
Na de lunch komen we wel van alles tegen. We beginnen met de nesten van de sociale wever (vogel). Het zijn enorme dingen die ze in bomen of elektriciteitmasten bouwen. Soms is het ook zo zwaar dat de takken afbreken. Iets verder zien we wat springbokken. Als snel zien we die regelmatig om ons heen. Deze worden gevolgd door de gemsbok (Afrikaans) / spiesbok (Nederlands) / Oryx (Engels). Deze hebben rechte horens in tegenstelling tot de springbokken die er een kromming in hebben. Opeens stopt Tracy de auto en keert om. Ze heeft twee grootoorvossen (black-ear fox). Dit zijn nachtdieren en die kom je overdag dus bijna nooit tegen. Als laatste komen we nog zadeljakhalzen (black-backed jackal) tegen.
We rijden door naar Sossusvlei, maar het park sluit al over een kwartier. Tracy koopt alvast de entreekaarten voor morgen en daarna gaan we snel naar onze camping. Op de camping aangekomen, moeten we van Tracy helpen met het inchecken. Dat moeten we helemaal niet, maar ze hebben een welkomstdrankje voor ons. Ze zetten de spullen in ons huisje en gaan vrij snel daarna eten. we krijgen een 4-gangendiner voorgeschoteld, wat erg lekker smaakt. Hierna gaan we vroeg naar bed, want morgen gaan we om 6 uur de spullen al in de auto laden, zodat we om 6.45, als het park open gaat, direct naar binnen kunnen.

Vanochtend ging de wekker om 6 uur, zonsopkomst. Ons huisje heeft een prachtig uitzicht op de rivier en de bergen erachter. Achter die bergen kwam de zon op. Jantien is even voor het huisje gaan staan voor een foto en is toen weer naar bed gegaan. Anderhalf uur later kwam Tracy vertellen dat de kanotocht niet door ging. Je kan namelijk met een kano de rivier afzakken, maar dan moeten er minstens 4 mensen zijn en het weer moet goed zijn. Er waren op dit moment geen andere mensen die wilden kanovaren, dus ging het niet door. We gingen daarom maar ontbijten en rond 10 uur gingen we weg.
Onderweg stopten we een paar keer om naar de binnen om ons heen te kijken. Je zag veel verschillende afdrukken van allerlei beesten. De beesten zelf lieten zich alleen niet zien. We hebben daarom meer op de planten gelet. Er is veel bosjesmangras. Dit is een struikje dat bestaat uit lange sprieten met een pluim bovenaan. De onderkant is het enige eetbare gedeelte en dat is ook een beetje groen, de rest is licht geel tot wit. Daarnaast hebben we kokerbomen (engels: quivertree = pijlboom) gezien. Die bomen zijn gemaakt van vezels. De Bosjesmannen hakten daar een tak van af en die waren hol. Ze deden aan één kant een stuk dierenhuid en dan hadden ze een koker om hun pijlen in te doen, vandaar de naam kokerboom. De kokerbomen staan nu in bloei en daarom hebben ze aan het eind van de takken grote sterren. De renosterbos (neushoornstruik/melkstruik) was de volgende. Deze plant is voor iedereen giftig, behalve voor de neushoorn. Als je de stengels doorsnijdt komt er een soort melk uit. Deze is giftig. De Bosjesmannen smeerden dit spul op hun pijlen. Het tast het zenuwstelsel van de dieren aan, maar niet het vlees. Het is ook plakkerig spul, dus ze smeerden het ook op takken en als ver vogels kwamen, dan bleven die plakken. Op deze manier werd de renosterbos op twee manieren gebruikt bij de jacht.
Om één uur kwamen we bij de Fish river canyon. Dit is na de Grand canyon de grootste canyon ter wereld. De rivier die de canyon gevormd heeft stroomt maar een keer per jaar in maart. Vanwege het de vele regens afgelopen regenseizoen stroomde de rivier wel drie keer. Nu staat er wel water in, maar het stroomt niet. We worden door Tracy op het uitkijkpunt gebracht en vandaar lopen we terug naar een groter uitkijkpunt. We nemen er de tijd en in 50 minuten zijn we bij de lunchplek (17 graden). Hier heeft Tracy een fantastische salade voor ons klaargemaakt. We willen eigenlijk even naar de wc, maar helaas hebben ze het slot vervangen. De deuren moeten op slot, anders komen de bavianen er een feestje bouwen. Eerst hing er een cijferslot met ernaast de instructies om hem open te krijgen. Nu hangt er een hangslot zonder sleutel, dus helaas.
We rijden na de lunch naar Ai-Ais (betekent: warmwaterbron). Hier hebben we een verschrikkelijk mooie kamer of liever gezet flat. Als je aankomt, kan je je auto onder het balkon parkeren. We moeten met de trap naar boven en door een ijzeren hek. We staan nu op ons balkon. Als je naar binnengaat, kom je eerst in een mini woonkamer. Er staan twee stoelen en een lage tafel en aan de andere kant een koelkast en tafelblad. Je moet dan een trapje af en dan komt in een grote ruimte met aan de rechterkant twee bedden en links de make-up-tafel en spiegel. Iets verder heb je links een bank staan en rechts een buitendouche en daarnaast de gewone badkamer. Helemaal achteraan is nog een deur. Via die deur kom je in een ruimte met fitnessapparatuur en warmwaterbaden. Deze kamer is gewoon een klein huis. Uiteraard lag er ook shampoo en douchegel in mini verpakkingen, maar ook bodylotion en anti-insectenspul.
We nemen wat te drinken en kleden ons daarna om. Zo’n attractie voor je deur kan je niet aan je voorbij laten gaan. We blijven ongeveer een uur in warmwaterbaden dobberen voor we eruit gaan.
Voor het avondeten hoeven we ook de deur niet uit. We lopen langs de baden naar het restaurant. We nemen twee koppen soep en vinden het wel mooi geweest. We gaan weer naar onze kamer om te slapen.

Om 6.00 uur gaat de wekker. We gaan onder de douche, pakken de laatste spullen in en gaan ontbijten. Als we klaar zijn met het ontbijt komt Tracy binnen. We poetsen onze tanden, pakken de tassen en gaan naar de bus. We gaan namelijk met een minibus voor 9 personen. We hebben dus alle ruimte. We leggen achterin onze hoofdbagage neer en op de achterste banken onze handbagage. We kunnen op weg. We rijden eerst even langs Bokaap. Hier staan veel gekleurde huizen en daar hebben we een fotostop. Bij het eerste benzinestation kopen we een paar repen chocolade. Er staan namelijk leuk teksten op de verpakkingen, zoals U R A legend, Friends again, Watcha doing later, B my stukkie, U R A Q T en Sterkte.
Om half twaalf gaan we eten. We stoppen bij een benzinestation met picknicktafels. Hier maakt Tracy een complete lunch voor ons klaar. Na een uur gaan we weer verder. Rond half vijf komen we aan bij de grens. De grensovergang gaat soepel en na nog eens 10 minuten rijden in Namibië komen we aan bij onze camping. Wij slapen in een huisje en dus niet in een tent. Met de huidige temperaturen vinden we dat helemaal niet erg. Het is hier namelijk best wel koud (ca. 12 graden), zelfs binnen is een trui aan te raden.
We eten in het restaurant van de camping. Als we terug lopen naar ons huisje kijken we naar de sterrenhemel. Dit is werkelijk fantastisch. Je ziet zoveel sterren, dat het moeilijk is patronen te ontdekken. De Melkweg is duidelijk te zien.
’s Avonds hadden we toegang tot het internet, al was het erg langzaam. We hebben de verhalen en foto’s voor de weblog gemaild naar Leonie en die heeft het erop gezet. Tot we wilden msn-en werd de verbinding nog slechter. Op zoek naar een betere verbinding is Jantien met de laptop in haar handen de camping over gelopen. Helaas was er nergens een goede verbinding te krijgen.

Vanochtend worden we om 9.00 uur opgehaald. We gaan vandaag naar het meest zuidwestelijke punt van het Afrikaanse vaste land, Kaap de Goede Hoop. Het waait vandaag harder dan gisteren, stormachtige wind (85km/u). De hele dag blijkt het moeilijk te zijn om gewoon stil te staan. We rijden over een kustweg, die bij aanhoudende wind, binnen 1 of 2 dagen gesloten wordt. Je zie nu al dat er bergen zand zich op de weg ophopen en de auto heeft een nieuwe laklaag nodig, want die wordt gezandstraald. We rijden zo’n 10 minuten en dan slaan we af. We kunnen nu terug kijken. Wat we zien is eigenlijk niet te geloven. We zijn langs een enorme sloppenwijk gereden. Het is eigenlijk een gewone wijk, want er zijn scholen, gemeenschappelijke wc’s, politiebureaus, supermarkten, enz. De regering doet zijn best dit probleem aan te pakken, maar dat gaat moeilijk. Er worden momenteel wijken gebouwd met kleine huizen voor de mensen uit deze sloppenwijken. Veel mensen willen echter niet in de nieuwe huizen wonen. Ze moeten die huizen kopen of huren. Ook moeten ze hun eigen water en elektriciteit betalen. Nu wordt het water gratis gebracht en de elektriciteit gratis afgetapt. Al het geld wat ze verdienen gaat naar waardevolle spullen, zoals een auto. We zagen best wel mooie versies staan.
Na deze omweg gaan we op weg naar Simonstown. Hier lopen we wat rond en drinken we wat. Simonstown is de thuishaven van de Zuid-Afrikaanse marine. Deze heeft een tijd geleden twee hele dure onderzeeërs gekocht. Ze liggen momenteel alleen weg te roesten, omdat ze geen mensen in dienst hebben die weten hoe je er mee om moet gaan. Er staat bij de parkeerplaats ook een beeld van een Deense Dog, genaamd just nuisance. Deze hond, die in de jaren dertig leefde, vond de marine veel te leuk. Hij liep steeds de matrozen achterna. Als de matrozen naar Kaapstad gingen met de trein ging de hond gewoon mee. Als de hond eruit gezet werd omdat hij geen kaartje had, wachtte hij gewoon op de volgende trein. Soms betaalde een van de matrozen het kaartje. Ze vonden dit toch wel vervelend en toen hebben ze de hond ingelijfd in de marine. Als marine personeel mocht je gratis met de trein. Toen de hond overleed is hij met militaire eer begraven.
De volgende stop was Boulders beach. Hier is begin jaren tachtig een pinguxefn paar aangekomen en heeft zich hier gevestigd. Sindsdien is het aantal pinguins snel gestegen. Je loopt op een houten brug en overal om je heen zie je pinguxefns. Het zijn hele leuke beesten om naar te kijken.
De volgende stop was Cape point/Kaap de Goede Hoop. In het nationale park kwamen we direct al blesbokken tegen. Ze liepen net naast de weg, dus konden we er mooi foto’s van maken. Hierna zijn we naar het restaurant gereden en hebben we wat gegeten. Na het eten namen we de kabeltrein naar boven. Je kan ook lopen, maar waar zou je dat doen. Het waaide zo hard, echt leuk kon dat nooit zijn. Boven aangekomen moesten we nog een aantal trappen op naar de vuurtoren. Bij de vuurtoren was de wind echt enorm. Het was ook helemaal niet moeilijk voor te stellen dat dit vroeger stormkaap heette. Na een korte fotostop, gingen we direct weer naar beneden. Blijkbaar heet de punt bij de vuurtoren Cape point en is Kaap de Goede Hoop net iets meer naar het westen, onze volgende stop. Je moet moeite doen om de auto uit te komen, de deur wordt heel hard dicht geblazen. We maken een foto achter het bord en stappen snel weer in.
Nu gaan we via Chapman’s peak drive terug naar Kaapstad. Chapman’s peak drive is een fantastisch kustweg. Er zitten enorm veel (kleine) bochten in. De weg slingert met de berg mee. De berg komt heel steil uit de oceaan tevoorschijn. De weg is uitgehakt uit de berg. Voorheen gebeurde hier nogal wat ongelukken door vallende stenen, maar een aantal jaar geleden is de weg lange tijd dicht geweest om dit te verhelpen. Je ziet nu overal netten die de vallende stenen moeten tegenhouden.
Na de kustweg stoppen we bij een supermarkt om in te slaan voor morgen. Tracy neemt van alles mee en we zijn benieuwd of we dat op krijgen. We rijden nu terug naar Kaapstad. We rijden nog wel even Signal Hill op voor een uitzichtsfoto op het stadion, Robbeneiland en de tafelberg. Ook hier waait het enorm. We hebben moeite om overeind te blijven.
Tegen zessen komen we aan in het hotel. We vinden het mooi geweest en gaan ook vandaag in het hotel eten. Er is nog erwtensoep, dus daar beginnen we mee. Ook de rest van het eten is weer goed en na het inpakken van de tassen gaan we slapen.

Om 8 uur gaat de wekker. We hebben goed geslapen. De bedden zijn goed, alleen een beetje aan de kleine kant en dat zegt wat als wij dat vinden (maximaal 1.62 m). Je moest moeite doen om je voeten onder de deken te houden.
Vandaag gaan we met de hop-on-hop-off bus de stad verkennen. Vlakbij het hotel is er een halte. We besluiten eerst een heel rondje in de bus te zitten en daarna pas uit te stappen bij het museum district six. Het rondje duurt 2 uur, maar geeft een mooi beeld van de stad. De bus is een dubbeldekker, die boven alleen aan de voorkant een dak heeft. We gaan net achter het dak zitten. Op deze manier kan je de mooiste foto’s maken. Het waait echter hard, dus besluit Janneke haar bril maar af te doen uit angst dat die af waait.
We kunnen de tafelberg niet op, want de kabelbaan is toe aan zijn jaarlijkse onderhoudsbeurt. De bus rijdt echter wel naar het opstappunt en dat is al redelijk hoog. Op deze manier hebben we toch een overzicht van Kaapstad.
Tijdens de tweede ronde stappen we uit bij het District Six museum. District Six was vroeger een arme, maar levendige wijk. Er leefden mensen van verschillende afkomst. Erg was veel muziek, veel jazz en mensen gingen helemaal los tijdens carnaval. Het deed ons denken aan New Orleans. De blanke machthebbers vonden dit echter niets en besloten het geheel te ontruimen en alleen toegankelijk te maken voor blanken. Tegenwoordig is het grootste gedeelte van district six gras en onkruid. Geen politicus of projectontwikkelaar durft er zijn handen aan te branden. Het museum is klein, maar een mooie gedenkplaats voor de verdwenen wijk.
Hierna lopen we de straat uit, naar kasteel Goede Hoop. Dit is gebouwd als verdedigingswerk, maar er is echter nooit een schot gelost ter verdediging. Er werd alleen geschoten om de inwoners erop te attenderen dat er een schip aan kwam. Het is gebouwd als pentagram en elke hoek heeft de naam van een koninklijk titel. Toen we aankwamen besloten we te wachten op de rondleiding van 14.00. In de tussentijd gingen we wat eten in het restaurant. We wilden eigenlijk soep, maar toen dat er niet bleek te zijn, kozen we voor een burger met patat. Iets later kwam er een vrouw uit te keuken vertellen dat ze ook geen burgers hadden. We besloten toen maar alleen patat te nemen. We kregen één bord met een heleboel patat erop. Toen we het net op hadden gingen we naar buiten, waar het steeds harder was gaan waaien. Op het grasveld stond een groep mensen bij elkaar. We zijn er heen gelopen om te kijken of daar de rondleiding zou beginnen, maar ze stonden om een klein kanon heen. Deze werd ter demonstratie afgevuurd. Ondanks dat het een klein kanon was, kwam er een harde knal uit.
Direct na de demonstratie begon de rondleiding. Vroeger bleek de ingang aan de noordkant van het kasteel te zitten. Bij vloed overstroomde de binnenplaats echter elke keer. De volgende gouverneur verzon daar een oplossing voor. Hij dichte de ingang en maakte een nieuwe aan de westkant. De kanonnen en munitie werd ook al niet al te slim bewaard. Dit bewaarde ze onder andere in een kamer met een muur aan de noordkant. Door deze muur kwam echter zoveel vocht, dat alles door het water werd aangetast. Dit wilden ze oplossen door een gat in de vloer te graven waar het water naartoe kon. Hierdoor kwam er echter meer water in de ruimte, wat niet bevorderlijk was voor de kanonnen en munitie. De deur van de munitie kamer heeft alleen een handvat aan de buitenkant. Als je de munitie wilde stelen dan sloot je jezelf op en was je direct schuldig. Zij, die hun schuld niet wilde bekennen, gingen je naar de folterkamer. Naast de folterkamer is een klein kamertje waar bijna geen licht binnenkomt, het donkere gat. Hier moesten de gevangen op hun foltering wachten, terwijl ze het geschreeuw van de anderen konden horen. Hierna zijn we nog langs een fontein gelopen, waar alleen het trapje nog origineel is.
Na de rondleiding zijn we weer op de bus gestapt. Met een omweg kwamen we aan bij het waterfront. Hier hebben we een bijbel in het Afrikaans gekocht voor de verzameling van Janneke. Nu vonden we het wel weer genoeg geweest en dus hebben we een taxi naar het hotel genomen. De taxichauffeur vertelde wel dat de wind wel erg hard is. Normaal waait het pas in augustus zo hard, maar nu was het al halverwege juli begonnen.
We hebben in het hotel gegeten. Er is een leuke ober en een leuke kok. De ober begroette ons heel vrolijk en de kok stond vol trots zijn soep aan te prijzen, erwtensoep. Het geluid van de huilende wind maakte het geheel compleet. ’s Avonds hebben we nog alle foto’s en films uitgezocht en daarna zijn we gaan slapen.