Het was een korte nacht, Peter wou namelijk wakker blijven tot 24:00 om de familie in Nederland een gelukkig nieuwjaar te wensen in onze tijd, dus 7 uur eerder. Leonie werd dus ook wakker gehouden en niet alleen door Peter, maar ook door de muziek en autoalarmen die afgingen. Het heeft ook vanaf 23:00 aan een stuk door geregend, we kunnen wel zeggen gestortregend. Om deze reden hadden we besloten om vandaag niet naar het nationale park Bako te gaan, maar een workshop batik kleuren te gaan doen. Deze workshop zou om 9:00 beginnen, dus echt uitslapen kwam er ook niet van. Peter zou eerst blijven liggen en mij later achterna komen, maar hij kwam er toch maar uit om mij te vergezellen. Wij gingen met de taxi daarheen. Daar aangekomen was het hek op slot en zei de taxichauffeur dat het vandaag ook hier een algemeen vrije dag is.

In de taxi zei Peter toen xe2x80x9cLaten we toch maar naar het NP Bako gaanxe2x80x9d. De taxichauffeur moest wel eerst langs het hotel, want Leonie moest andere schoenen aan. Na deze wisseling zijn we op weg gegaan. De rit naar de ingang duurde 45 minuten, maar bij de ingang moet je ook nog een boot nemen die er een half uur over doet al voor je in de het park staat. Aangekomen bij de ingang wordt er gezegd dat de zee wel ruw is en er waren al mensen terug gekomen omdat ze het eng vonden. Wij als echte Nederlanders laten ons niet afschrikken van een beetje ruwe golven. Op dat moment was de lucht wel grijs, maar er kwam geen regen uit en in de verte zag je zelfs blauwe lucht. Wij met zijn tweexc3xabn in de boot en dachten de eerste 10 minuten dat er weinig aan de hand was. Na 10 minuten kwamen we op open zee en daar werden de golven wel wat hoger. Hier waren goede vaartechnieken nodig en dat had onze bootsman. Hij heeft ons zonder al te veel rare bewegingen naar het park gebracht. Het was alleen jammer dat het tijdens onze boottocht was gaan regenen (miezeren). Aangekomen in het park  begon het nog wat harder te regen. Wij moesten ons eerst melden bij de parkrangers, dus dat hebben we eerst gedaan. Na ons gemeld te hebben en kregen we uitleg welke paden te nemen om de neusapen te zien en de rots die in de zee staat. Inmiddels was het nog wat harder gaan regenen en zijn we eerst maar wat gaan eten. Na het eten was het weer gaan miezeren en zijn we op pad gegaan. Leonie liep nog wel onder een paraplu en Peter in een regenjas. We waren nog niet onderweg of we zagen hoog in de boom silver leave apen zitten. Deze apen staan er bekend om eten en drinken van de bezoeker te jatten. Zo nemen ze met gemak een blikje cola mee en weten deze open te maken.

Na een minuut of 10 lopen kwamen we op het pad uit waar de neusapen vaak zitten. Na ongeveer 200 meter het pad te zijn opgelopen horen we in eens wat geroep achter ons, dus wij kijken om en zien daar drie neusapen in de boom zitten. We hadden ze al gevonden, maar er zaten alleen geen mannetjes bij, helaas. De mannetjes hebben namelijk een langere neus en een dikke buik en zijn dus echt interessant om te zien. Wij waren wat onhandig met onze video- en fotocamera, dit in verband met de regen. De apen bleven wel netjes zitten en we hebben ze dus mooi op foto en video. Na deze ontmoeting zijn we het pad niet verder afgelopen maar zijn we teruggegaan naar de splitsing waar je de andere paden kon kiezen. Daar aangekomen moest je voor elk ander pad naar boven de heuvel op. Wij naar boven, ondertussen had Leonie de paraplu maar af gedaan. Dit was een behoorlijke klim naar boven van zo’n 700 meter. Deze 700 meter gingen niet geleidelijk naar boven maar behoorlijk steil. Daarbij bestond het pad uit verschillende wortels en moest je uitkijken waar je liep. Sommige wortels hadden kleine reservoirs gemaakt waar nu aardig wat water is stond, dus uitkijken dat je er niet in ging staan met de schoenen. Eenmaal boven moesten we nog 600 meter lopen al voor we weer bij een splitsing aankwamen. Bij de splitsing hebben we het gele pad genomen naar het uitkijkpunt en het strand van de slangenkopsteen. Hier moesten we door vele plassen en waren uiteindelijk onze schoenen toch nat. Na 1.2 km kwamen op een punt waar we steil naar beneden moesten om naar het strand te gaan. Dit hebben we maar niet gedaan. We waren allebei moe en we hadden met de bootsman afgesproken om om 14:00 terug te varen. Dit in verband met betere vaarcondities. Wij hebben van een afstand toch nog mooie foto’s gemaakt van de slangenkopsteen.

Na de foto’s zijn we wel naar beneden gekomen, wat ook niet altijd makkelijk was i.v.m. de steile helling. Beneden aangekomen was het opgehouden met regenen en was de zon gaan schijnen. Achteraf gezien zijn wij er niet uitgekomen wat nu makkelijker lopen was met de regen of in de zon. In de zon wordt het namelijk erg benauwd en dat was het bij ons niet. Toen we het laatste stuk door de mangrove liepen sprongen er ineens een stuk of 8 neusapen voor onze neus langs. Ondanks dat het bijna twee uur was hebben we eerst uitgebreid lopen filmen en foto’s maken. Hier zat wel een mannetje bij. Misschien hadden we niet veel geluk met het weer, maar tot nu toe wel met de dieren.

Terug was inderdaad een rustig tochtje over de zee terug naar de ingang van het park. Bij de ingang aangekomen zijn we opzoek gegaan naar de bus terug. De bushalte terug bleek naast de ingang van het park te liggen. We moesten alleen nog wel een half uur wachten, maar dat maakte niet uit. Om 15:00 kwam de bus eraan en konden we terug. Deze bus had lekker ARKO (Alle Ramen Kunnen Open) en geen AIRCO wat een stuk scheelde, want onze T-shirts waren nog nat. Na iets minder dan een uur in de bus te hebben gezeten waren we weer in Kuching.

’s Middag niet veel meer gedaan en ’s avonds alleen wat wezen eten en internetten.

Gisteren was het pas na een uur dat we naar bed toe konden, dus hebben we een beetje uitgeslapen tot 8 uur. Leonie was om 8 uur klaar wakker en heeft zij wat zitten rommelen. Na een half uur heeft ze Peter ook uit bed gekregen en bedacht wat ze gingen doen vandaag. Het werd het Sarawak cultural village, dit is een soort Archeon, alleen dan met verschillende volkeren. Er zijn 7 verschillende volkeren vertegenwoordigd. Ieder laat hier zijn huis zien en de manier van leven. De mensen die er werken zijn allemaal vertegenwoordigers van het volk.

Er gaat geen openbaar vervoer hierheen, maar wel een shuttle bus (10 rm/ xe2x82xac2). Deze rijdt alleen maar twee keer per dag 9:00 en 12:30. Om 8:55 liepen we naar de Holiday Inn waar de shuttle zou vertrekken. Bij de Holiday Inn aangekomen was de shuttle nog niet geweest maar zat wel al vol. En nu? De taxi dan maar. De taxi chauffeur vroeg ons 40 rm enkele reis, hier hebben nog wat af proberen te halen maar dat lukte niet. Wij zijn toen toch maar wel met de taxi gegaan en het bleek wel een goede zet. In de taxi vroeg de chauffeur natuurlijke wat we allemaal wilden doen. Wij hadden eigenlijk geen idee en hij kwam met het idee om na de village naar de Semeggo wildlife rehabilitation centre te gaan om te zien of we orang-oetans konden spotten.

Toen we in het park aan kwamen hebben we eerst wat ontbeten want dit hadden we nog niet gedaan. We hadden de met chauffeur de afspraak dat we om 13:00 weer bij de auto waren zodat we op tijd waren voor het voeren van de orang-oetans. Na wat rondgelopen te hebben en de verschillende huizen bestudeerd te hebben vonden we het weer genoeg. Inmiddels was het ook 12:15. Het is trouwens goed te merken dat het laag seizoen is, overal in de huizen staat dat er maar een maximaal aantal mensen in kan tot 100 personen. Wij hebben bijna de gehele tijd met zijn tweexc3xabn gelopen. Dit had ook te maken dat er een dansshow werd opgevoerd, maar hier hebben wij niet er veel interesses in. Na nog wat drankjes zijn we op weg gegaan naar het opvangtehuis.

In het opvangtehuis worden de orang-oetans die illegaal gevangen zijn en waarvan de moeder is omgekomen opgevangen en weer in het wild vrijgelaten. Om te zorgen dat ze altijd genoeg eten hebben worden ze bijgevoerd. Het is niet zo dat je gegarandeerd orang-oetans ziet, maar wel vaak. Wij waren veel te vroeg bij het centrum, dus dachten we dat we wat rond konden lopen. Dit bleek niet te kunnen. Ze zijn bezig met verschillende wandelpaden aan te leggen, maar deze zijn nog niet klaar. Het was maar goed dat we niet waren gaan wandelen, want 10 minuten na aankomst kwam er een goede stortbui naar beneden. Na een kwartier was deze weer over. Een half uur voor voedertijd zag een taxichauffeur van een andere groep een mannetje orang-oetang naar ons toe komen. Op dit moment waren we nog maar met zijn zevenen. We hebben dus goed kunnen zien hoe dit mannetje zich bewoog. Deze krijgt ook eerder eten en op een andere plaats dan waar het eigenlijk hoort. Naar mate het dichterbij voerdertijd kwam kwamen er steeds meer mensen kijken naar de etende orang-oetang. Om 15:00 mochten we naar de voederplaats waar ze normaal twee keer per dag voedsel kunnen krijgen. Hier zat al moeder en kind heerlijk aan al het eten te smikkelen. Wij en al die andere mensen snel foto’s maken. Na ongeveer een kwartier zag je in de verte de bomen wat bewegen. Dit bleken twee jonge mannetjes te zijn. Deze zag je mooi langzaam maar het platform toe komen. Inmiddels was moeder en kind in onze uitgang gaan hangen en konden we niet weg, wat overigens niet erg was. We hebben ongeveer drie kwartier naar de orang-oetans staan te kijken voor het weer hard begon te regen. Tijdens de regenbui wou moeder en kind graag schuilen onder het afdak waar alle mensen stonden. Deze mensen hadden dus pech want de orang-oetans zijn de baas en wij moeten op zijn minst 2 meer afstand houden. De mensen moesten naar buiten. Wij hebben nog even staan te kijken naar deze twee en toen moesten wij er vandoor. Een van de twee mannetjes wou graag alleen zijn met het vrouwtje.

Na dit zijn we lekker naar het hotel teruggegaan alwaar we wat gelegen hebben al voor we zijn gaan eten. Na cadeautjes gehad te hebben tijdens het kerstdiner en hebben we nu weer een cadeautje gehad. We hadden een lekker viergangendiner voor nog geen 10 euro. We waren alleen wel al om 20:30 klaar met eten. Na het eten hebben maar langs het water gelopen, maar ook hier is niet veel te doen. Om tien uur toch maar terug naar het hostel om wat te internetten en dan maar vlug gaan slapen. Iedereen alvast een

GELUKKIG NIEUWJAAR
Morgen gaan we naar Bako NP in de hoop neusapen te zien.

Vanochtend stond Leonie om 8.00 bij Jantien voor de deur, ze kwam douchen. De douche op haar kamer was niet warm te krijgen. Peter had bedacht dat het weekend was, dus die bleef in zijn bed. Het was de bedoeling dat we een kamer zouden uitchecken en in de andere kamer de spullen zouden achter laten en zouden douchen voor we vanavond weer weg gingen. Jullie begrijpen dat we uiteraard de kamer van Jantien wilden houden, aangezien de andere kamer een kapotte douche had, dus gingen Leonie en Jantien naar de receptie. Het duurde een hele tijd voordat de mevrouw achter de balie het begreep, maar uiteindelijk vond ze het goed. We gingen nu naar de kamer van Leonie en Peter om de spullen en Peter op te halen om naar de andere kamer te brengen.

Een kwartier later stonden Leonie en Jantien weer bij de balie om de kamer van Leonie en Peter uit te checken. Peter nam de tijd om nog even wakker te worden. Toen we bij de balie stonden vroeg dezelfde vrouw als een kwartier geleden xe2x80x9cHebben jullie alle bagage verplaatst?xe2x80x9d. Nadat we daar bevestigend op beantwoord hadden kregen we het volgende antwoord xe2x80x9cHelaas, het kan toch niet. Jullie moeten alles weer verplaatsen.xe2x80x9d Hier gingen we uiteraard niet mee akkoord en er werd nog iemand bijgehaald. Die mevrouw zei dat de dubbele bedden volgeboekt waren en dat we toch echt naar die andere kamer moesten. Wij antwoordden dat ons gisteren was beloofd dat we in de kamer met het dubbelbed mochten blijven en dat we dat nu ook wilden. Daarnaast was ons een kwartier geleden ook nog toegezegd dat we daar mochten blijven. Na veel heel en weer gepraat en een ietwat gexc3xafrriteerde Leonie, kwam er heel zacht uit xe2x80x9cOkxc3xa9xe2x80x9d. We zijn direct weggelopen in het geval ze zich weer zouden bedenken.

We gingen op zoek naar ontbijt, maar aangezien het zondag was ging alles pas om 10 uur open en dat was pas over een half uur. We vonden een tentje dat open was en waar ook al behoorlijk was mensen zaten. We bestelden een soort tosti, maar de boterhammen waren vervangen door een bolletje wit zoet brood. Niet echt lekker, maar wel te eten. De zwarte bes smoothie maakte veel goed. Terwijl we zaten te eten kwam Peter aangelopen die French Toast bestelde. Ik denk niet dat er ook maar xc3xa9xc3xa9n Fransman is die hier French Toast in zou herkennen. Het waren twee hele dikke witte licht geroosterde boterhammen die met een soort pindakaas aan elkaar geplakt zaten.

Na dit ontbijt gingen we de rest van Melaka bekijken. We hebben een Chinese tempel bezocht waar alle materialen vanuit China zijn gexc3xafmporteerd. Dit feit maakte de tempel wel bijzonder, maar vooral de kleine theatervoorstellingen van hout waren indrukwekkend. Overal waren een soort kleine poppenkasten gemaakt, alleen zaten die poppen allemaal vast en kun je er niet meer spelen, alleen maar naar kijken. Daarnaast hebben we vooral wat rondgelopen. Toen het een stuk drukker werd, de dagjesmensen waren gearriveerd, zijn we naar het winkelcentrum gegaan. Hier was het lekker koel maar niet rustiger. We kwamen een winkel tegen die alleen maar puzzels verkocht, geen legpuzzels maar denkpuzzels. Het leuke is dat je er spelletjes kan proberen en dat hebben we ook gedaan. Jantien heeft er direct drie gekocht. Deze spellen zijn ook in Nederland te krijgen alleen dan voor het dubbele bedrag. Het winkelen sloten we af met de film National Treasures 2. De bioscoop zaal was echter behoorlijk koud en redelijk bevroren kwamen we uit de bioscoop.

Terug in de kamer was het douchen en omkleden en weer naar beneden, maar nu met alle bagage. De taxi was er al en binnen twee uur waren we op de LowCostCarrier Terminal (LCC). Leonie en Peter checkten hun spullen in. Hoewel er eigenlijk geen bagage bij gekomen was, waren de tassen 7 kilo zwaarder dan een dagen terug. Het zal zeer waarschijnlijk aan de weegschalen gelegen hebben, maar de tassen waren al weg toen er gezegd werd dat er bijbetaald moest worden. De man aan wie betaald moest worden vroeg nog of er verschillende weegschalen gebruikt waren, maar helaas, de tassen waren al weg. Volgende keer nemen we gewoon heel heel heel veel handbagage mee, want daar kijken ze niet naar.

Nu Leonie en Peter ingecheckt waren was het voor Jantien tijd om naar de andere terminal te gaan. Ze werd door Leonie en Peter naar de bus gebracht die je voor 1,5 ringit (xe2x82xac0,30) in een kwartier naar de andere terminal brengt. Het inchecken ging allemaal goed en daarna begon het wachten. Het wachten werd wel een stuk aannemelijker gemaakt door een bord spaghetti en een van de puzzels die vanmiddag gekocht was. Toen Jantien het sms-je van Leonie kreeg dat ze geland waren mocht ze eindelijk, een half uur later dan gepland, boarden.

Vanochtend stonden we om 8.00 beneden in de lobby. Na het afrekenen begon onze wandeltocht naar het busstation. Onderweg stopten we nog even bij een kleine supermarkt om wat yoghurt, drinken en andere etenswaren te kopen. Om 8.30, een kwartier te vroeg, waren we op het busstation. De bus zou eigenlijk pas om 9.00 weggaan, maar de anderen waren ook te vroeg, dus om 8.50 ging de bus al rijden. Na een half uur moesten we de eerste keer de bus uit voor de douane en na de brug moesten we voor de tweede keer. Bij de grens met Maleisie is het veel rustiger, dit komt waarschijnlijk omdat veel Maleisische mensen in en uit Singapore reizen en weinig andersom. Na de paspoortcontrole kon je zo door lopen, zelfs als ik iets aan te geven had, was er niemand om je te helpen.

Na weer een uur rijden was het tijd voor de geplande stop van 20 minuten die uitliep tot 35. De rit zou 4,5 uur duren en alles leek goed te gaan totdat de bus ineens hard remde en de vluchtstrook op reed, een lekke band. Pas na ruim anderhalf uur konden we weer verder. Er moest eerst overlegd worden met een andere bus, die er natuurlijk niet in een keer was en daarna moest een conpressor komen. Wat ze allemaal gedaan hebben weet ik niet, maar we konden weer verder. Veel later dan gepland kwamen we dan ook in Melaka aan. Op het busstation namen we een taxi naar ons hotel. Melaka heeft een lange koloniale geschiedenis. De Nederlanders, Portugezen en Engelse hebben hier gezeten. Er is bijvoorbeeld een Nederlandse begraafplaats met 5 Nederlanders en 33 Engelsen. In de kerk die op een heuvel ligt staan wat meer grafstenen tentoongesteld en die waren wel allemaal van Nederlanders. Het is heel grappig dat je de tekst gewoon kan lezen.

Na de kerk was het tijd voor het Stadhuys. Zoals de naam doet vermoeden is het het oude stadhuis van de Nederlanders en later van de Engelsen. Melaka is heerlijk als je de grote stad gewend bent. Er gebeurt veel meer op straat en niet in die hoge kantoorgebouwen. Er staan weer overal stalletjes. Het is alleen wel heel druk, er zijn veel toeristen in de stad.

’s Avonds gaan we in plaats van echt avondeten, een soort tapas eten. Het zijn wel gewone gerechten, maar in zulke kleine hoeveelheden dat je van alles kunt proeven. Zo hebben we champignonlasagna met mosterdsaus, biefstuk met appelmoes, lam, tonijn en zalm gegeten. Na het eten zijn we over de nachtmarkt gelopen. Druk, gezellig, maar niets gekocht, alhoewel wel slippers voor Leonie. Veel van de spullen die ze verkopen hebben we al een keer gezien, is het niet in China dan wel in Thailand. Toch was het leuk om er weer eens overheen te lopen. Zoiets mis ik toch in grote steden zoals Kuala Lumpur en Singapore.

Thuis had Leonie het heel vaak gehad over "duiken met de haaien", maar had uiteindelijk niet gereserveerd. Jantien wilde toch wel graag en had de vorige dagen tevergeefs geprobeerd een reservering te krijgen. We besloten daarom alvast richting het eiland te gaan en kijken of het daar zou lukken. Toen we de metro uitstapten was het iets na negen uur, dus belde Jantien nog eens naar Underwater World, de plek waar je met de haaien kan zwemmen. Dit keer lukte het wel en ze maakte een reservering voor 11.30. We namen de kabelbaan naar het eiland en liepen door naar Underwater World. We waren een uur te vroeg, het was namelijk iets na tienen en we moesten ons tussen 11.00 en 11.15 melden. We besloten eerst maar even rond te kijken. Het eerste wat we tegenkwamen was een "voelvijver". Hierin zwommen vissen rond die je mocht aanraken. Leonie was zo heldhaftig om na een meerdere pogingen een vis en zeester te aaien, terwijl Jantien en Peter het excuus gebruikten dat ze respectievelijk een videocamera en een fototoestel in hun handen hadden.

Buiten deze vijvers, er was er ook een met roggen zonder stekels, hadden ze een krabkelder en een onderwaterbuis. De buis ligt in een heel groot aquarium en je loopt door de buis er als het ware onderdoor. Je ziet ze vaker, Blijdorp heeft er bijvoorbeeld ook een. In dit aquarium stond ook een opgestogen kerstboom met de kreet "Happy Christmas" er achter. In dit aquarium/tank zouden we gaan duiken. Na wat formulieren ingevuld te hebben konden we ons verkleden. We kregen een wetsuit, schoenen en uiteraard een duikbril en een zuurstoffles. We mochten eerst wennen op een plateau en toen dat goed ging mochten we het aquarium in. De introductieduik die we eens in Griekenland hadden gemaakt kwam wel van pas, het was niet allemaal nieuw meer. Jantien mocht eerst de trap af en Leonie kwam iets later. Terwijl Leonie naar beneden kwam, kwam er een rog van achter over Jantien haar hoofd zwemmen. Jantien schrok en Leonie moest lachen. Zolang de vissen niet echt dichtbij komen, lijkt het net alsof je naar een aquarium staat te kijken. Je hebt zoveel aan je niet voelt alsof je er tussen zwemt. We liepen rustig door het aquarium heen en keken onze ogen uit. Zwemmen ging niet omdat we geen flippers hadden en we hadden te veel lood gekregen om te kunnen drijven.

Lopend door het aquarium werden we natuurlijk de hele tijd bekeken door alle mensen die door de tunnel liepen en we hebben regelmatig heel vriendelijk gezwaaid. Peter liep in de tunnel met ons mee en maakte overal foto’s en film van. Na de roggen (toch) geaaid te hebben, ze zijn heel glad en zacht, moesten we oversteken. We gingen namelijk naar de andere kant van de buis. Hier zitten de haaien. De instructeur pakte er een op en gaf hem eerst aan Leonie. Dit vond ons publiek fantastisch en er werden vele foto’s gemaakt. Daarna was het de beurt aan Jantien en daarna ook nog even samen. De huid van de haai voelt aan als fijn schuurpapier. Het was natuurlijk niet zo’n grote haai, maar als je van kop tot staartpunt rekent wint hij het in lengte van ons. Na deze fotosessie hebben we er nog een gedaan voor de kerstboom en toen was het weer tijd om eruit te gaan. Het was een geweldig ervaring om eens vis te spelen voor al die toeschouwers. Voor meer informatie bekijk dan de volgende website: http://www.underwaterworld.com.sg/adventures_divesharks.htm

Peter had de hele ochtend alleen maar gefilmd en gefotografeerd en had verder nog niets gedaan. Peter was dus nu aan de beurt. Hij had een kaartje gekocht voor een virtuele achtbaan. Het karretje waarin je zit beweegt wel, maar komt niet vooruit terwijl de actie zich op een scherm voor je neus af speelt. Tegerlijkertijd zaten Leonie en Jantien op een terras van een pizza na te genieten van de ervaring.

Bij Underwater world hoorde ook de dolfijnen lagoon, dus dat was onze volgende stop. Het bleek een show te zijn, die pas over een uur zou beginnen, dus zochten we drie stoelen uit om te wachten. De dolfijnenshow was er een zoals we al vaker hebben gezien, maar het bijzondere aan deze beesten zijn niet hun kunsten, maar hun kleur. Ze zijn namelijk roze. Bij geboorte zijn ze wel grijs, maar langzaam kleuren ze roze.

Ondertussen was het al drie uur en de buskaartjes voor de volgende dag waren nog niet gekocht. We gingen naar het busstation en de eerste maatschappij was al uitverkocht, maar de tweede gelukkig nog niet.

’s Avonds hebben we bij een Chinees gegeten, dat Europese eten gaat natuurlijk ook vervelen. Peter had soep besteld en schrok van de enorme kom die neer werd gezet. Leonie en Jantien hadden fried rice en zout en zure kip. Het eten met stokjes waren we niet verleerd en het smaakte goed.