Vanochtend moeten we vroeg op, want op 7 uur vertrekken we richting de leeuwenrots. Eigenlijk zouden we pas om 8 uur gaan, maar Chami is door de gidsen gewaarschuwd dat het dan snel heel druk wordt en dat je op de trappen in de rij komt te staan. Dus 7 uur. Het ontbijt is pas vanaf 7 uur, dus hebben we gisteren geregeld wat we een ontbijtbox mee krijgen. Deze box is goed gevuld met 4 kaassandwiches, chocoladecakeje, mini croissant, 2 banaantjes, een appel, een sinaasappel en een flesje water.
Na een half uur rijden zijn we er. Er zijn al veel mensen en de auto’s en busjes rijden af en aan om mensen af te leveren. Ben benieuwd hoe druk het is. Janneke gaat niet mee, maar blijft in de auto met Chami. Jantien gaat met haar eigen gids omhoog. Om 7.40 lopen we het terrein op. We komen eerst langs restanten van oude tuinen. Aan het eind van de weg zien we de rots al voor ons. Het is eigenlijk een hele grote kei in een vlak landschap.
Als Jantien de gids goed begrepen heeft, was er in de 5e eeuw een koning met twee zonen, een van de koningin en een van een andere vrouw. De bastaardzoon wilde land en/of macht van de koning, maar die wilde dat niet geven. De bastaardzoon heeft toen zijn vader maar vermoord. De onderdanen waren hier niet blij mee en de bastaardzoon was gedwongen een nieuw paleis te bouwen. Dat deed hij toen bovenop een rots. Er zijn twee rotsen die een beetje op dieren lijken, de olifantenrots en de cobrarots genaamd. De leeuwenrots is door mensen gemaakt. Nu zijn alleen nog de klauwen over, maar vroeger begon het laatste stuk van de trap door de mond van de leeuw. Na zijn dood is het nog eeuwen gebruikt als klooster, maar uiteindelijk verlaten.
Het is druk omhoog, maar best te doen. We hoeven nu te wachten bij de kaartcontrole en dat was het doel. Onderweg kan je met een wenteltrap even een stuk omhoog om in een grot hele mooie fresco’s te zien. Helaas mag je er geen foto’s van maken. Waarschijnlijk omdat ze bang zijn dat mensen dan gaan fitsen en dat is natuurlijk heel slecht voor fresco’s.
De gids had het steeds over 10800 treden, maar toen we bij de trap met de leeuwenklauwen kwamen zei hij dat we al 900 treden hadden gehad, maar nog 300 te gaan hadden. Volgens mij is rekenen niet de sterkste kant van de gids.
De gids blijft hier wachten en Jantien begint aan de klim naar de top. Het is een ijzeren trap waar men zowel omhoog als omlaag moet. Je volgt dus gewoon het tempo van je voorganger. Helaas liep voor Jantien een vrouw met hoogtevrees en zich vastklampend aan de leuning, deed ze twee stappen per minuut. Dit zag een gids ook en die snelde even langs iedereen heen en hielp de vrouw over een moeilijk stuk heen en toen ging het wel.
Om 8.40, een uur nadat we begonnen waren, is Jantien boven. Er zijn alleen nog funderingen van bakstenen te zien. Heel veel bakstenen. Het waait nogal en je moet goed opletten dat je pet of hoed niet wegwaait. Het is best lekker van temperatuur vanwege de wind, want de werkelijk temperatuur is toch echt al 30+.
Na 40 minuten houdt Jantien het voor gezien en begint aan de weg naar beneden. De trappen met leuningen gaan prima, maar de stenen trappen zonder zijn best verraderlijk, vooral omdat er zoveel zand op ligt. Bijna beneden wordt Jantien opgewacht door een verkoper die ze op de weg omhoog ook al had gezien. Hij verkoopt houten kistjes, die je met een truc open krijgt. We zijn via een andere weg naar beneden gekomen dan omhoog, dus hij stond echt op ons te wachten. Jantien heeft echter geen geld, want ze is alleen met pet, water, wat kleingeld en fototoestel naar boven gegaan. De verkoper vindt het prima als Jantien de gids betaalt als ze bij de auto is. Dat doet ze dan maar. Ze heeft al een verzameling van die kistjes uit allerlei landen en dan is het eerste souvenir voor Jantien ook binnen. Voor de rest van de familie hebben we al wat.
Op weg naar de auto koopt Jantien nog twee ijsjes. Helaas zijn de aardbeien uitverkocht, dus kiest ze een roze ijsje uit. Moet kunnen, toch? Dat blijkt lychee-ijs te zijn. Apart, maar zeker lekker.
Het is nu anderhalf uur rijden naar Polonnaruwa, de 2e oude koningsstad. Anuradhapura is vaak veroverd en om die reden zijn er koningen geweest die een nieuwe stad hebben gesticht, Polonnaruwa. Uit de omschrijving lijkt het een kleiner aftreksel van Anuradhapura te zijn, maar dat is zeker niet zo. Er staat hier veel meer overeind en er zijn ook hele mooie rots Boeddha’s te vinden. Het is echt heel mooi. We kopen hier nog meer souvenirs. Helaas is het zo dat als een verkoper ziet dat je wat koopt, je direct alle anderen op je af krijgt.
  
Om drie uur rijden we terug, moe! We besluiten niet te gaan lunchen, want we hebben nog genoeg over van onze ontbijtbox. Om half vier komen we terug bij het hotel. Nou ja hotel. Het is een groot complex met allemaal grote huizen. Op de begane grond is een kamer en op de bovenverdieping nog een. Het zijn echt hele grote kamers en de badkamer is enorm. De douche is groot genoeg voor vier zonder dat je elkaar in de weg loopt.
Janneke gaat om vijf uur naar haar afspraak voor haar massage. Daar aangekomen kijken ze haar aan met een blik, “wat doet zij hier”. Er loopt iemand naar de receptie en dan blijkt het gewoon te kloppen.

We staan om 7 uur op en pakken de tassen in. We eten wat pannenkoekjes als ontbijt en gaan weer terug naar de kamer. We zijn snel vandaag, we hebben nog ruim een half uur. Janneke besluit nog een kopje koffie te nemen op de kamer. Ze hebben hier overal Nestle oploskoffie en een waterkoker op de kamer.
Om 9 uur gaan we weg. We nemen zelf de tassen mee naar de receptie, die is namelijk nog geen 20 meter van onze kamer. Er zijn een hoop mannen die de tas wel over willen nemen, maar verwachtte dan wel een fooi. Op zich doen we dat altijd wel, maar we zijn de eerste kamer aan de gang bij de receptie. Toen we onze kamer toegewezen kregen liepen ze ook met drie mensen mee, dan gaat het hard met je kleingeld. Een man wilde maar steeds Jantien haar rugzak aanpakken terwijl die helemaal vast zat, ze werd er zelfs een beetje door naar achteren getrokken.
We hebben betaald en zijn weer in de auto gestapt. We rijden onderweg langs Aukana. Hier staat een rots Boeddha uit de 5e eeuw van 12 meter hoog. Als we uitstappen zegt Chami tegen Janneke, “je gaat op avontuur”. Hij vindt namelijk dat ze die moet zien en dat het best wel de doen moet zijn. Nou dat blijkt ook. De beeld is prachtig en je kan je niet voorstellen dat het al zo oud is. Het zand is alleen weer bloedheet als we er een stukje overheen moeten. Iedereen loopt hier rond alsof ze op vuur lopen, snel van schaduw naar schaduw rennend.
We rijden nu weer terug naar de grote weg en gaan naar Sigiriya, nou ja niet echt, maar dat schijnt de dichtstbijzijnde plaats te zijn. De wegen zijn hier trouwens erg goed. Bijna alles heeft mooi asfalt zonder gaten of hobbels. Het zijn alleen allemaal tweebaanswegen, maar dat weerhoudt de Sri Lankaan om in te halen. Iedereen maakt ook gebruik van de weg, auto’s bussen, vrachtwagens, tuktuks, voetgangers, enz.
We komen bij ons hotel aan, nou ja hotel, een complex met allerlei huisjes. We gaan naar onze kamer en onze tassen worden iets later met een kleine truck gebracht. Over een uur gaan we op safari in het Minneriya park. We zouden eigenlijk om drie uur gaan, maar dat werd half drie, want de jeepchauffeur zei dat het zo druk was met jeeps. Vijf minuten te laat komt eerst onze chauffeur Chami in vrijetijdkleding, korte broek en shirt, aanzetten (normaal altijd in lange broek en netjes gekleed) en dan komt een kleine jeep aanrijden waar vier stoelen in staan. Deze jeep is voor ons. Mooi. We rijden eerst een stuk over de weg, maar na 20 minuten komen we bij de ingang van het park. Er staan inderdaad heel veel van die kleine jeeps te wachten. De chauffeur van de jeep gaat de kaartjes kopen en wij wachten geduldig af. Als we het park in mogen rijden we eerst over een zandpad tussen de bomen. Alles wordt ontzettend stoffig en het zand komt overal.
Als we de bomen een beetje uit zijn komen we de eerste dieren tegen. We zien apen, mangoesten, veel vogels, een waterbuffel en heel veel olifanten. Als we een melding krijgen dat er ergens olifanten zijn gaan we daar op af. We zijn echter niet de enige. Er staat een heuse rij van jeep naar de olifanten te kijken.
Om half zes houden we het voor gezien. Als we bij het hotel zijn, valt het Jantien op dat er net voor het hotel een klein winkeltje is. Voor de rest zitten we zo’n vier kilometer van de weg af. De weg naar het hotel is ook een zandpad, dus er is hier niets. We leggen eerst alle spullen in de kamer en dan gaat Jantien met lege rugzak naar het winkeltje. Schuin tegenover het winkeltje lopen twee olifanten, die hadden we al vanuit de auto gezien. Gaan we naar een nationaal park, komen die beesten gewoon voor het hotelcomplex langs lopen. Jantien koopt twee flessen water, twee flesjes cola, een fles paarse Fanta en twee lassi’s. Het is zeker nodig om hier goed te drinken en het is fijn om het op de kamer te hebben. Steeds naar het terras moeten als je dorst hebt is ook niet alles. Dit alles kost maar 520 roepies (3,20 euro), ter vergelijking een cola op het terras kost 200 roepies (1,25 euro). Terwijl Jantien wil afrekenen komt iemand het winkeltje, eigenlijk meer een stalletje, inlopen om te vertellen dat er nu vier olifanten zijn en dat moeten we natuurlijk even bekijken. Na een foto gemaakt te hebben, mag Jantien afrekenen.
’s Avonds hebben we weer een buffet, maar er is heel veel keuze. Links is Europees en rechts is Sri Lankaans, weten we direct waar we niet moeten zijn.

Vandaag gaan we naar de oude stad Anuradhapura. Anuradhapura schijnt de oudste stad van het land te zijn en al in 437 v. Chr. gesticht door koning Anuradha. Er zijn veel ruïnes en stoepa’s te vinden. Als eerste gaan we naar de grootste bakstenen stoepa ter wereld, Jetavanaramaya stoepa. Deze stoepa komt uit de 3e eeuw. We moeten onze schoenen uit doen, omdat het een heilige plaats is. De stenen zijn echter verschrikkelijk heet, ook al om half elf. Chami had gezegd dat we sokken mee moesten nemen en die trekken we dan ook aan. Stilstaan is nog steeds geen optie, maar lopen gaan nu wel. We lopen een rondje om het immense bouwwerk. Op vier plekken rond de stoepa zijn een soort tafels waar je bloemen of fruit kan offeren. Er is ook een huisje met een liggende Boeddha. Langs de muren staan standbeelden van oude koningen. Het is zo gebouwd dat het net lijkt of ze uit de muur komen.
Onze volgende stop zijn de tweelingvijvers. Hier werd water opgevangen tijdens het regenseizoen en tijdens het droge seizoen was er dan drinkwater voor de monniken. Deze vijvers dateren uit de 8e en 10e eeuw. Het water loopt eerst in het achterste bad en wordt dan ondergronds ergens gezuiverd voor het naar het voorste bad loopt. Daar haalden de monniken dan hun drinkwater uit. Janneke loopt alleen om de eerste vijver en Jantien loopt om beide. Terwijl Janneke lacht ze naar een oude vrouw. Ineens komt de vrouw aan lopen, gaat snel naast haar zitten en iemand maakt snel een foto van hen. Janneke vindt het allemaal wel grappig.
Hierna is een oude stenen Boeddha aan de buurt. Deze is gemaakt van een speciaal soort graniet, dat lichter van kleur is dan normaal. De Boeddha staat tussen de bomen en er lopen een hoop apen rond. Ze zijn gelukkig wel een beetje mensen schuw, dus we hoeven niet bang te zijn dat ze je tas leeg roven, zoals op andere plekken wel het geval is.
Bij elke trap van een tempel staat links en rechts een steen, die een wachtersteen genoemd wordt. Onderaan de trap ligt soms een steen in de vorm van een halve cirkel. Dit wordt een maansteen genoemd. De volgende stop is een mooie, oude wachtersteen en maansteen. Janneke blijft even in de auto. Bij de maansteen probeert een mannetje ansichtkaarten te verkopen, maar met weinig succes. Jantien is van plan na het bekijken van de maansteen er een paar te kopen. Als ze weer richting auto loopt, doet het mannetje net zijn ansichtkaarten weg en probeert informatiekaarten over Anuradhapura aan Sri Lankanen te verkopen. Als Jantien in houdt en naar zijn stapel ansichtkaarten kijkt weet het mannetje niet hoe snel hij terug naar zijn stapel moet komen om Jantien wat kaarten te verkopen. Ze koopt series van 8 kaarten. We zijn niet zo lang in Sri Lanka, dus de kaarten moeten snel op de bus.
Terug bij de auto besluiten we iets te gaan drinken. Ondertussen is het 12 uur en hier zijn een paar stalletjes met stoelen in de schaduw. De thermometer aan Jantien haar tas geeft 35 graden en 56% luchtvochtigheid aan. Het voelt alleen helemaal niet zo heet. Dit is te danken aan een heerlijk windje.
We rijden nu langs een witte stoepa met daaromheen de oude pilaren van een vroeger dak. We rijden verder en komen langs een kunstmatig aangelegd meer. Hier zijn veel Sri Lankanen aan het zwemmen.
We rijden eerst langs ene grote witte stoepa die door Olifanten lijkt gedragen. De ingang is echter aan de andere kant, alleen is dat ons in eerste instantie niet duidelijk. Janneke blijft in de auto omdat het volgens Chami een stuk lopen is en we denken dat we alleen naar de oude Bodhi-boom (of Bo-boom) gaan kijken. Deze is in 247 v. Chr. als stek van de heilige boom uit India naar Sri Lanka gekomen. We moeten weer onze schoenen uit en petten af. Het eerste stuk gaat nog wel op blote voeten, maar als we een trap oplopen om naar de boom te kijken is het echt te erg. Zo snel mogelijk loopt Jantien naar het beetje schaduw en doet haar sokken aan. Dit gaat echt niet. Geen idee hoe heet zand en stenen worden met 35 graden als de zon er de hele dag op staat, maar in ieder geval te heet voor mijn voeten. Een tak van de boom is ondersteund met goudkleurige stutten. Dit is de tak van de originele boom. Het is heilig voor de boeddhisten, maar er niet zoveel te zien.
We gaan weer terug naar de weg, trekken onze schoenen aan en lopen naar achteren, naar de witte stoepa met olifanten. Deze stoepa, Ruwanweli Seya stoepa, is gebouwd in opdracht van koning Duttha Gamani (161 – 137 v. Chr.). Het was zijn wens dat deze stoepa af was voor zijn dood. Dat ging helaas niet lukken en daarom bekleden de mensen de stoepa met witte doeken en lieten de koning vanaf zijn sterfbed de “voltooide” stoepa zien.
Bij deze stoepa is er een kantoortje waar je je schoenen af kan geven voor een nummer. Anders zet iedereen gewoon zijn schoenen ergens neer, maar dat mag hier niet. Het is een mooie, grote stoepa, maar vooral al die olifanten aan de buitenkant zijn indrukwekkend. We lopen weer met de klok mee om de stoepa. Na ons rondje gaan we terug naar de auto en terug naar het hotel.
Bij het hotel gaan we om 2 uur eten en bestellen een tomaat en kaas sandwich. Je krijgt vier sandwiches per persoon, beetje veel, maar wel lekker. Het is alleen best koud in het restaurant omdat de airco gewoon veel te koud staat ingesteld.
Na de lunch doen we niet zo veel meer. We rusten wat uit, doen de was en kijken naar de samenvatting van de olympische spelen van gisteren.
Gisteren was het avondeten voor ons te heet. Op de kamer ligt de menukaart en daar staat o.a. champignonsoep in. Janneke had gisteren ook gezegd dat er champignonsoep op de kaart staat i.p.v. die enorme hete soep van het buffet. De ober had gisteren belooft dat we champignonsoep zouden krijgen en had ons er tijdens de lunch nog aan herinnerd. Toen we binnen kwamen, kwam de ober naar ons toe en zei ”Neem alvast wat salade en zorg ik dat de champignonsoep wordt gemaakt”. Het was Janneke helemaal niet speciaal om de champignonsoep te doen, maar ze bedoelde het meer als voorbeeld. Toen onze soep eindelijk arriveerde konden wij genieten van hele hete champignonsoep gemaakt van water en champignonpoeder. Sri Lankanen kennen het natuurlijk ook niet.
Er zaten nu veel meer Europeanen in het restaurant en dat was te merken aan het buffet. Ze hadden nu aardappelkroketten, gewone fried rice en pasta carbonara. Janneke wilde eigenlijk de kaart, maar die kwamen ze maar niet brengen. Toen we bleven wachten kwam de ober naar ons toe en vroeg of we niet bij het buffet wilde kijken, want het was echt niet “spicy”. Hij liep ook mee en zei welke dingen we wel en welke we vooral niet moesten nemen. We eindigden beide met een bord voor pasta carbonara, best lekker, maar wel met te grote stukken ui erin. Bijna goed.

Om half zeven gaat de wekker en begint het inpakken voor de eerste keer deze reis. Vandaag gaan we naar Anuradhapura. Onderweg gaan we langs een olifantenweeshuis. Omdat de olifanten tussen 10 en 12 uur in bad gaan moeten we relatief vroeg weg, namelijk 8 uur.
In de ontbijtzaal is het nog lekker rustig en we genieten van een lekker ontbijt. Iets na 8 uur gaan we op weg. We gaan alleen ook op zoek naar een apotheek. Janneke is haar oogdruppels vergeten en Leo heeft gisterenavond/vannacht foto’s van de verpakking gestuurd. We hebben geen succes bij de apotheken in Negombo en proberen het later nog eens.
Om half elf zijn we bij het olifantenweeshuis. We parkeren aan de kant van de bomen waar de olifanten normaal gesproken zijn, maar steken de weg over naar de rivier waar de olifanten nu een bad krijgen. Omdat hier zoveel mensen oversteken staan er twee politieagentes die dienst doen als klaar-overs.
Hoe dichter we bij de rivier komen hoe drukker het wordt. Aan de rivier is een hotel gebouwd en Chami, onze chauffeur, vraagt of we via het hotel mogen. De trap is er blijkbaar beter, maar we komen ook op een terras uit. Terwijl wij zitten op het terras met een cola genieten van de olifanten in de rivier staan de meeste mensen in drommen voor een touwtje te kijken.
Om kwart over elf houden wij het voor gezien. Op weg naar de auto kopen we nog twee T-shirts voor Bartjan en Caspijn met , hoe kan het ook, olifanten erop.
Nu gaan we naar Anuradhapura. Ineens stopt Chami bij een theefabriek. Hij legt uit dat op ons programma ook een theefabriek staat na de treinreis, maar dat de trein nogal eens vertraging heeft en dat het daar nogal druk is. Hij vraagt of we hier heen willen, want we hebben de tijd en hier is het een stuk rustiger.
We worden opgewacht door twee vrouwen in sari’s. Een van hen gaat met ons mee. Eerst moeten we naar boven. Als je Janneke de trap op ziet lopen kan je bijna niet geloven dat ze een paar dagen geleden echt niet op haar been kon staan. Boven is een lopende band waar de thee van de takjes gescheiden worden. Daarna wordt het gemalen en nog meerdere malen gesorteerd en gedroogd. De vrouw legt het goed uit, maar ze heeft wel een beetje haast. Aan het eind krijgen we een kopje thee en daar is uiteraard ook de mogelijkheid om thee te kopen. Aangezien we thuis hebben gezegd dat we thee mee zouden nemen, kopen we hier ook wat.
Volgende stop is een stad waar we weer opzoek gaan naar een apotheek. Helaas hier hebben ze de oogdruppels ook niet. Chami vraagt of we door willen rijden of willen lunchen. We willen wel wat eten, maar ergens gaat het fout in de communicatie, want ineens zijn we de stad al weer uit. Ook goed. We hebben nog twee broodjes van thuis en die moeten vandaag wel op.
In Anuradhapura is het bij de derde apotheek raak. Ze hebben de oogdruppels. We moeten ze echt wel koel bewaren en daarom krijgen we de druppels mee in een zakje met een klomp ijs.
Om vier uur komen we aan bij ons hotel. Het ziet er goed uit, maar nog niet helemaal af. Het lijkt of ze de styling vergeten zijn. Alles is open, leeg en wit. Het is echter wel goed schoon en dat is het belangrijkste. De locatie is ook niet echt ideaal. We zitten twee straten verwijderd van de hoofdstraat, maar het voelt een beetje in de middle of nowhere.
In de hotelkamer bellen we even naar huis en kijken naar de samenvatting van de opening van de Olympische Spelen in Rio.
Rond zes uur wordt er op de deur geklopt. We krijgen een schaal met fruit aangeboden als welkomstgeschenk. We hadden al bij het eerste hotel het idee dat we in betere hotels hebben dan dat we normaal gesproken zitten, maar nu weten we het zeker.
Als avondeten is er een buffet. Dit is echter niet echt voor ons geschikt. We proberen de soep, maar die is echt te pittig. We nemen uiteindelijk gebakken aardappeltjes en gestoomde groente bedekt met veel stukjes knoflook. Ze aardappeltjes zijn eigenlijk ook te pittig en we zijn blij als de cola wordt gebracht om alles een beetje te blussen. We zien dat er bij een stel Fransen friet wordt gebracht. We doen wat navraag en wij krijgen iets later ook een bord friet. Een man komt zich verontschuldigen voor het pittige eten, maar verteld dat er vandaag veel Sri Lankanen zijn en dat het eten daarom zo pittig is. Morgen zal het beter zijn.
Terug op de kamer merkt Jantien dat er iets veranderd is. De lakens zijn teruggeslagen en er staat een bord met koekjes op het bureau. Ze blijven bezig hier in het hotel.
’s Avonds kijken we via een Indiase sportzender naar de Olympische Spelen in Rio. We zien de volleybal dames knap winnen van China en ook de hockey heren komen voorbij.

De wekker gaat om 8 uur. Heerlijk zo’n bed, liggend is toch prettiger dan zittend slapen.
Om 10 uur worden we opgehaald door onze chauffeur, Chami. We gaan weer terug naar Colombo voor een korte stadstoer.
We rijden door de verschillende wijken en Chami geeft uitleg. Hij verteld dat er veel christenen wonen in Colombo en dat doet de vraag rijzen naar een bijbel. Voor degenen die dat niet weten, Janneke heeft een hele verzameling bijbels in allerlei talen, maar vooral in allerlei verschillende alfabetten. Alle borden staan hier in Sri Lanka in drie talen aangegeven, Engels, Singalees en Tamil. In Colombo moet het Chami wel mogelijk zijn om een bijbel in het Singalees te krijgen. Zijn moeder is christen en zijn vader een boeddhist. Aan zijn achteruitkijkspiegel heeft Chami ook een rozenkrans hangen en op het dashboard staat een Boeddha met verse bloempjes eromheen. Chami belt een vriend en we eindigen bij een soort kiosk op het terrein van een kerk. Hier hebben ze inderdaad een bijbel (900 roepies = 5,60 euro), helaas alleen een groot formaat. Er wordt gevraagd of we er een box bij willen. Doe maar. Wat we krijgen er een op maat gemaakte nep-lederen hoes met rits bij. Dit is echt bedoeld om de bijbel bij gebruik netjes te houden. Op zo’n manier krijgen we de bijbel wel heel mee naar huis.
We stoppen hierna bij het onafhankelijkheidsmonument. We maken hier een rondje. Binnenin zijn er veel houtsnijwerken te vinden die een verhaal over Boeddha vertellen.
We rijden weer verder. Onderweg zien we op meerdere plekken mensen een partijtje cricket spelen. Het is duidelijk dat dat hier een populaire sport is.
Volgende stop in de Gangaramaya tempel. Dit is een boeddhistische tempel en tegelijkertijd een museum. Ze hebben hier heel veel Boeddha beelden van over de hele wereld. We zien Chinese en Indiase exemplaren staan. Er staat ook een opgezette olifant met een foto ervoor van toen hij nog leefde. Er is ook een Bodhi-boom. Boeddha zou onder een Bodhi-boom zijn volgelingen over de boeddhistisch leer verteld hebben. Er staat ook een stoepa en Chami verteld dat een mogelijk verklaring voor de vorm van een stoepa het blad van de Bodhi-boom is, die min of meer dezelfde vorm heeft. Het complex heeft meerdere kamers en we hebben ze niet eens allemaal gezien. Er is ook een kamer met drie hele grote Boeddha’s. Dit doet erg denken aan Tibet en Ladakh.
Na de tempel rijden we terug naar het hotel. We doen er langer over dan gisteren, maar er is nu ook meer verkeer. We zijn allebei moe en dommelen dan ook wat in de auto. In het hotel lopen we direct naar het restaurant voor een lunch. We nemen een ananasboot, een halve ananas gevuld met ananas, kip, cashewnoten en speciale saus.
De rest van de dag doen we niets meer. We zijn moe. ’s Avonds is er een buffet met spaghetti bolognese, peentjes met sperziebonen en gevulde aardappel. De rest is allemaal Sri Lankaans eten. Het valt op dat de spaghetti gretig aftrek vindt bij de meeste mensen. Wij doen hier aan mee. Laten we vooral rustig beginnen. We eten nooit gekruid voedsel, dus de curry laten we voor een andere keer.
Na het eten gaat Jantien nog even kijken of de sterren te zien zijn vanaf het strand, maar daar is moeilijk te komen. Als je het hotel uitloopt loop je langs de zwembaden en een grasveld, voordat je bij een hek komt. Achter het hek begint in een keer het strand. Er zijn geen duinen of andere bescherming tegen de zee. Het hek is nu dicht, waarschijnlijk om mensen te ontmoedigen om het strand op te gaan of zelfs de zee in. Er staat wel een bord met de uitleg van het vlaggensysteem. Nu is er de rode vlag, dus verboden te zwemmen. Niet zo gek, want veel zie je niet op het water. Er is echter wel te veel licht om een mooie sterrenhemel te zien.