We gaan er om 8 uur uit en doen rustig aan. We gaan wel snel ontbijten, want we weten niet zeker of het ontbijt ook nog na 9 uur is. Rond 10 uur gaan we met de taxi naar de Chatuchak weekend markt. Omdat het nu weekend is en rustiger op de weg, doen de taxichauffeurs nu niet moeilijk om de meter aan te zetten. We hebben een boodschappenlijstje voor de weekendmarkt. Tien jaar geleden hebben Leonie en Jantien sandalen gekocht in MBK shopping mall. Deze sandalen hebben we allebei nog steeds, maar ze beginnen nu toch echt wel te slijten. We zijn op zoek naar nieuwe sandalen. Ook zoeken we een grote hippietas voor Leonie. Eerst kon je ze overal kopen in de backpackerswijk, maar gisteren hebben we ze niet gezien. De weekend markt schijnt alles te hebben wat er in de winkel in Bangkok te koop is voor ongeveer de helft van de prijs. De markt gaat om 10 uur open en rond half elf arriveren wij. Het is niet super druk, maar er lopen wel al aardig wat mensen. De markt is een verzameling van heel veel stalletjes met hele smalle straatjes ertussen. Elkaar gewoon passeren kan niet. We lopen wat rond zonder echt te geloven dat we de sandalen zullen vinden tot Jantien ze ineens ziet. Na een uitgebreide pas sessie en hard zoeken naar maat 39 voor Leonie, hebben we 6 paar sandalen. Drie voor Jantien en drie voor Leonie.
Twee “straatjes” verder komen we ook een stalletje tegen dat de hippietas verkoopt (100 baht, in de MBK shopping mall inderdaad 200 baht). Die nemen we ook direct mee en besluiten om een uitweg te zoeken in deze wirwar van stalletjes. Het is nog niet eens echt druk en we worden nu al gek van de andere mensen die er lopen. We lopen langs nog een zaak met sandalen, maar deze hebben we niet meer nodig.
Als we de uitgang hebben gevonden nemen we een taxi naar MBK shopping mall. We moeten nog twee speelgoedauto’s vinden die in Nederland moeilijk te krijgen zijn. De speelgoed auto’s vinden we echter niet.
Na wat rond gelopen te hebben besluiten we, als goede gewoonte naar de film te gaan. Leonie en Jantien hebben dat vaker gedaan. Alleen van toeristische plek naar de volgende word je ook doodmoe van en een dagje mall is dan best lekker. Twee dagen geleden is “Dunkirk” hier in première gegaan. De film hebben ze in twee versies, de originele met Thaise ondertitels of nagesynchroniseerd. We kiezen uiteraard voor de eerste variant. De film begint om 14.30, dus we hebben nog ruim te tijd om eerst iets te eten.
Uit ervaring weet Jantien dat het heel koud kan zijn in de bioscoopzaal, maar we hebben helemaal niets bij ons. We hopen op het beste. Het is koud, maar de kippenvel blijft gelukkig achterwege. Na de voorvertoningen van andere films gaat iedereen staan. Het is tijd voor het Thaise volkslied en foto’s van de “nieuwe” koning. In oktober, een jaar na het overlijden van koning Bhumibol, wordt koning Bhumibol gecremeerd. Daarna wordt de nieuwe koning pas gekroond.
Na het volkslied gaat iedereen weer zitten en begint de film. De film is heel goed te volgen, al zijn wij gewend om ook naar de ondertiteling te kijken. Dat leer je snel af, want van dat Thais snappen we niets. Het was een goede film al hadden we het idee dat er minder mensen op het strand stonden dan er hadden moeten staan.
Na de film willen we eigenlijk naar het hotel gaan. Als we van de ene roltrap naar de andere lopen komen we langs een kraampje dat foto’s op telefoonhoesje en sleutelhangers brandt. Dit lijkt ons wel wat. We kijken naar de foto’s op Jantien haar telefoon en vinden daar twee leuke foto’s van de neefjes Bartjan en Caspijn. De vrouw van de winkel pakt de telefoon en zonder een probleem te maken van de Nederlandse instelling stuurt de via de bluetooth de foto’s naar de computer. We moeten nu 25 minuten wachten. We besluiten een rondje te lopen en komen een klein half uur later weer terug. Er is iets niet helemaal goed gegaan, dus het gaat opnieuw en wij moeten nu een half uur wachten. Het is ondertussen 20 voor 6, dus we besluiten om hier ook maar te eten. Als we weer terug zijn bij de winkel klopt het gelukkig wel. We stoppen alles bij de andere aankopen in de hippietas van Leonie (4,6 kg) en gaan richting de taxistandplaats. Hier moeten we een nummer trekken en wachten tot we aan de buurt zijn voor een taxi. Er staat een man bij de ingang alles in goede banen te leiden.
We hebben de hele dag geen last gehad van drukte op de weg, maar nu helaas wel. Je schijnt het in 25 minuten te kunnen lopen en dat doen we er nu ook over met de auto. Aangekomen bij het hotel gaat Janneke naar boven en Jantien gaat ijsjes halen. Helaas hebben ze de aardbeienijsjes niet meer. Ze hebben wel gekke dingen zoals een doerianijsje (grote vrucht met stekels die heel erg stinkt, maar lekker schijnt te zijn) en chocolade cola. De chocolade cola hebben we gisteren geprobeerd. Eerst proef je door de prik cola en daarna inderdaad chocolade. Niet iets voor ons. Het doerianijsje stinkt als we hem uit de verpakking halen. Het is net een magnum, roomijs met een chocoladelaag eromheen. De chocoladelaag heeft een hele overheersende smaakt, uien. Het roomijs is iets minder aanwezig, maar smaakt ook naar uien. Als je nog een keer een uienijsje wil eten, koop een doerianijsje.

Vanochtend gaat de wekker om 7.30. Janneke heeft goed geslapen, maar Jantien is veel wakker geweest. Dit is ieder jaar eigenlijk wel zo. We kleden ons aan en gaan ontbijten. We hadden al gelezen dat het een uitgebreid ontbijt is en dat klopt. Er is een compleet Aziatisch ontbijt en een Europees ontbijt. Er is fruit en yoghurt, pannenkoeken en ook brood met beleg. Na het ontbijt snel nog even naar boven om de tas te pakken en dan naar beneden voor de toer door Bangkok. We doen er alleen te ang over, want de receptie belt om te vragen waar we blijven. Beneden aangekomen wordt Janneke haar broek wel goedgekeurd, maar die van Jantien niet. Het zijn echter allebei driekwartsbroeken. Jantien gaat weer naar boven om een lange broek aan te trekken.
De gids is nogal geschrokken van de wandelstok van Janneke. We gaan namelijk een toer door door Bangkok met lokaal vervoer. We leggen uit dat we zelf de grenzen aangeven en dat hij wel goed komt. We lopen eerst zigzaggend door de straatjes naar de boot. Jantien is tien jaar geleden in Bangkok geweest en daar ook wel eens met de boot gegaan, dus ze dacht te weten hoe het zou werken. Het is echter een ander soort boot. Deze is kleiner en je kan langs de gehele boot in- en uitstappen. Deze boot vaart ook door een kanaal en de andere vaart op de rivier. Het instappen is wat moeizaam, maar met wat hulp zitten we allemaal in de boot. De Thai die dit dagelijks doen springen al af of op de boot voordat deze goed en wel is aangemeerd.
  

Na de boot nemen we een tuktuk naar de koninklijk paleis. Het is veel drukker dan tien jaar geleden. Volgens de gids heeft dat twee oorzaken, een er komen veel Thai in het jaar van na de dood van de koning hem de laatste eer bewijzen en twee er komen steeds meer grote groepen Chinese toeristen. Hoe dan ook, het is druk. We lopen door het paleis en de gids vertelt er veel bij. Niet alles hebben we verstaan, maar hij doet zijn best. Het paleis is veel goud en tierelantijnen. Het is er echter ook heel warm. Vanwege alle bebouwing waait het er weinig, dus de 35 graden voelt ook als 35 graden. Gelukkig is het wel bewolkt, want in de volle zon is het nog warmer.
Na het paleis stoppen we even bij een 7-eleven om wat water te kopen. We zien hier ook een poppetje wat lijkt op een poppetje dat we mee moeten nemen. De kassa geeft echter meer aan dat de prijs die ervoor staat. De winkelier zegt dat we geen wisselgeld krijgen. Als we blijven staan pakt hij de poppetjes van de toonbank en zet ze achter zich neer en krijgen we ons geld terug. Daarna begint hij heel boos alle prijskaartjes uit dat vak eruit te trekken. Nu staat er gewoon nergens meer een prijs voor.
Laatste stop, de markt en daar aansluitend de bloemenmarkt. We lopen hier een klein rondje. Het gaat om het idee en we zijn toch niet van plan hier iets te kopen.
We gaan met de taxi terug naar het hotel, maar we staan helaas meer stil dan we rijden. Na drie kwartier komen we kwart voor een aan in het hotel.
Janneke wil even rusten na al dat lopen. Als lunch hebben we nog de meegenomen krentenbollen.
Bij terugkomst waren we de man van 333travel tegen gekomen. We hebben hem gevraagd of hij een goede zaak weet om kleding te laten maken. Hij zou het aan zijn collega vragen en over een half uur wist hij meer. Ruim een half uur later is Jantien hem op gaan zoeken in het kantoortje beneden. Hij had een folder gekregen van zijn collega van een winkel die je komt halen en weer terug brengt zonder aankoopverplichting. De winkel is gebeld en om half drie stonden ze beneden met een busje om ons naar de winkel te brengen. We hebben een jasje van Peter bij ons wat jaren geleden ook in Thailand gemaakt is. Hij wil er eigenlijk nog wel een, maar dan misschien iets voor de zomer. We laten het jasje zien en wordt een “kreukvrij” linnen bij gepakt. Hij is een mooie kleur, maar de prijs valt nogal tegen, 6000 baht (160 euro). Hiervoor wil Leonie het niet laten maken (Peter was bezig, dus we hebben Leonie gebeld).
We besluiten om een taxi naar Khaosan Road te nemen. Dit is de backpackers wijk en hier hebben Leonie, Peter en Jantien 10 jaar geleden gezeten. Het is een wereld op zich. Het voelde heel gemoedelijk. Het is ontzettend druk en de taxi doet er een uur over. Hij wilde de meter ook niet aanzetten, maar we hadden een prijs van 150 baht afgesproken. De laatste rit met gids was ongeveer even lang en die kostte met de meter 130 baht. De prijs is dus prima.
Aangekomen om Rambuttri, dat is de straat naast Khaosan Road, herkend Jantien niets meer. Wij zaten altijd op Rambuttri, omdat Khaosan road zo druk was en Rambuttri een stuk rustiger. Dat is niet meer zo. Rambuttri is ontzettend druk.
We gaan eerst maar iets eten. De lunch stelde niet zo veel voor en ondertussen is het zes uur. Het is nog steeds de backpackerswijk. Bijna elke eetgelegenheid heeft wifi en je hoort veel muziek door de straat galmen.
Na het eten lopen we de straat verder in. Jantien heeft geen idee of we de juiste richting op lopen. We lopen terug naar het restaurant en zoeken op de gratis wifi naar het laatste hotel waar Jantien hier heeft overnacht (dat had ze bij favorieten gezet). We weten nu in ieder geval welke kant we op moeten. Na 50 meter zien we een kleermakerszaak. We gaan hier eens vragen. Terwijl een man met ons praat wat we willen, is een andere man het jasje helemaal aan het bestuderen. Hij vraagt of het bij hen gemaakt is, want de mouwen lijken erg op zijn werk. Als hij de voering bekijkt ziet hij dat het niet van hem is, want dat doet hij anders. Maar voor het getrainde oog is het dus duidelijk van Thaise makelij.
Ook hier krijgen we verschillende stoffen te zijn, maar Leonie is (via WhatsApp) niet overtuigd. Als we vertellen dat hij een jasje voor op een spijkerbroek is komt er ineens andere stof te voorschijn. We donkerder dan we in eerste instantie in gedachten hadden, maar wel heel mooi. In deze stof zit ook een percentage kasjmier en dat is te voelen. Deze nemen wel. De prijs is ook een stuk beter 3800 baht (100 euro). Voor kleding laten maken moet je dus nog steeds het beste in de buurt van Khaosan road zijn.
We nemen weer een taxi terug voor 150 baht (4 euro). Janneke gaat direct door naar de kamer, maar Jantien loopt nog even langs de 7 eleven. Ze neemt wat drinken mee en heerlijke aardbeien ijsjes. Hij lijkt het meest op bevroren aardbeienpurree. Heerlijk.

Om half drie rijden we uit Hoogvliet weg richting Düsseldorf. Vliegen via Düsseldorf was ruim 100 euro pp goedkoper, dus dat maakt het omrijden wel goed.
40 kilometer voor we er zijn moeten we de snelweg af, die is namelijk afgesloten vanwege een ongeluk. De TomTom heeft door dat we niet meer op de hoofdbaan rijden, maar parallel en geeft aan dat we eraf moeten. Als we parallel blijven rijden komen we sowieso op de verkeerde weg, dus we proberen de omrijdroute van de TomTom. We staan al vrij snel weer stil, maar dit keer voor een stoplicht. Uiteindelijk blijkt dat we goed hebben gekozen, want we rijden, wel met 45 minuten vertraging, zonder verdere problemen naar de luchthaven.
Het idee was om de auto te parkeren en iets met z’n drieën te eten voordat Leo weer naar huis zou rijden. Alle parkeergarages zijn echter vol, dus Leo zet ons af en wij gaan zelf naar binnen.
Toen we net onderweg waren kwam Janneke erachter dat ze haar wandelstok niet bij zich had. We besluiten niet terug te gaan, want Janneke heeft voor dit soort gevallen een reserve stok in de achterbak van de auto. Op het vliegveld aangekomen blijkt die reserve stok toch niet in de achterbak te liggen. Helaas.
Jantien en Janneke zwaaien Leo uit en gaan naar binnen. Binnen gaat Janneke op een stoel zitten, terwijl Jantien alle winkels afloopt op zoek naar een wandelstok. Toen ze eigenlijk dacht er geen een te vinden ziet ze een apotheek. Na navraag blijken die inderdaad wandelstokken te hebben. Nog één echte wandelstok en een paar krukken. Wandelstok gekocht, missie geslaagd.
Nu assistentie regelen voor Janneke. Vooral lang in rijen staan kan ze slecht en dat moet je toch vaak doen op een vliegveld. Bij de informatiebalie vertellen ze dat je dat vooraf moet aanvragen. Geen idee hoe en op Schiphol en in Sri Lanka hoefde dat niet. We worden naar de balie van Emirates gestuurd, misschien kunnen zij iets regelen. Daar vertellen ze ons dat we dat gewoon bij het inchecken moeten zeggen. Dat doen we dan maar. Als Jantien bijna aan de beurt is komt Janneke erbij staan. Bij het inchecken verteld de medewerkster dat Janneke iets verderop moet gaan zitten en dat er iemand aan komt. Onze tassen krijgen ook een rolstoellabel. Geen idee wat dat uitmaakt, maar geinig is het wel.
We worden direct helemaal naar de gate gebracht en mogen daar wachten. Jantien haalt nog twee pizzastukken bij een kraampje als diner. In het vliegtuig krijgen we ook nog eten.
Een kwartier te laat vertrekken we om 21.45. De vlucht gaat prima en we hebben geen turbulentie. De bemanning is alleen niet zo heel snel. Het is in feite een nachtvlucht. Terwijl we opstijgen gaat de zon onder en als we landen is de zon net op. Het duurt echter ruim 2,5 voordat het eten uitgeserveerd is en weer opgehaald. Ruim een uur voordat we er zijn worden we wakker gemaakt door een verhaal van de gezagsvoerder en het aandoen van de lampen. Bij een vlucht van ruim 6 uur hou je weinig tijd over om te slapen.
Op Dubai stond er netjes een man met rolstoel op ons te wachten. Hij heeft ons naar de disability lounge gebracht waar Janneke vorige jaar zoveel tijd heeft doorgebracht. Het was alleen een behoorlijk eind lopen en zelfs nog een stukje met de metro. Terwijl we zaten te wachten werden er steeds bestemmingen omgeroepen van de mensen die naar de gate moesten. Er werd ook vaak “Bangkok” geroepen, maar net niet hard genoeg. We bleken boven onze gate te zitten en de mensen bij de gate riepen steeds “Bangkok”. Officieel waren ze al begonnen met boarden, maar praktisch betekent dat je gewoon een wachtruimte verder moet wachten. Wij zijn pas als een van de laatste door de poorten bij het boarden gegaan, maar mochten wel direct dor naar het vliegtuig.
Deze vlucht was iets onrustiger, maar verliep verder prima. Om half acht ’s avonds landden we in Bangkok. Ondertussen was het al weer donker. Op deze manier gaan de dagen erg snel. We gingen als laatste het vliegtuig uit, maar hebben bijna iedereen weer ingehaald bij de paspoortcontrole. Daar stond een enorme rij voor, maar wij zijn via de piority rij gegaan. Daar mag iedereen ouder dan 70 door, mensen met kleine kinderen, zwangere vrouwen en de mensen die met hen meereizen.
Janneke haar tas was er erg snel, helaas moesten we op Jantien haar tas nog een paar rondes wachten. We hebben na veel moeite geld gepind (de ene pas van ING deed het niet, terwijl de andere pas van ING het wel deed???) en zijn daarna doorgegaan naar de taxi’s. Er zijn 3 rijen, een voor korte ritten, een voor grote taxi’s en een voor normale taxi’s. Aan het eind van de rij staat één zuil en bij de normale taxi’s drie zuilen. Je moet op de knop bij de zuil drukken en dan zie je of je de eerste, tweede of derde wachtende bent. Als je aan de beurt bent, komt er een bonnetje uit de zuil met daarop het nummer van de parkeerplaats waar jouw taxi staat. Er zijn heel veel parkeerplaatsen en zo wordt iedereen snel op zijn beurt geholpen.
Om half tien, twee uur nadat we geland zijn, zijn we in het hotel. We checken snel in en lopen direct door naar het restaurant. We zijn ook de enige op dit tijdstip, maar we willen toch wat eten voor we gaan slapen. Om tien uur hebben we eindelijk eten. Het smaakt prima.
Als we op de kamer zijn blijkt dat de tassen er nog niet zijn, maar dat probleem is snel opgelost. De tassen worden een paar minuten na ons naar de kamer gebracht. Alles bij elkaar twee vermoeiende dagen.

Woensdag 19 juli gaan Janneke en Jantien bijna drie weken naar Azië. We beginnen in Thailand, dan een weekje Taiwan en we sluiten af met een aantal dagen in Hongkong. Hieronder staat het schema.

In Thailand hebben we de River Kwai toer van 333travel geboekt. De toer in Taiwan hebben we geboekt bij MyTaiwanTour en de dagen in Honkong hebben we zelf geregeld.

Ik hoop dat jullie met plezier onze verhalen zullen lezen en laat eens een berichtje achter.