We sliepen lekker uit en na het ontbijt wilden we met de lokale bus naar de veerpont. Helaas bleek de laatste bus om 10.00 al geweest te zijn. Het Engelse koppel van gisteren wilden ook naar de veerpont dus besloten we weer een tuktuk te delen, maar de eigenaar besloot ons er heen te rijden. Bij de veerpont aangekomen stelde de eigenaar van het hostel voor om met de boot naar Pakse te gaan wat 2 uur zou duren, in plaats van ruim een uur met de veerpont en tuktuk. Hij wees ons twee boten, een mooie geverfde, iets bredere boot en een oude ongeverfde smalle boot. Hij wilde ons steeds in de oude boot hebben en zei dat ze hetzelfde waren, maar wij wilden alleen maar met de boot als het met die nieuwe zou zijn. Uiteindelijk regelde de hostel eigenaar een prijs voor de nieuwe boot.

De tocht was geweldig, alleen was het erg jammer dat de kussens in de tassen zaten, want zo’n klein hout bankje zit niet echt comfortabel. In de boot kan je heel goed zien hoe de mensen hier van de Mekong leven. Er waren veel vissers en veel mensen gebruikten de boot ook als vervoersmiddel. Soms voelden we ons ook erg belangrijk als er ineens heel groepen kinderen staan te gillen en zwaaien naar ons. Bijna de hele tijd is het mooi weer geweest op een korte bui na. Toen zaten we allebei weggedoken onder onze paraplu.

Pakse is een niets zeggende stad. Het is er erg rustig en er is weinig tot niets te doen. We zijn naar het shopping centre geweest, maar daar is ook niets te beleven. Ze hebben een mooi complex neergezet, ze zijn alleen vergeten dat er ook winkels in moeten. Dus er zijn een paar kleine stalletjes en een supermarkt en een elektronica zaak en veel lege winkel ruimte.

Aangezien we nu een kamer met tv hebben zijn we maar film gaan kijken, de "guns of Navarone". Het is nieuws is ook zo deprimerend na een half uur. Morgen gaan we gelukkig naar Siem Reap, Cambodja. Om 6.00 komt de tuktuk van vandaag ons ophalen om ons naar het vliegveld te brengen.

Om 6.00 waren we in Pakse op het busstation. We wilden direct door naar Champasak, maar de bus daar naartoe vertrekt van een ander busstation, dus deelden we met een groepje een tuktuk. Helaas regende het en de grond is hier van niet betegeld dus onze tassen (de flightbags) waren redelijk vies van de modder. Op het andere busstation, waar we al om 6.30 waren, bleek dat de bus pas om 9 of 19 uur zou gaan. Gelukkig vond Leonie een Engels stel dat met ons een tuktuk wilden delen zodat we direct al konden gaan. Na een half uur kwamen we bij de veerpont. Dat zijn twee van die lange, smalle, laag in het water liggende bootjes aan elkaar gemaakt door een plank in het midden, een soms catamaran. Het Mekong is daar zo breed dat het zeker 5 minuten varen was naar de overkant. Een hostel eigenaar stond daar met z’n tuktuk mensen op te halen voor zij hostel en aangezien de prijs redelijk was en het nog steeds regende gingen we mee. De kamers zijn best goed alleen komt er bijna geen water uit de douche.

Champasak is een lange straat waar weinig te beleven valt, de enige reden waarom we daar zijn is omdat we naar Wat Pho willen, een oude tempel gebouwd op een berg en in de stijl van Angkor Wat. Er liep vroeger ook een weg naar Angkor Wat. Om 12.00 gingen we ondanks de regen toch maar opzoek naar een tuktuk. Toen we om 13.00 bij Wat Pho aankwamen was het gelukkig eindelijk gestopt met regenen.

Wat Pho is tegen een berg opgebouwd en bestaat uit verschillende niveaus. De trappen zijn er stijl en soms zijn de treden heel smal. Het uitzicht als je op het bovenste niveau staat is wel erg mooi. Op het bovenste niveau zouden ook een krokodil en een olifant van steen moeten zijn en na een tijd zoeken vonden we ze ook. Het zijn alleen geen echte beelden. De olifant is als een tekening uitgekerfd in een steen en de krokodil is eerder een afdruk (zoals een voetafdruk) van een krokodil. Het was allemaal erg mooi, maar het had een groot nadeel. Er liepen namelijk nogal veel mieren rond en we zijn beide een aantal keer gebeten.

We zijn nog even in het museum geweest, maar na 2 en half uur hadden we het wel gezien en gingen we terug met de tuktuk. Op een moeilijk berijdbare brug kwam onze tuktuk tot stilstand en moest de bestuurder wel even klooien om ‘m weer aan de praat te krijgen. Nu de regen gestopt was konden we eindelijk genieten van het uitzicht op de Mekong vanaf het terras van ons hostel.

Vanochtend zijn we gaan ontbijten bij een klein restaurantje. Het is net een kleine rechthoekige winkel, maar dan zonder deur. De muren van wit geverfd beton met wat posters en er staat plastic meubilair, maar het ontbijt was goed. Na het ontbijt hebben we fietsen gehuurd bij ons hostel. De fietsen waren snel gevonden, de sleutels alleen niet van de kettingen. Na wat gezoek en geknutsel en het kapot slaan van een slot hadden we twee fietsen en twee sloten.

Als eerste zijn we naar de Arc de Triomph gegaan, hij heet anders naar het is een kleine versie van de Franse. Ook hierligt een brede straat voor, dus een soort Champs Elyssee. Hierna hebben we wat rondgereden en nog wat Wat’s en stupa’s gezien. De Wat’s vielen erg tegen omdat we er in Luang Prabang al genoeg hadden gezien en die waren ook mooier. Hier zijn het meer betonnen gebouwen dat de oude houten Wat’s in Luang Prabang.

We wilden ook nog naar de tuin van de Boeddha beelden, maar dat ligt zo’n 20 kilometer verderop en het leek ons geen goed plan om te gaan fietsen. We moeten vanavond natuurlijk wel op tijd klaar staan voor de bus naar Pakse. We namen een tuktuk en die zou op de terugweg nog langs een gouden tempel stoppen. De weg was overwegend goed, al waren ze op grote stukken aan het werk en zaten er soms ook grote gaten in de weg. Na ongeveer een half uur waren we bij het beelden park. Er staan veel beelden van Boeddha maar ook een hoop andere. Het was wel leuk om te zien. Tijdens het eten hebben we een heel gesprek gevoerd met een jongen uit Ierland, die reist precies de andere kant op, dus kan je mooi informatie uitwisselen. Na het eten vertelde die jongen ook dat je in een zo’n beeld omhoog kon klimmen, helaas hadden ze het licht uit, dus was het een beetje moeilijk. Boven had je wel een mooi uitzicht over de beelden, maar als je hoogtevrees is het niet echt een leuke plek.

Toen we bij de gouden tempel kwamen kwam de zon net een beetje door waardoor hij mooi verlicht werd. Van dichtbij is de tempel niet echt mooi, het is meer het totale plaatje. Op de weg naar de tuktuk begon een monnik op een grote trom te slaan die later werd beantwoord door een andere trom. Wat de bedoeling hiervan was is ons niet duidelijk maar het maakt een bezoek aan een tempel wel compleet.

’s Avonds zouden we tussen 19.00 en 19.30 opgehaald worden en er kwam maar steeds geen busje. Om 19.29 zagen we de hostel eigenaar bellen en daarna verzekerde hij ons dat het busje zo zou komen en inderdaad binnen 5 minuten was ie er ook. Het was een grote tuktuk die met ons bijna vol was. Helaas waren ze van plan er nog meer mensen in te stoppen zodat sommige moesten gaan staan, wat erg vervelend was aangezien het dak niet zo hoog is. De rit naar de busstation duurde nog zeker een kwartier en daar aangekomen hadden we onze bus zo gevonden. Het heet een VIP bus, maar het is een gewone touringcar met comfort class, dus zonder beenplankje. In de bus kregen we nog een maaltijd die bestond uit 1 bolletje Fried rice en 4 plakjes komkommer.

Om 20.30 ging de bus rijden en om 01.00 hadden we de enige stop van de hele rit. Bij de wc was geen verlichting, dus hadden ze in elke wc een klein kaarsje neergezet. Het was er erg druk met allerlei marktkraampjes en er stonden wel 8 bussen die ook naar Pakse gingen. Na deze stop hebben we redelijk geslapen in de bus.

Vanochtend hebben we lekker uitgeslapen en zijn richting de markt gelopen. Toen we er bijna waren begon het te regenen en hebben we snel een restaurant uitgezocht waar we konden ontbijten. Na het ontbijt zijn we nog even over de markt gelopen. Deze markt is de plaatselijke supermarkt, alles is er te koop. Shampoo, wasmiddel, groente, kleding en er is zelfs een aparte ruimte waar het vlees wordt verkocht.

We hadden het vrij snel gezien en we zijn maar weer terug naar het hotel gegaan. We hebben om 14.00 uur nog wat gegeten en gingen om 15.00 naar het vliegveld. Het was erg stil en het inchecken is eerder een klucht dan een efficixc3xabnt vliegveld. Als je binnenkomt is er een balie waar je je tas moet afgeven, die ze wogen op een oude weegschaal met een contragewicht. Daar moesten we ook de luchthavenbelasting betalen, die we alleen niet gepast hadden. Maar dat maakt niet uit, dat wordt even uit eigen portemonnee terug gegeven. Naast die balie is een hokje waar drie douane beambten zaten, waarvan er twee niets doen. De eerste schrijft in een grot schrift je naam en paspoortnummer om te registeren dat je weggaat, bij aankomst was dat ook al opgeschreven,. Na deze fantastische controle, geen scan en metaaldetectoren moet je een volgende kamer, waar wat houten bankjes staan en een deur naar buiten.

Het was erg rustig, dus dachten we dat het vliegtuig lekker leeg zou zijn, maar helaas. Toen het vliegtuig landden kwam Leonie niet meer bij en Jantien vroeg zich af wat groter was, het vliegtuig of een ASO-bak. Het vliegtuig biedt plaats aan 17 mensen en er zijn geen bagagerekken, dus alles moet bij je voeten. Het biedt wel een geweldig uitzicht, zeker omdat je niet zo hoog vliegt. We deden er nu 45 minuten over in plaats van 30 op de heenweg.

Op het vliegveld namen we een taxi naar de hostelbuurt. Helaas is er geen kamer meer met douche en wc meer vrij, daar waren we te laat voor. Morgen gaan we fietsen door Vientiane en om 19.00 worden we opgehaald en naar de nachtbus gebracht. Met die bus gaan we naar Pakse.

Vanochtend gingen we om 9.15 in een oude Russische legerjeep op weg naar de vlakte der kruiken (voor informatie zie beneden). We gaan naar de drie vlaktes die opengesteld zijn voor publiek, maar er zijn er vele. De eerste heeft de meeste kruiken en onze gids vertelde erg veel. De gevolgen van de oorlog zijn ook goed te zien. Je ziet veel bomkraters en er lopen loopgraven langs.

Bij de tweede vlakte moeten de mensen die in een busje zijn gekomen (een zekere groep Italianen) een stuk omhoog lopen, maar met onze jeep hoefde dat niet. De tweede vlakte was kleiner dan de eerste en was verdeeld over twee heuvels.

Op weg naar de derde vlakte moesten we over een erg modderig pad en je hoorde de motor loeien. Soms had je ook het idee dat die weg gleed, maar we hadden een erg kundige chauffeur die de auto netjes overeind hield. Voor we naar de derde vlakte gingen, gingen we eerst iets eten. We konden kiezen uit noedelsoep of noedelsoep, dus kozen we noedelsoep. Na een half uurtje gingen we naar de derde vlakte, deze is het kleinst van allemaal maar de route er naartoe is wel apart. We moesten dwars door de rijstvelden lopen en twee keer over een hek klimmen (met trappetje) dat dienst deed als wildrooster.

Na de derde vlakte liepen we nog door een voorbeeld Laos stadje. Het heeft wat weg van een camping met stacaravans en huisjes. Iedereen heeft zijn eigen terrein en heeft de was buiten hangen. Het zijn allemaal min of meer dezelfde houten huisjes. De grootte van het huis geeft niet aan hoe rijk je bent, want het hout is gratis.

Toen we om 15.00 terug in het hotel kwamen begon het te hozen, we waren precies op tijd. In het hotel hebben we nog een documentaire gezien over de Amerikanen die Laos hebben gebombardeerd. Om 18.00 was het pas weer droog en zijn we wat gaan eten in het restaurant. Na het eten zijn we in donker op zoek gegaan naar een internetcafxc3xa9. Verdwalen kan je hier niet zo makkelijk, het stadje bestaat namelijk maar uit een aantal grote straten. Straatverlichting hebben ze zo goed als niet en als ze een stoep hebben zijn wij de enige die erop lopen, de rest loopt allemaal op de weg. Nu rijden ze hier heel netjes en is het niet gevaarlijk om op de weg te lopen, maar wij zijn toch meer een stoep gewent.

Feiten over de Vlakte der Kruiken:

– De kruiken zijn van voor 2000 v Chr. Ze worden namelijk in Chinese documenten genoemd die zo oud zijn. Omdat er alleen over de kruiken wordt gesproken en niet over een beschaving denken ze dat de mensen die de kruiken gemaakt hebben toen al weg waren.

– De kruiken zijn gemaakt van zandsteen wat te vinden is in de bergen 10 kilometer verderop. Ze gaan er vanuit dat ze olifanten hebben gebruikt om de kruiken te verplaatsen. In eerste instantie werden de kruiken in de bergen gemaakt en dan verplaatst, want dan zijn ze lichter. Helaas zijn ze dan ook minder stevig en bij de bergen zijn veel kapotte kruiken gevonden. Later werden daarom ook rotsblokken verplaatst en pas op de vlakte werden er kruiken van gemaakt.

– De kruiken van de bekende vlaktes zijn allemaal opengebroken, waarschijnlijk door de Han Chinezen. Dit betekent dat er iets belangrijks ingezeten heeft, want anders maak je ze niet allemaal open. Waarschijnlijk werden ze gebruikt als doodskist en als het lichaam helemaal was vergaan behalve de botten, werden ze herbegraven en werd de kruik gevuld met geschenken voor het hiernamaals zoals edelstenen (robijn, aquamarijn). Er zijn in een grot bij de kruiken namelijk crematieresten gevonden en edelstenen.

– Je kan je afvragen waarom liggen die kruiken precies op die plek en niet dichter bij de berg. Het blijkt dat alle vlaktes waar kruiken liggen de grond vol mineralen zit. Deze mineralen trekken de bliksem aan en de mensen geloofden dat die plekken heilig waren. Als een kruik door de bliksem geraakt werd dan ging de ziel van de persoon naar de hemel.

– Het grootste mysterie blijft voorlopig "Wie waren deze mensen?" Ze denken dat het antwoord op die vraag te vinden is in Sulawesie, Indonesixc3xab. Waarschijnlijk kwamen ze uit India en zijn ze via Myanmar, Laos, Thailand, Borneo Maleisixc3xab naar Sulawesie gegaan. We hebben in die landen namelijk ook kruiken gevonden. Alleen in Thailand is geen zandsteen werden ze van klei gemaakt. De kruiken in Borneo zijn pas geleden gevonden in het oerwoud. Ook is er een nieuwe vondst in Laos gedaan, maar dat hebben ze nog niet aan de regering verteld. Die vlakte ligt namelijk meer op de route van de toeristen en ze krijgen er hier al zo weinig. Deze kruiken zitten nog dicht, dus kunnen ze er achter komen wat er in zit. De deksels zijn in de loop der jaren alleen zo aan de kruiken gaan zitten dat men ze niet meer van elkaar krijgen. Rxc3xb6ntgenstraling is ook geen optie want ze staan ergens hoog op een berg en zoveel geld hebben ze ook weer niet voor het onderzoek. Een ding is duidelijk ze weten veel meer dan de reisgidsen doen vermoeden en in de volgende jaren zullen ze nog veel meer ontdekken. Nu maar hopen dat Discovery Channel dit interessant vindt en het onderzoek helpt mee te financieren.