Het ontbijt was uitgebreider dan we tot nu toe gewend waren. Er stond iemand ter plekke omeletten te bakken en je kon aanwijzen wat je er allemaal in wilde. Ook hadden ze voor het eerst melk, al was dat houdbare. We hadden ruim de tijd om alles bij elkaar te zoeken, want we gingen pas om 10.00 weg. Een kwartier voor tijd betaalden we de 15 JD per persoon (30 euro totaal). Om 10 uur kwam er inderdaad een busje die ons naar ons bootje zou brengen. We waren gelukkig met acht mensen, het minimum voor een eigen boot, dus we hadden alle ruimte in de bus. We dachten dat we een heel klein stukje moesten rijden, maar het was toch nog wel een kwartier. We kwamen aan op een publiek strand dat voornamelijk door mannen wordt bevolkt. Er zijn wel wat vrouwen, maar die zitten onder de parasol of gaan met alle kleren aan een klein stukje de zee in. We liepen naar een steiger waar een klein bootje aan lag. De bodem was een stukje van glas en zo kon je dus goed onder water kijken zonder nat te worden. Er was ook een doek over de boot gespannen, dus had je ook schaduw als je dat wilde. Nu kwam het goed uit dat we maar met z’n achten waren, want anders had je erg weinig ruimte gehad.
We gingen niet ver de zee op, maar bleven voor de kust heen en weer varen. Als we iets verder van de kust afvaarden konden we niets meer zien door het glas omdat het veel te diep was. Bij een aantal plaatsen mochten we van boord om te snorkelen. Janneke bleef op de boot en Jantien ging compleet aangekleed, shirt met lange mouwen en pyjamabroek, de zee in. De zee was erg mooi. Er waren veel vissen en koraal in verschilde kleuren. Er was ook een boot afgezonken en er lag een tank op de bodem. Met behulp van de onderwatercamera van Bart hebben we mooie fotoxe2x80x99s kunnen maken. Bij de laatste stop heeft Jantien nog geprobeerd om onder de boot door te zwemmen. De kapitein wilde maar dat iemand dat zou proberen, maar niemand wilde. De eerste pogingen gingen niet goed, want het is heel zwaar zwemmen. Je komt wel naar beneden, maar niet snel genoeg vooruit. Toen is de kapitein ook het water ingedoken en heeft het voor gedaan. Je moet je echt aan de boot vasthouden en dan pas onder water gaan en er onderdoor zwemmen. Uiteindelijk is het toch gelukt.
Om 13.00 legde de boot weer aan en moesten we eraf. We gingen op vier banken zitten die overdekt waren door een houten dak. Hier moesten we wachten op de lunch. Dit duurde langer dan verwacht en een aantal van de groep werden een beetje ongeduldig. Uiteindelijk kwam er een uitgebreide lunch aan. Er was een kip met groenteschotel, salade en grote pitabroodjes. Het smaakte iedereen erg goed. Als toetje was er een grote watermeloen. Alles wat wij niet opaten werd direct afgevoerd naar bekenden op het strand. Ondertussen was het al kwart voor drie en in principe zouden we pas om vier uur terug gaan. Niemand had echt zin om op het strand te blijven zonder boot. Het strand was echt een mannenwereld en onder ons afdakje werd het ook steeds warmer. We besloten om om drie uur terug te gaan. Dit keer gingen we niet met ons busjes, maar in de grote wagen van de man die alles georganiseerd had. Er moesten er twee op een bankje in de achterbak gaan zitten, dus Jantien klom er maar weer in. Ze heeft deze reis immers ervaring met de achterbak. Verder konden er twee voorin en op de achterbank vier. Terug in het hotel hebben we weer genoten van een douche en zijn we weer op bed gaan liggen. Op de boot was het goed uit te houden, maar zonder wind is het buiten echt te warm.
Na anderhalf uur gingen we weer naar buiten. We hadden gehoord dat je hier in een boekenwinkel het Nederlandse boek xe2x80x9cIk woonde in een grotxe2x80x9d kon kopen. Het boek gaat over een vrouw die verliefd wordt op een bedoexc3xafen en in een grot in de stad Petra gaat wonen. We liepen naar de winkelstraat en zagen dat beide boekenwinkels helaas dicht waren. We liepen door en hebben bij meerdere juweliers even naar binnen gekeken. Opeens zagen we juwelier die simpele mooie armbanden had. De meeste waren te overdreven of zagen er te zwart uit. Deze armbanden glommen en de prijs, 20 euro per armband viel erg mee. Hier hebben we ook twee hangertjes van de stad Petra gekocht. Na deze aankopen liepen we de straat uit. Hier konden we kiezen of over de boulevard terug in de zon of via de winkelstraat terug in de schaduw. Ondanks dat de weg langer was kozen we voor de winkelstraat. Toen we een klein supermarktje tegen kwamen hebben we twee flesjes drinken gekocht. Jantien had gewoon fruitsap, maar Janneke probeerde een flesje met dadelsap of zoiets. Het smaakte vooral vreemd, maar ze vond het niet vies en heeft het ook gewoon opgedronken.
Toen we weer langs de boekenwinkel kwamen was hij wel open, dus gingen we naar binnen. De eigenaar is heel enthousiast en wil je van alles laten zien. Hij heeft een rekje met alleen maar Nederlandse boeken, waaronder dus het boek dat we zochten. In de etalage hadden we ook zoxe2x80x99n boekje gezien dat een beeld geeft hoe het was. Er is dan een foto van de huidige ruxc3xafne te zien en als je de sheet er dan overheen legt vult die de gaten aan. Deze hebben we van de stad Petra gekocht.
Na het winkelen zijn we nog langs het winkeltje bij ons in de buurt gegaan om drinken voor morgen in te slaan. We hebben alle blikjes in de schoudertas gedaan, omdat er bij het hotel staat dat je geen eten of drinken mag meenemen. Hebben we eindelijk een goed hotel, hebben ze weer zoiets raars. Je mag niet eens een waterfles van buiten meenemen. Een aantal van de groep waren inderdaad tegengehouden toen ze met de boodschappen naar binnen wilden. Ze hebben toen vanuit de kamer een rugzak gehaald en alles voor de ogen van de receptie in die tas geladen en zijn toen naar boven gegaan.
xe2x80x99s Avonds gingen we met zxe2x80x99n allen eten aan het water. Het was een stukje afgekoeld, het was sowieso iets koeler dan gisteren, maar binnen zitten hadden wij niet erg gevonden. De kaart was uitgebreid, van pizza en pasta tot vlees en vis. Janneke nam een bord pasta en Jantien een pizza. Tijdens het opnemen van de bestelling hield de ober er rekening mee wie bij wie hoorde. Elk groepje kreeg een eigen nummer waarachter de bestellingen werden gezet. Wij waren nummer acht. Terwijl iedereen op het eten aan het wachten was ging Janneke staan voor een korte speech. Ze bedankte iedereen voor de goede zorgen en daarna deelden we de gekochte sleutelhangers uit. De reacties van de groepsleden waren erg leuk en de meesten konden dit erg waarderen ook vonden ze het niet nodig.
Het eten was lekker en was ook vrij snel van ieders bord verdwenen. Na het eten ging Dionne staan en die had ook voor iedereen een klein cadeautje. We kregen een klein theekopje zodat we thuis ook nog eens met de mierzoete thee in onze handen terug konden denken aan deze reis. Na het betalen vonden wij het welletjes geweest en gingen met een aantal terug naar het hotel, anderen bleven nog even zitten.

Om 5.00 hoorden we de eerste mensen al. Het was een groep Belgen die de zonsopgang vanaf een kameel gingen bekijken. Ze deden wel erg rustig, zodat we lekker konden blijven liggen. Om 7.00 was het helaas dan toch tijd om deze lekkere slaapplek te verlaten, de zon kwam al richting het kamp en vele mensen waren al wakker. Terwijl we de spullen nog bij elkaar aan het zoeken waren, stonden de eerste al in de rij voor het ontbijt. Na het ontbijt moesten we wachten tot we naar Aqaba zouden gaan. Iedereen had zijn plekje op de kussens weer ingenomen en was weer wat gaan lezen. Om 9.00 is Jantien even met een groepsgenoot een stukje de woestijn ingelopen om wat foto’s te maken. Toen ze om 9.20 terugkwamen zat iedereen al weer klaar in de bus en wilden weg. Ook dit keer te vroeg vertrokken we iet voor half tien richting Aqaba.
Er was ons verteld dat het heel heet was in Aqaba, maar we hoopten toch op een verkoelde zeewind. Helaas, het ruim 40 graden (om negen uur was het afgekoeld naar 41 graden) en de wind brengt geen verkoeling. Het zal wel aan de soort zee liggen, maar de Middellandse Zee wind in Amman was wel verkoelend. De Rode Zee heeft blijkbaar niet zo’n lekkere koele wind. Omdat onze kamers nog niet klaar waren gingen we naar de Mxc3xb6venpick om weer een lekker ijsje te eten. Het ijs was inderdaad weer lekker en de temperatuur in het hotel was ook zeer aangenaam. Om 14.00 konden we op onze kamer en daar zijn we ook tot 18.00 gebleven. We hebben genoten van de koele airco, de douche en de schone kleren na een dag in de bloedhete zandwoestijn.
’s Avonds hebben we bij de Pizza Hut gegeten en zijn daarna nog door een winkelcentrumpje gewandeld. Die centrum is duidelijk nog in aanbouw en alleen de eerste drie verdiepingen zijn met winkels gevuld. De rest staat nog leeg. Morgen gaan we snorkelen en op zoek naar de mooie vissen in de Rode Zee.

Vanochtend gingen we pas laat weg, namelijk om 9.30. De tassen hadden we gisteren daarom nog niet ingepakt want dat deden we deze ochtend. De was was helemaal droog en kon dus zo de tassen in. We moesten onze spullen wel uitzoeken, aangezien het de bedoeling was om alleen handbagage het kamp mee in te nemen. Na een hoop uitzoekwerk waren we er klaar voor. 9.15 werd er op onze deur geklopt omdat we de bagage nog niet buiten hadden gezet. Die moet je eigenlijk een half uur van tevoren in de gang zetten zodat die naar beneden gedragen kan worden. We waren alleen nog steeds aan het uitzoeken en we hadden al bedacht ze zelf naar beneden te nemen. We zaten naast de lift, maar dat was dus niet de bedoeling. Vijf minuten voor tijd zat iedereen al in de bus, behalve Janneke. De buschauffeur dacht dat iedereen er al was en wilde al weg. Na wat roepen had hij door dat we nog niet compleet waren en op dat moment kwam Janneke eraan. Dit gaat de hele reis al zo, het voelt ontzettend opgejaagd. Zelfs al ben je gewoon op tijd, word je het gevoel gegeven dat je te laat bent en de boel ophoudt.
Na anderhalf uur rijden kwamen we bij het kamp in Wadi Rum aan. Wadi Rum is de grootste woestijn van Jordanixc3xab en is bekend om zijn geweldige rotsformaties. Ook geniet het bekendheid vanwege Lauwrence of Arabia, die er veelbelovend over schreef. We waren de eerste, maar later op de avond zouden andere groepen volgen. Het kamp bestond uit bedoexc3xafenententen gemaakt van geiten of kamelenwol. In Dana waren die tenten lekker koel geweest, voornamelijk vanwege het briesje. Hier was werkelijk niets koel. In de tent in de schaduw voelde je de zon op je huid branden. Elke beweging was er een teveel. Dionne, onze reisbegeleider, had gezegd dat we om 12.30 aan onze drie uur durende jeeptocht zouden beginnen. Ze werd echter door de baas van het kamp gebeld met de vraag of we het niet beter was om pas om 16.00 te gaan. Dionne stelde dit voor en werkelijk niemand protesteerde. Het is werkelijk te warm om meer te doen dan ademhalen. Iedereen lag daarom ook uitgeteld op de kussens te wachten tot het iets af zou koelen.
Om 15.45 werd duidelijk dat de jeeps er al waren iedereen begon zich al klaar te maken. We bleken niet de enige die de sfeer wat opgejaagd vonden. We namen gewoon overal te tijd voor en zaten bijna als laatste, maar vijf minuten voor vier in een jeep. Er kunnen zes mensen in de bak van de jeep en er kunnen ook wat mensen naast de chauffeur. Onze agent, die voor onze veiligheid al sinds de grens met ons meereist, zat bij Jantien in de jeep. Ook de chauffeur van onze eigen bus ging met de jeeptocht mee en zat naast een chauffeur. Er zijn eigenlijk drie plekken naast de chauffeur te vergeven, aangezien we drie jeeps hadden. Een werd ingenomen door een groepslid, een door Dionne en een door onze eigen chauffeur. Dit betekende dat Janneke op het achterbankje mocht gaan zitten, aangezien ze liever niet elke keer de bak in en uit wilde klimmen. Janneke vond dat ze een goede plaats had, maar we vonden het toch raar dat maar 1 betaalde klant op zo’n goede plek zat. Persoonlijk vind ik dat of Dionne, die had de plek al vanaf het eerste moment geclaimd, of de chauffeur op de achterbank had moeten gaan zitten.
De tocht zelf zou drie uur duren. Dit klinkt lang, maar valt reuze mee. Het was heerlijk met die wind en de temperatuur was eindelijk onder de veertig graden gezakt. We zagen inderdaad de mooie rotsformaties en je blijft foto’s maken. Onze agent zong heel zachtjes tijdens de rit. We vonden dit wel grappig en besloten zelf ook te gaan zingen. We hebben alle schoolreisliedjes de revue laten passeren. Toen we daar doorheen waren gingen we over op de Sinterklaasliedjes. Onze zangkunsten werden niet echt gewaardeerd door de andere jeeps, maar de Sinterklaasliedjes werden wel heel ongepast gevonden.
Om 19.00 kwamen we weer aan in het kamp. Het eten zou nog wel even op zich laten wachten, dus aten we de resten van onze lunch op. De zon ging onder terwijl met z’n allen in het kamp op het avondeten aan het wachten waren. We zitten niet zo heel ver van een stad af en je ziet de lichten, dus echt idyllisch is de zonsondergang toch niet. Om 20.00 ging het lopend buffet open. Het zag er goed uit, alleen was door het gebrek aan licht niet te zien of je vlees wel gaar was. Na het eten zijn we buiten het kamp naar de sterren gaan kijken en dat zijn er erg veel. Je kan zelfs van die sterrennevels zien, erg mooi. We hebben geprobeerd daar een foto van te maken, maar die is lang niet zo mooi als de sterrenhemel zelf.
Nu was het tijd om te gaan slapen. Janneke ging in de tent slapen en Jantien ging met een aantal anderen op de banken buiten slapen. We hadden de dekens uit de tenten gepakt en Jantien had haar eigen lakenzak bij zich. We hebben heerlijk geslapen. Het koelde ook lekker af, al bleek later dat het maar afkoelde naar 27 graden. Dit klinkt vrij warm, maar je had je deken toch erg nodig.

’s Ochtends ging de wekker om 5.20. Janneke bleef lekker liggen, want die maakte er vandaag een rustig dagje van. Jantien ging weer naar Petra en wilde de ergste hitte vermijden. Er zijn namelijk twee dingen waarvoor je moet klimmen, de eerste hadden we gisteren gedaan, namelijk de offerplaats. De tweede is het klooster, de klim hiervan schijnt langer en zwaarder te zijn, dus die wilden we zo vroeg mogelijk doen. we hadden aan het hotel gevraagd of we om 6.00 konden ontbijten en om 5.50 mocht Jantien al aanschuiven. Het buffet was al klaar gezet, al moesten we nu wel zelf ons brood toasten. We hadden aan een taxi gevraagd om ons om 6.15 op te halen, maar die zagen we natuurlijk niet langskomen. Toen we buiten stonden kwam er een man van de receptie bijstaan en die zei dat de taxi’s toeristenprijzen rekenen en dat 1 JD (ongeveer 1 euro) genoeg moet zijn en niet de 2 tot 5 JD die gevraagd wordt. We gaven die man 1 JD en hij hield een pick-up aan. Deze man wilde ons best voor 1 JD voor de ingang van Petra afzetten.
Op de zandweg en in de Siq zagen we maar twee anderen mensen en we hebben dus foto’s kunnen nemen van de schatkamer zonder mensen. Alleen stond die nu niet in de zon, wat de kleuren een stuk minder sprekend maken. We liepen hierna in een degelijk tempo door en kwamen na vijf kwartier lopen onderaan de weg naar het klooster aan. We begonnen direct aan de tocht omhoog. Hoewel we zo vroeg waren was het nog steeds warm en was de tocht omhoog best zwaar. Alleen het eerste gedeelte was in de schaduw, maar daarna was alles in de volle zon. De weg is moeilijker, met zanderige steenplaten, dan de offerplaats en ook het uitzicht is minder. Gisteren kon je steeds andere gebouwen zien liggen, terwijl je nu alleen maar rotsen zag. Na drie kwartier klimmen waren we boven en er waren maar twee andere mensen. Deze hadden ons op ezels op de weg omhoog ingehaald. Na de nodige foto’s was het tijd voor een drankje in de grot van de bedoexc3xafenen. We zaten er heerlijk, maar naar een kwartier is Jantien toch naar het uitkijkpunt gelopen. Dit vond ze niets. Je ziet er een aantal bergen en heiig land erachter. Je schijnt Israxc3xabl te kunnen zien, maar het zei er niet veel. Na nog een drankje in de grot was het tijd voor de terugweg. Deze duurde bijna net zo lang als de heenweg. Er kwamen namelijk enorm veel ezels langs die de grot bovenaan moesten bevoorraden. Als er een ezel aan komt kan je het best even op zij gaan, want die beesten lopen door. Toen we beneden waren zijn we via een tempel, die niet meer dan ruines is, weer naar de bedoexc3xafenentent van gisteren gegaan. Hier hebben we weer wat gedronken en onze lunch opgegeten.
Janneke had ondertussen geld gepind en was weer naar het Mxc3xb6venpick hotel gegaan. Hier was namelijk een zwembad en daar kon je voor 7 JD (7 euro) gebruik van maken. Ze heeft een heerlijke dag gehad en heeft uiteraard ook genoten van het Mxc3xb6venpick ijs, door een enorme ijscoupe te bestellen.
Na de lunch is Jantien met een aantal anderen weer naar de uitgang te lopen waar ze om 12.30 aankwam. Ze heeft wat postzegels gekocht en is bij Janneke langs geweest in het Mxc3xb6venpick. Ook Jantien heeft zich tegoed gedaan aan een enorme ijscoupe en is daarna naar het hotel gegaan. In het hotel heeft ze voor de laatste keer gewassen. Ondertussen kwam Janneke ook aan in het hotel en hebben we het laatste beetje was samen gedaan. Onze kamer hangt weer eens vol met wasgoed. Na de was is Jantien naar de groentemarkt gegaan waar ze wat fruit heeft gekocht, aangezien onze oude voorraad nu eindelijk op is. Ze heeft twee appels, vier minikomkommers en een hoop pruimen en perziken gekocht voor het geweldige bedrag van 1,70 JD. Ze betaalde met vijf en liet de munten zie die ze had en vroeg of die handig waren. Alle munten bij elkaar waren 1,50 JD en dat vond de verkoper ook genoeg, dus een koopje.
Vanavond schuiven we weer aan voor het buffet bij ons hotel, alle andere restaurants zijn niet op loopafstand en er schijnt nu ook soep en pasta te zijn, we hopen het.
Het eten was inderdaad lekker al was het niet te vergelijken met gisteren.

Er was een bus geregeld die ons om 7.15 naar Petra zou brengen. Iedereen stond ruim op tijd klaar, maar er kwam geen bus. Om 7.25 werd er bij de receptie gevraagd waar de bus bleef en zagen ze als antwoord dat de bus helemaal niet zou komen. Als oplossing kwamen er een aantal mensen van het hotel naar buiten en werden er twee auto’s aangewezen, waarvan een met een groot laadruim. Er werd ook een taxi aangehouden en zo waren ze toch op weg naar Petra. Het is een klein stukje rijden, dus tien minuten later stonden we voor de ingang. Nu moesten er nog kaartjes gekocht worden en dat duurde ook weer even. Dus om 8.00 uur gingen we op pad. als je door de ingang gaat moet je eerst een zanderig pas af. Dit kan je ook met een paard doen (moet je sowieso betalen), maar dat leek ons geen goed idee. Het zag er niet naar uit dat de paarden goed behandeld werden en dat geeft problemen. Een paar mensen van de groep wilden wel op een paard, maar na een paar seconden ging het fout. Het paard viel naar achteren op en vrouw uit onze groep en die heeft nu veel last van haar rug. De man bij het paard vond dat het haar schuld was, maar ze heeft jarenlang paardgereden en aan wedstrijden gedaan, dus lijkt het ons stug dat ze iets fout deed.
Na het lange zandpad volg de Siq. Deze kloof markeert het echte begin van de stad Petra. Ook deze is vrij lang, maar wel erg fascinerend. Je blijft foto’s maken van de rotsformaties, die van reusachtige formaat zijn. Onderweg zie je hier en daar kleine nisjes uitgehakt. Dit maakt het allemaal nog mooier. Na een wandeling van een half uur vanaf de poort kom je bij het eind van de Siq en krijg je een soort dxc3xa9jxc3 vu, je ziet dan de schatkamer tussen de spleet door. Dit heb je wel nooit eerder gezien, maar wel op zoveel foto’s dat het heel bekend lijkt. Alle uitgehouwen gebouwen zijn eigenlijk tombes, maar voordat ze dat wisten hadden ze al namen gekregen vandaar schatkamer. De schatkamer is immens groot en hoewel er veel mensen voor stonden stoort het absoluut niet op de foto, ze zijn maar een paar mm. Voor de ingang van de schatkamer liggen roosters. Hieronder zijn nieuwe opgravingen te zien. Onder het "huidige" Petra ligt nog een stad. Ze kunnen nog zo’n 11 meter graven.
We liepen met de groep een rondje langs een aantal hoogtepunten. Janneke liep op haar eigen tempo, maar die kwamen we steeds weer tegen. We zagen de koningsgraven, het theater, grotten en vele uitgehouwen versieringen. Na het rondje, het was ondertussen 11.30, sloot Janneke zich juist weer bij ons aan en zijn we met een aantal naar de Byzantijnse kerk gegaan met mooie mozaxc3xafeken. Deze waren, net als de opgravingen voor de schatkamer, ook nieuw voor Janneke. Naast de kerk is een bedoexc3xafenentent waar we een hele tijd hebben gezeten. We hebben een drankje gekocht en onze lunch opgegeten. Om 13.00 is Jantien met nog twee anderen vertrokken naar de offerplaats. Deze is een stuk omhoog met behulp van vele trappen. We moesten eerst terug naar de trappen, ongeveer een kwartier, voordat we onze klim konden beginnen. Het pad omhoog is vrij zwaar in de volle zon en je bent ook heel blij als er even schaduw is. De rotsen die je tegenkomt hebben allerlei kleuren en zijn heel mooi om te zien. Na een aardige klim van een half uur waren we boven. De offerplaats zelf is niet zo bijzonder. Het is een uitgehakt vierkant met aan een kant een trapje met verhoging. Het bijzondere komt pas als je nog even doorloopt. Je hebt dan een prachtig uitzicht op Petra en de hoofdwegen waar iedereen loopt. Zo zagen we bijvoorbeeld dat een aantal groepsgenoten op de terugweg waren. Via sms hebben we Janneke laten weten dat we boven waren en er werd ons gevraagd even te wachten. We kregen weer een sms dat er foto’s genomen waren, maar we zagen haar maar niet. We dachten dat ze al op de terugweg was, maar ze bleek nog in de bedoexc3xafenentent te zijn. Vanuit daar had je mooi uitzicht op de top van berg waar we op stonden. Na de foto’s ging Janneke wel terug, iets wat vanaf die rots goed te volgen was. Voor ons zat er ook weinig anders op dan terug te gaan. De terugweg was om meerdere redenen makkelijker. Er lagen nu meer stukken in de schaduw en we voelden af en toe wat wind.
Onderaan hebben we nog wat gedronken voldaan met onze prestatie. Daarna moesten we ook maar echt terug. De terugweg is natuurlijk net zo lang als de heenweg, dus dat is nogal een eind. Bij de schatkamer aangekomen was het al een stuk rustiger dan vanochtend, al kwamen we in de Siq wel mensen tegen die nog naar Petra gingen. Janneke kwamen we aan het eind van de Siq weer tegen. We hebben even gezellig bij haar op het bankje gezeten en zijn daarna op Janneke d’r verzoek doorgelopen. Aan het eind van het zandpad hebben we op haar gewacht. Ze kwam uiteindelijke helemaal niet zoveel later aan. we namen een taxi naar het hotel en daarna een welverdiende douche.
’s Avonds gingen we met een gezin uiteten. Het idee was om naar de Pizza Hut te gaan, want in het foldertje van Petra staat dat ie er moet zijn. We zijn helemaal voor "veilig" voedsel aangezien iedereen allerlei darmproblemen heeft. De receptie zei dat de Pizza Hut in de Mxc3xb6venpickstraat was, maar daar hadden we ’s middags alleen maar andere pizzeriaxe2x80x99s gezien. Toch zijn we maar met twee taxi’s die kant opgegaan. We werden inderdaad bij twee "gewone" pizzeriaxe2x80x99s afgezet. Omdat we toch wel erg graag "veilig" voedsel willen besloten we eens bij het Mxc3xb6venpick hotel te gaan kijken. Voor de ingang staat een klein gebouwtje wat de security check blijkt te zijn. Iedereen moet door een metaaldetector en de tassen worden gescand. Een aantal jaar geleden is er in de hal van een Mxc3xb6venpick hotel in Aqaba een bom ontploft en dat willen ze duidelijk niet nog eens. Het buffet was redelijk aan de prijs voor Jordaanse begrippen, maar in Nederland vind je zoiets niet voor 25 euro. We besloten hier maar te gaan eten en iedereen werd met de hap vrolijker. Er was enorm veel keus, maar alleen al de plakjes echte kaas waren het al waard. We hebben enorm goed gegeten en het toetjesbuffet had gewoon te veel keus. Na deze feestmaaltijd namen we weer een taxi en was het weer bedtijd, aangezien Jantien morgen vroeg op moet.